مجله ایست آسیا در گزارشی پیرامون دگرگونی در سیاست خارجی چین می‌نویسد: یکی از مهمترین پیامدهای این تغییرات،  ورود چین در نقش میانجیگری بین ایران و عربستان سعودی برای حل اختلافات منطقه‌ای آنهاست.

در این گزارش آمده است: «خاورمیانه عادت غریبی برای کشاندن قدرت‌های خارجی به مناقشات و جنگ‌های میان کشورهای خود دارد. تلاش چین برای نفوذ در کشورهای این منطقه نشان داده است که نگه داشتن اصل عدم دخالت در امور کشورهای دیگر که بنیادهای سیاست خارجی چین را تشکیل می‌دهد چقدر مشکل شده است».

به نوشته ایست آسیا، چین اکنون با تلاش برای میانجیگری در مناقشات سودان جنوبی، سوریه و افغانستان، عملاً اصل عدم دخالت خود در امور داخلی دیگران را ترک گفته است.

این گزارش می‌افزاید: «با اوج گرفتن تنش میان ایران و عربستان سعودی، و موضوع پیدا کردن راه‌حلی برای صلح میان فلسطینی‌ها با اسرائیل، مواردی که واشنگتن اکنون دست بالا را در آنها دارد، چین بر مبنای نیازهای اقتصادی- سیاسی خود در خاورمیانه به دنبال ثبات منطقه است».

به نوشته این نشریه، اصلی که چین در سیاست خارجی خود در خاورمیانه دنبال می‌کند همان است که آمریکا در پی آن است، اصلی که  ثبات را بر دموکراسی ترجیح می‌دهد».

با این حال، به گفته ایست آسیا، چین متوجه شده که غیرممکن است بتواند در خاورمیانه حضور فعال سیاسی و نقش میانجیگری داشته باشد، بدون آنکه از مخاطرات آن پرهیز کند.

این گزارش‌ در انتها می‌نویسد: «درحالی که چین برای میانجیگری میان ایران و عربستان اعلام آمادگی کرده است، مواضع دولت ترامپ و پرنس محمد بن سلمان نسبت به حکومت تهران می‌تواند مانند زمین‌های مین‌گزاری شده بر سر راه اهداف سیاست خارجی بیجینگ عمل کند».