خبرگزاری بلومبرگ در تحلیلی پیرامون اوضاع سیاسی- اجتماعی ایران پس از انتخابات اخیر می‌نویسد جامعه ایران در یک روند تکاملی به سوی مشروعیت بخشیدن به خواسته‌های مردم حرکت می‌کند.

بلومبرگ می‌نویسد: «مریم در زمان انقلاب اسلامی ۲۲ بیشتر نداشت. پس از پیروزی آیت‌الله خمینی در سرنگون کردن حکومت پادشاهی نوبت حکومت عباپوشان و عمامه به سران و مذهب‌گرایی رسید. امروز پس از ۳۸ سال از آن دوران بیشتر این مظاهر رنگ باخته‌اند.

مریم می‌گوید در آن روزها یکی از معلمان او گفته بود هر دختری که موی سرش از زیر روسری بیرون باشد با همان موی خودش به دار کشیده می‌شود. اما امروز دختران جوان ایرانی با موهای پریشان در داخل ماشین در کنار دوست پسرانشان در حال رانندگی هستند و کسی هم مزاحم آنها نیست.»

به گفته بلومبرگ، اگرچه برگزاری انتخابات در ایران اندکی دموکراسی موقتی را برای مردم فراهم می‌آورد، دوران برگزاری آن زمینه‌ساز گذار بیشتر کشور به سوی لیبرالیسم است.

سعید لیلاز اقتصاددان ایرانی این موضوع را چنین بیان می‌کند: «در هر انتخاباتی آرزوها و خواسته‌های مردم علناً بیان می‌شود و مشروعیت پیدا می‌کند. آنچه را که مردم به‌دست می‌آورند پس گرفتنی نیست.»

بلومبرگ می‌افزاید: «در آمارهای انتخاباتی مشخص شد که بیشترین تعداد رأی‌دهندگان به روحانی در این دوره ایرانیان بالای سن ۶۰ سال بودند. همان نسلی که یادشان مانده است که زندگی و شرایط در ایران قبل از انقلاب اسلامی چگونه بود. ایرانی که یک حکومت موروثی و غیرانتخابی داشت، اما از محرومیت‌ها و محدودیت‌های اجتماعی به نام دین خبری نبود. نسلی که مریم از میان آنها بود.

او می گوید: «من درباره آن دوران فقط از خاله ها و مادرم شنیده ام. من به خاطر انقلابی گری آن روزها حتی رقصیدن و شادمانی را هم بلد نبودم. اما امروز جوانان ما در پارتی های شبانه و خصوصی خود می نوشند و می رقصند».