باب بلَکمن (Bob Blackman)، نماینده‌ی مجلس بریتانیا، امروز، جمعه ۱۶ تیرماه، در سرمقاله‌ای در ارگان حزب محافظه‌کار این کشور نوشته است که خروج بریتانیا از اتحادیه‌ی اروپا (برگزیت) آزادی عمل و فرصتی را برای مقابله با حکومت ایران فراهم کرده است.

در این مقاله آمده است:

«بریتانیا تا ماه مارس ۲۰۱۹ از اتحادیه‌ی اروپا خارج خواهد شد. فرقی نمی‌کند که ما درباره‌ی تغییراتی که در راه هستند چه فکر و احساسی داریم. این کوته‌بینی خواهد بود که قبول نکنیم بالاخره برگزیت هم مزایایی دارد و هم زیان‌هایی را متوجه مردم و  کشور ما خواهد کرد.

اما نکته‌ی مهم این است که این تغییر بزرگ، در زمانی بسیار تعیین‌کننده اتفاق می‌افتد. اکنون قدرت‌های غربی درگیر برنامه‌ریزی برای مواجهه با امور کلیدی جاری در سطح جهانی هستند که یکی از مهم‌ترین آنها، نحوه‌ی برخورد با تحولات خاورمیانه است که در بطن آن، موضوع آینده‌ی ایران و ساختار قدرت منطقه‌ای آن است.

توافق هسته‌ای قدرت‌های خارجی به ایران، تغییرات ژرفی را در رابطه‌ی ایران با اتحادیه‌ی اروپا به‌وجود آورده بود؛ اما ناگهان، تنها یک سال بعد، انتخاب دونالد ترامپ، آمریکا را در مسیری کاملاً مخالف سیاست اروپا در مقابل ایران قرار داده است.

از این نظر، متحدین و شرکای اروپایی آمریکا می‌بایستی یا با سیاست آمریکا در مورد ایران همسویی کنند و یا  اینکه ریسک طرفداری از ایران را به جان بخرند که روابط اقتصادی و سیاسی میان واشنگتن و متحدان اروپایی آن را از این هم که هست خراب‌تر خواهد کرد.

یا کشورهای اروپایی به بازگشت ایران به صحنه‌ی جهانی و خروج آن از انزوا یاری می‌رسانند، یا آنکه متوجه اصرار ایران بر رفتار متزلزل‌کننده در خاورمیانه می‌شوند و به‌ناچار، دست به تحریم‌های جدیدتری علیه آن کشور می‌زنند.

موضوع و مشکل ایران، تنها برنامه‌ی اتمی آن نیست. دخالت خرابکارانه‌ی آن کشور در سوریه و یمن به اوج‌گیری قدرت شبه‌نظامیان افراطی در سراسر خاورمیانه انجامیده است.

از زمان امضای برجام تاکنون، رژیم جمهوری اسلامی در سرپیچی از همه‌ی قطع‌نامه‌های سازمان ملل متحد، برنامه‌ی توسعه‌ی موشک‌های بالستیک خود را به پیش برده است.

در داخل کشور، نقض حقوق بشر مردم ایران، بی‌محابا ادامه دارد و هیچ تنبیهی هم متوجه ناقضان آن نیست.

روحانی، رئیس‌جمهوری ایران هم تنها قدرتی را که در اختیار دارد، صرف سلب مسؤولیت کردن خود و دولتش از همه‌ی این رفتارهای غیرقابل قبول رژیم می‌کند.

منصفانه برخورد کرده باشیم، هنوز مشخص نیست که دولت بریتانیا در انتخاب کدام سیاست نسبت‌به ایران گام برخواهد داشت.

اما بگذاریم هیچ جای پرسشی اینجا باقی نماند. تنها تصمیم درست برای دولت بریتانیا باید این باشد که به آزادی و سعادت مردم ایران بیشتر از جذبه‌ی نفت و گاز اهمیت بدهد.

تنها همسویی با سیاست‌های واشنگتن در این مسیر، ضامن آزادی مردم ایران و صلح در خاورمیانه و قطع نفوذ نیروهای مخرب سپاه پاسداران خواهد بود».