بیش از ۳۰۰ بافت انسانی برجا مانده از بدن زندانیان اعدام شده در برلینِ دوران نازی در آلمان به خاک سپرده خواهد شد.

بنابر گزارش بی‌بی‌سی، بقایای بدن این زندانیان که در قطع میکروسکوپی‌اند، به مجموعه‌ای در اختیار پروفسور هرمان استیو در دانشگاه علوم پزشکی چاریته تعلق داشتند. او از سال ۱۹۳۵ رییس موسسه آناتومی برلین شد و در سال ۱۹۵۲ بر اثر حمله قلبی درگذشت. این مجموعه از بقایای انسانی از سوی وارثان استیو، پس از مرگ او در سال ۱۹۵۲ کشف شد.

قرار است بقایای این اجساد روز دوشنبه ۲۳ اردیبهشت به خاک سپرده ‌شوند. دکتر کارل ماکس ایناپل،‌ مدیرعامل دانشگاه علوم پزشکی چاریته می‌گوید «با دفن این بقایای انسانی تلاش‌ می‌کنیم بخشی از کرامت این قربانیان را بازگردانیم.»  

محققان می‌گویند هرمان استیو،‌ استاد دانشگاه به صورت منظم و نزدیک با نازی‌ها همکاری‌ می‌کرد تا جسد ۱۸۴ فرد اعدامی سیاسی که بیشتر آن‌ها زن بودند را دریافت کند. بعضی از این زنان از چهره‌های مشهور و از اعضای گروه‌های مقاومت کمونیستی، از جمله ارکستر سرخ، بودند.  

این بافت‌های انسانی در قطعات بسیار کوچک و اکثرا کمتر از یک میلیمتر هستند که در منزل هرمان استیو کشف شدند. او آن‌ها را در جعبه‌های کوچک سیاه‌رنگ که بعضا اسامی قربانیان روی آن‌ها نصب شده بود،‌ نگهداری می‌کرد.

این بافت‌ها به محض کشف شدن به دانشگاه چاریته تحویل داده شدند و این دانشگاه از کارکنان مرکز یادواره مقاومت آلمان خواست تا تاریخچه آن‌ها را مورد تحقیق قرار دهد.  

این تحقیقات که به رهبری پروفسور ژوهانس تاچل رییس این مرکز صورت گرفت، نشان داد که اجساد از سوی یک راننده به منزل هرمان استیو حمل می‌شدند. بعضی از این اجساد تنها دقایقی پس از اعدام از زندان پلوتزنسی برلین جمع‌آوری و منتقل می‌شدند. پس از انتقال،‌ دکتر استیو این اجساد را پیش از سوزاندن و دفن تشریح کرده و مورد تحقیق قرار داد.  

استفاده از اجساد این زندانیان به صورت پنهانی انجام می‌شد و پروفسور استیو به صورت محتاطانه مدارک کار خود را نگهداری می‌کرد.

به گفته پروفسور تاچل رهبر تیم تحقیقاتی، استیو که دارای تخصص در حوزه آناتومی تولیدمثل بود همکاری نزدیکی با وزارت عدالت نازی‌ها داشته است.  

تحقیقات استیو از جمله نخستین یافته‌های علمی بود که نشان می‌داد استرس در اثر محکومیت به مرگ می‌تواند منجر به اختلال در دوره‌های قاعدگی زنان شود.   

در زمانی که هیتلر در قدرت بود،‌ حدود ۳ هزار نفر در زندان پلوتزنسی برلین گردن زده شده و یا به دار آویخته شدند.