درست در هفته‌ اول سال ۲۰۱۹، الیزابت وارن، سناتور ایالت ماساچوست، با انتشار ویدیویی ۴/۵ دقیقه‌ای برای طرح نامزدی خود و بعد سفر به آیوا و استخدام چهار تن از خبره‌ترین مشاوران و نیروهای عملیاتی انتخاباتی در این ایالت به‌طور جدی وارد میدان مسابقه برای کسب کرسی ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۰ شد. چند روز قبل از آن، در یک نظرسنجی  رسانه‌ای در ایالت آیوا، که اولین توقفگاه در مسیر انتخابات مقدماتی برای هر دو حزب است، به‌ترتیب جو بایدن (معاون اوباما، با ۳۲٪)، برنی سندرز (سناتور ایالت ورمانت و رقیب هیلاری کلینتون در انتخابات مقدماتی سال ۲۰۱۶، با ۱۹٪)، بتو اورورک (رقیب شکست‌خورده‌ تد کروز در انتخابات سنای ایالت تگزاس، با ۱۱٪)، الیزابت وارن (با ۸٪) و کامالا هریس (سناتور آفریقایی‌تبار ایالت کالیفرنیا، با ۵٪) در صدر مدعیان قرار گرفتند.

شانس این نامزدها در شرایط امروز چقدر است؟

الیزابت وارن

او شانس اندکی دارد، به سه دلیل: ۱) ادعای تعلقش به بومی‌های آمریکا. طبق نتیجه آزمایشی که خودش انجام داد، مشخص شد میزان ارتباط ژنتیکی‌اش با بومی‌های آمریکا حدود ۱ به ۱۰۰ تا ۱ به ۱۰۰۰ است؛ ترامپ سال‌هاست او را به تمسخر پوکاهانتس (زنی مشهور از بومی‌های آمریکا) می‌نامد؛ ۲) سن بالای او در زمان انتخابات (۷۰ سال)، که برای هر نامزدی نقطه‌‌‌ای منفی به حساب می‌آید؛ و ۳) پایین بودن میزان "دوست داشتنی بودن" او، که شانسش را برای انتخابات عمومی کم می‌کند. او در برقراری ارتباط با مخاطب دشواری دارد. اما از حیث حمله به موسسات مالی و بانک‌ها، که یکی از نکات مورد‌علاقه سوسیالیست‌هاست، او مورد‌ توجه برخی از رای‌دهندگان مقدماتی قرار می‌گیرد.

برنی سندرز

برنی حدود ۴۳٪ رای دموکرات‌ها را در انتخابات مقدماتی سال ۲۰۱۶ به دست آورد. این درصد تنها در برابر یک رقیب، یعنی هیلاری کلینتون، شکل گرفته بود. امروز معلوم نیست با در نظر گرفتن چهار سال پیرتر شدنش (در سال ۲۰۲۰، هفتاد‌و‌هشت ساله می‌شود)، شکستش از هیلاری کلینتون در سال ۲۰۱۶ و به میدان آمدن افرادی مثل بایدن، که در طیف دموکرات‌های میانه‌‌ به شمار می‌آید، تا چه حد بتواند رای دموکرات‌ها را در انتخابات‌های مقدماتی کسب کند. بسیار بعید می‌نماید طرفداران هیلاری که در سال ۲۰۱۶ به سندرز رای ندادند، چون او را چپ رادیکال و سوسیالیست می‌دیدند، در این دوره به او رای دهند. یکی از روزنامه‌های ایالت ورمانت، تایمز آرگس (Times Argus)، از سندرز تقاضا کرده است که در انتخابات نامزد نشود. دغدغه‌ بخشی از دموکرات‌ها آن است که سندرز این بار هم رای‌دهندگان دموکرات را مقابل هم قرار دهد و از شانس پیروزی آن‌ها بکاهد.  

جو بایدن

بایدن در سال ۲۰۱۶ مرگ فرزندش را علت عدم ورود به میدان انتخابات عنوان کرد، اما حضور هیلاری عامل جدی‌تری بود، چون نمی‌خواست برابر کلینتون‌ها عرض‌اندام کند. این بار هیلاری‌ای وجود ندارد (تا جایی‌که فعلا می‌دانیم) و راه برای بایدن باز شده است. اما بخشی از رهبران حزبی، از جمله اوباما، او را نامزد برنده نمی‌دانند. دیدار اوباما با نامزد شکست‌خورده‌ سنا در ایالت تگزاس نشانه‌ای از عدم تمایل برخی از رهبران حزبی به بایدن است. اما او ویژگی‌های مثبتی نیز دارد: هشت سال تجربه‌ معاون اولی و ده‌ها سال کار در کنگره، شوخ‌طبعی، و بالا آمدن از یک خانواده‌ کارگری، که دموکرات‌ها در این دوره در برابر ترامپ شدیدا بدان نیاز دارند. اما او نیز همانند سندرز و وارن در سال انتخابات ۷۷ ساله و سالخورده به حساب خواهد آمد.

بِتو اورورک

اورورک یکی از ستاره‌های دموکرات‌ها در انتخابات سنا در سال ۲۰۱۸ بود. دموکرات‌ها برای انتخاب یک دموکرات از ایالت تگزاس، که معمولا نمایندگان سنایش جمهوری‌خواه بوده‌اند، حدود ۸۰ میلیون دلار هزینه کردند، اما در نهایت انتخابات را به تد کروز باختند. یکی از علل جدی باخت اورورک این بود که در سال ۱۹۹۸، در حالت مستی با ماشین به کسی زده و از صحنه تصادف فرار کرده بود. این موضوع در انتخابات ریاست‌جمهوری نیز گریبانش را خواهد گرفت. هم شکست در انتخابات ایالتی و هم این تصادف می‌تواند به ضرر او تمام شود. البته او جوان است (در انتخابات سال ۲۰۲۰ تازه ۴۷ سالش می‌شود) و در انتخابات ایالتی هم نشان داده که بسیار پر‌انرژی است.

