خبرگزاری یوروژیا، در تحلیلی در مورد تظاهرات اخیر در ایران می‌نویسد بعید به‌نظر می‌رسد خواست معترضین برای بیرون کشیدن ایران از هزینه‌های سنگین مالی و انسانی دخالت در کشورهای منطقه مورد توجه حاکمان کشور قرار بگیرد.

در این مقاله آمده است: «در سال گذشته میلادی بیش از ۹۰۰ اعتصاب و تظاهرات اعتراضی در ایران گزارش شده بود که آخرین آنها به بیش از ۷۰ کشور سرایت کرد و به برخوردهای خونین میان مردم و نیروهای امنیتی منجر شد.»

تظاهرکنندگان به صراحت بر علیه خفقان، سرکوب، عدم مدیریت اقتصادی و طمع و پول‌پرستی فرزندان انقلابیون سابق که حالا ثروت خود را به رخ درماندگان و فقرا می‌کشند اعتراض کردند. فقر اکنون یک ویژگی مردم و کشور ایران شده است. تظاهرکنندگان با فریادهای، سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن، و ،نه غزه و نه لبنان، جانم فدای ایران، خشم خود را در مورد هزینه‌هایی که رژیم ایران برای دخالت خود از منطقه می‌کند نشان دادند.

امروز رژیم ایران در چندین صحنه سیاسی و نظامی و جنگ‌های منطقه حضور فعال دارد. در لبنان رژیم ایران با پرورش حزب‌الله در دفاع از شیعیان آن کشور امروز آنها را روانه جنگ داخلی سوریه برای دفاع از رژیم اسد کرده است. در عراق با حمایت از حشدالشعبی در مبارزه با داعش برنامه رفراندوم استقلال کردستان را با تسخیر کرکوک نیمه‌کاره گذاشته است. در یمن در پشتیبانی از حوثی‌ها سیاست رقابت با عربستان را به‌پیش می‌برد.

مهمترین صحنه دخالت رژیم ایران، شاید سوریه باشد که سالانه به گفته کارشناسان ایران بین ۶ تا ۱۵ میلیارد دلار خرج بر سر پا نگه داشتن رژیم اسد می‌کنند.

کمک به حزب‌الله لبنان بیش از یک میلیارد دلار در سال می‌شود. شیعیان خارجی که از سوی ایران در جنگ یمن و عراق و سوریه حضور دارند به گفته خود مقامات رژیم ماهی ۲‌ هزار دلار دریافت می‌کنند. خانواده کسانی که در این جنگ‌ها و آشوب‌های منطقه‌ای از سوی ایران شرکت می‌کنند در صورت کشته شدن مادام‌العمر مستمری می‌گیرند.

سازمان‌های فلسطینی حماس و فتح نیز در لیست دریافت کمک‌های ماهانه چند صد میلیونی از سوی رژیم ایران قرار دارند.

پاسخ به این سئوال که آیا اعتراضات اخیر در ایران سیاست حکومت آن در منطقه را تغییر خواهد داد، یک آری یا نه نیست. اما وقتی که رهبران ایران و سپاه پاسداران این اعتراضات را به پای آمریکا و اسرائیل می‌نویسند، انتظار برای این تغییر بیهوده به‌نظر می‌رسد.»