وبسایت اندیشکده شورای آتلانتیک (Atlantic Council) در مقاله‌ای امروز چهارشنبه 25 مرداد ماه به موضوع اختلاف بر سر مفاد قرارداد گازی میان ایران و هند پرداخته و می‌نویسد این موضوع اکنون به تهدیدی علیه روابط حسنه میان دو کشور تبدیل شده است.

در مقاله شورای آتلانتیک آمده است: «سال گذشته و پس از برداشته شدن محدودیت‌های تحریم علیه اقتصاد ایران، اکبر ترکان از مشاوران ارشد پرزیدنت حسن روحانی گفته بود که ثروت و منافع ملی ایران از سوی برخی کشورهای منطقه و دوست در دوران تحریم‌های بین‌المللی مورد سوءاستفاده قرار گرفته است. ترکان کشورهای چین و قطر و هند را ازجمله این کشورها خوانده بود.

همان اتهامات اکنون این هفته بار دیگر در رسانه‌های ایران در مورد کشورهای آسیای جنوبی تکرار شده است.»

مقاله می‌افزاید: «علیرغم ابراز حُسن نیت متقابل توسط نارندرا مودی (Narendra Modi) نخست‌وزیر هند و پرزیدنت حسن روحانی در طول سفر مودی به ایران در ماه می سال گذشته، و تعهد هند به سرمایه‌گذاری به ارزش بیش از 11 میلیارد دلار در ایران، اکنون مقامات ایرانی صحبت از این می‌کنند که این کشور خود را موظف به دادن قرارداد توسعه میدان گازی فرزاد Farzad B) B) به هند نمی‌داند.

هند ادعای خود برای انجام این عملیات اکتشافی را بر این واقعیت بنا نهاده که کشف این منابع گازی در ایران توسط کارشناسان و مهندسان هندی وابسته به دولت این کشور در سال 2008 صورت گرفته است.

با این حال دولت ایران در ماه می امسال تصمیم گرفته است که قرارداد توسعه این میدان گازی مهم را با شرکت Gazprom روسیه ببندد. این تصمیم تهران در واکنش به گزارشات مربوط به برنامه هند برای قطع خرید نفت ایران صورت گرفته است که خود عکس‌العملی نسبت به دادن قرارداد گازی به روسیه به‌شمار می‌رود.

هند روزانه بیش از 4/6 میلیون بشکه نفت به کشورش وارد می‌کند و پس از آمریکا و چین سومین بزرگترین مصرف‌کننده نفت در جهان است. ایران بیش از 16 درصد این تعداد بشکه نفت هند را به آن کشور صادر می‌کند.

در صورت ادامه اختلافات جاری بر سر این قراردادهای گازی و نفتی میان ایران و هند، انتظار می‌رود هند نهایتاً اهداف اقتصادی را بر روابط سیاسی حسنه خود با ایران در اولویت قرار بدهد».