کامالا هریس

هریس سناتور آفریقایی‌تبار ایالت کالیفرنیاست. او در جلسات بررسی نامزدی کاوانا برای دیوان عالی، تلاش کرد با حمله‌ شدید به ارزش‌های محافظه‌کارها خود را جنگجوی دموکرات‌ها معرفی کند. او و سناتور وارن تصور می‌کنند اعضای حزب دموکرات دیگر تمایلی ندارند به مردان اروپایی‌تبارـ‌ که از نگاه چپ طبقه‌ ممتاز به حساب می‌آیندـ رای دهند. هریس وعده‌ داده است سالی ۳ تا ۶ هزار دلار به طبقات کم‌درآمد پرداخت خواهد شد و تصور می‌کند با این پول‌پاشی می‌تواند رای بالایی در مرحله مقدماتی حزب خود به دست بیاورد.

نامزدهای دیگر

از کوری بوکر، سناتور ایالات نیوجرسی، شرود براون، سناتور ایالت اوهایو، مارتین اومالی، فرماندار سابق ایالت مریلند، جان هیکن‌لوپر، فرماندار ایالت کلرادو، اریک هولدر، دادستان‌کل دوران اوباما، جولیان کاسترو، وزیر سابق مسکن و توسعه‌ شهری، کریستین جیلیبراند، سناتور ایالت نیویورک، و اریک اسوالول، عضو مجلس نمایندگان از ایالات کالیفرنیا، نیز به‌عنوان نامزدهای دیگر یاد می‌شود. آن‌ها هنوز نامزدی‌شان را رسما اعلام نکرده‌اند، اما سفرشان به آیوا، نیوهمپشایر و کارولینای جنوبی‌ـ اولین ایالاتی که انتخابات مقدماتی در آن‌ها انجام می‌شودـ انتشار کتاب، نظر‌سنجی‌ها و کارزارهای در حال انجام حکایت از چنین تصمیمی دارند. همه‌ افراد ذکر‌شده در برابر چهره‌های پنج‌گانه‌ فوق شانس اندکی دارند.

مایکل بلومبرگ، شهردار سابق نیویورک که سال‌ها از نظر حزبی جمهوری‌خواه و بعد مستقل بوده است، نیز به‌تازگی نام خود را به‌عنوان دموکرات ثبت و در انتخابات کنگره در سال ۲۰۱۸ ده‌ها میلیون دلار به نامزدهای دموکرات کمک مالی کرده است و سودای نامزدی در سر دارد. او در نوامبر ۲۰۱۸ اعلام کرد ۱/۸ میلیارد دلار به دانشگاه جانز هاپکینز کمک مالی خواهد کرد.

البته گروهی نیز در پی آن هستند افرادی مثل اُپرا وینفری را به نامزدی ریاست‌جمهوری تشویق کنند، تا به‌خاطر سرشناسی‌شان پیروزی دموکرات‌ها تضمین شده باشد. موضوعی که زمینه‌ فعالیت ترامپ برای رسیدن به کاخ سفید را فراهم کرد شناخته شده بودن او برای اکثر رای‌دهندگان در ایالات متحده بود.

تحولات و گزینه‌ها

همه‌ نامزدهای دموکرات در سال ۲۰۲۰ با چند واقعیت در مقدماتی درون‌حزبی درگیر خواهند بود، که ممکن است به نفع یا ضرر آن‌ها کار کند:

۱)  در سال ۲۰۱۶، حدود ۷۰٪ دموکرات‌ها خود را چپ میانه و ۳۰٪ چپ رادیکال معرفی می‌کردند. در سال ۲۰۱۸، این نسبت به حدود ۵۰‌-‌۵۰ رسیده است، نامزدها باید تصمیم بگیرند برنامه‌هایشان کدام یک از این ۵۰٪ را مخاطب قرار می‌دهد.

۲)  ترامپ همچنان در مرکز توجه خواهد بود و آن‌ها باید تصمیم بگیرند که تنفر از ترامپ را محور تبلیغات خود قرار دهند یا مشکلات روزمره‌‌ مردم را.

۳)  هنوز سرزنش و تحقیر رای‌دهندگان به ترامپ در میان دموکرات‌ها در جریان است و آن‌ها را اعضای حزب نازی می‌نامند. نامزدهای دموکرات باید تصمیم بگیرند که با سیاست‌های ترامپ به مقابله بپردازند یا به رای‌دهندگان به او توهین کنند.

۴)  تمرکز ترامپ بر موضوعات اقتصادی (تعرفه‌ها، مالیات)، مهاجرت و امنیت مرزها بوده است و تمرکز دموکرات‌ها در فاصله سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ بر افزایش تنوع جمعیتی (با سیاست‌هایی از بالا)، سیاست‌های هویتی و بیمه‌ بهداشت و سلامت. نامزدها باید تصمیم بگیرند که تمرکز خود را بر مسائل اقتصادی بگذارند یا مسائل اجتماعی.

۵)  سن بالای سه چهره از پنج چهره‌ اصلی، که رای‌دهندگان را برای حضور پای صندوق‌های انتخابات مقدماتی بر سر ذوق‌و‌شوق نمی‌آورد، همان مشکلی که هیلاری در انتخابات ۲۰۱۶ داشت و از آن با عنوان «شکاف شورانگیزی» یاد می‌شود.