نشریه‌ی آمریکایی دیلی‌کالر (The Daily Caller)، روز شنبه هفتم بهمن ماه، در مقاله‌ای به قلم کن بلک‌ول (Ken Blackwell)، سفیر پیشین آمریکا در شورای حقوق‌بشر سازمان ملل، می‌نویسد: «در سال ۱۹۷۸ هم هیچ‌کس نمی‌توانست فرو افتادن پادشاهی را در ایران پیش‌بینی کند و حوادث هفته‌های اخیر هم می‌تواند مقدمه‌ی سقوط نظام جمهوری اسلامی باشد. اکنون زمان آن فرا رسیده است که آمریکا و کشورهای غربی، از نظر اخلاقی به آزادسازی مردم و کشور ایران یاری برسانند».

در این مقاله آمده است:

در روز ۹ نوامبر ۱۹۷۸، ویلیام سولیوان (William Sullivan)، سفیر آمریکا در ایران، با ارسال یک پیام تلگرافی به کاخ سفید، کارشناسان سیاست خارجی ایالات متحده را در بهت و شگفتی فرو برد. در این پیام باورنکردنی، آمده بود که حکومت شاه ایران، در حال فروپاشی است. حکومت پادشاهی ایران برای دهه‌های متوالی، از متحدان آمریکا و غرب بود و تنها سه‌ماه پس از آن پیام تلگرافی، شاه، ایران را ترک کرده و پادشاهی او پایان یافته بود.

کارشناسان امور ایران، در آن زمان بهت‌زده بودند و اکنون، بار دیگر در ماه‌های دسامبر و ژانویه‌ی اخیر (دی‌ماه) شگفت‌زده شده‌اند.

آن روز، این پیام تلگرافی سفیر آمریکا بود که آینده‌ی ایران را به ما اطلاع داد، اما امروز، پیام‌های مردم ایران در شبکه‌ی اجتماعی تلگرام، این آینده را به اطلاع ما می‌رساند. فریادهای «مرگ بر روحانی»، «مرگ بر خامنه‌ای» و «اصلاح‌طلب، اصول‌گرا، دیگه تمومه ماجرا»، به ما می‌گوید که رژیم حاکم بر ایران، به پایان خط رسیده است.

مردم ایران، به واضح‌ترین شکل، خواهان تغییر رژیم خود شده‌اند و این پیام را با ما در میان گذاشته‌اند.

این بازی شناخته‌شده‌ی همه‌ی دیکتاتورهاست که وقتی مردم کشورشان، دست رد بر سینه‌‌ی آن‌ها می‌زنند، «توطئه و دست‌های خارجی» را پشت آن می‌بینند. واقعیت این است که قیام مردم ایران، هیچ قدرت خارجی را در پشت خود نداشته و بیشتر مایه‌ی بی‌اعتبار کردن سیاست‌های سازش‌کارانه و مماشات‌جویانه‌ی باراک اوباما و شرکای اروپایی او نسبت‌به حاکمان مستبد ایران بوده است.

این قیام، خواهان آزادی، احترام به حقوق‌بشر، عدالت اجتماعی، پایان فساد دولتی و گام‌گذاشتن به‌سوی سعادت و خوشبختی مردم ایران است. و اکنون وظیفه‌ی اخلاقی آمریکا و غرب، یاری‌رساندن به پیروزی آن است».