سردار حسین نجات، جانشن رئیس سازمان اطلاعات و امنیت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، می‌گوید انتظار این بوده که محصوران از نظرات خود عدول کرده و از ملت معذرت خواهی کنند و اگر شورای‌عالی امنیت ملی تصمیم به برداشتن حصر بگیر و قوه‌ی قضائیه آنها را محاکمه کند، بعید است حکمشان کمتر از اعدام یا حبس ابد باشد.

حسین نجات، از سرداران سپاه پاسداران است که پیش از این، «فرمانده حفاظت و امنیت سپاه پاسداران» و «فرمانده سپاه ولی‌امر» بوده است و پس از انتخابات دوره‌ی دهم ریاست‌جمهوری در ایران، در جایگاه «معاونت امنیت داخلی در شورای عالی امنیت ملی» قرار گرفت. براساس گزارش بعضی رسانه‌ها حادثه‌ی حمله به کوی دانشگاه تهران در ۱۸ تیر ۱۳۷۸، او ازجمله کسانی بود که سرکوب دانشجویان را طرح‌ریزی کرده بود.

نجات، شامگاه جمعه ۳۱ شهریورماه، با شرکت در برنامه‌ی تلویزیونی «دست‌خط» شبکه‌ی ۵ سیما، به تشریح خاطراتی از دوران جنگ، چگونگی تشکیل حفاظت سپاه، خاطراتی از رهبری، فتنه و حصر و اطلاعات سپاه پرداخت.

جانشن رئیس سازمان اطلاعات سپاه، در سخنانش، در رابطه با نظر آیت‌الله خامنه‌ای  در مورد موضوع فتنه وحصر و محصوران، با تأکید بر این‌که «رهبری حتی حاضر نشدند به فتنه‌گران، "منافق" بگویند»،  درباره‌ی اتفاقات عاشورای ۸۸ گفت: «پس‌از اتفاقاتی که در روز عاشورا رخ داد، بلافاصله از دفتر رهبری برای ما پیام آوردند و ایشان گفتند این را بدانید که فتنه‌گران اهل آتش‌زدن خیمه‌ی عاشورا نیستند؛ بلکه این کار ضدانقلاب است».

«فتنه» واژه‌ای است که ازسوی بسیاری از مقامات مسؤولان حکومت جمهوری اسلامی ایران و هم‌فکران آنها، برای اشاره به حوادث و اعتراضات پیامد اعلام نتایج انتخابات جنجال‌برانگیز ریاست‌جمهوری سال ۸۸ به‌کار می‌رود. میرحسین موسوی و مهدی کروبی از رهبران معترضان به نتایج انتخابات ۸۸ بودند که به همراه زهرا رهنورد، همسر میرحسین موسوی، از سال ۸۹، بدون محاکمه و با تصمیم «شورای‌عالی امنیت ملی کشور»، در حصر خانگی به‌سر می‌برند.

نجات با اشاره به این‌که «بسیاری فکر می‌کنند حصر به‌دلیل اتفاقات بعد از انتخابات بوده است»، تأکید کرد که «فتنه» و جریان بعد از انتخابات۸۸، از ۲۴ خرداد آغاز و در ۹ دی همان سال تمام شد و افرادی که آنها را «فتنه‌گران» می‌خواند، آزاد بودند. او توضیح داد که ۲۰ ماه بعد از آن، که به گفته‌ی او «بیداری اسلامی» (یا «بهار عربی») در مصر و تونس اتفاق افتاد و مخالفان بشار اسد در سوریه شروع به اعتراض و درگیری با حکومت کرده بودند، موسوی و کروبی از وزارت کشور، درخواست مجوز راه‌پیمایی در روز ۲۵ بهمن ۸۹، از میدان انقلاب تا میدان آزادی کردند.

این سردار سپاه، افزود: «طراحی آنها این بود که مردم به میدان آزادی بیایند و مانند میدان التحریر مصر، چادرهایی علیه نظام برپا کنند. در آن روز، نزدیک‌به ۴هزار نفر از میدان فردوسی تا میدان انقلاب به خیابان‌ها آمدند و با نیروهای انتظامی درگیر شدند که در آن روز دو نفر به شهادت رسیدند. فردای آن روز آن دو نفر سران فتنه اطلاعیه‌ای دادند و از حضور مردم قدردانی و به ناجا که به وظیفه‌ی خود عمل کرده بود، حمله کردند».

حسین نجات با اشاره به این‌که «حصر بعد از بیست‌ماه و بعد از آن‌که آن‌ها می‌خواستند فتنه و لشکرکشی خیابانی جدیدی انجام دهند، در شورای‌عالی امنیت ملی مطرح و تصویب شد»، تأکید کرد که در جلسه‌ی شورای‌عالی امنیت ملی درباره‌ی حصر، رئیس‌جمهور وقت، رئیس قوه‌ی قضائیه و وزاری کشور و امور خارجه و همه‌ی مسؤولان اصلی و همچنین، رئیس‌جمهور فعلی به‌عنوان نماینده‌ی رهبری حضور داشتند. او افزود که در مدت حصر، «انتظار این بوده که این افراد، از نظرات خود عدول کرده و از ملت معذرت خواهی کنند».

جانشین رئیس سازمان اطلاعات سپاه، درباره‌ی طرح برخی مطالب مبنی‌بر احتمال رفع حصر دست‌کم یکی‌از محصوران، گفت که «اگر شورای‌عالی امنیت ملی تصمیم بگیرد که حصر را بردارد، این حق قوه قضائیه است که این‌ افراد را محاکمه کند. نجات افزود چنان‌چه این نوع جرائم به قوه‌ی قضائیه برود و فرد محاکمه شود، «بعید می‌دانم حکمی کمتر از اعدام یا حبس ابد به آنها بخورد».

مهدی کروبی از ۲۵مردادماه در اعتراض به روند حصرش که آن را «غیرقانونی» می‌خواند، دست به اعتصاب غذای خشک زده بود، پس از آن به‌دلیل نارسایی قلبی روانه‌ی بیمارستان شد و ۲۶ مردادماه،  با تضمین دولت برای خروج مأموران امنیتی از منزلش و قول رسیدگی به دیگر خواسته‌اش یعنی «برگزاری محاکمه‌ی علنی»، به اعتصاب غذای خود پایان داد.

در پی این موضوع، بحث «رفع حصر» بار دیگر در بعضی رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی شدت گرفته و بسیاری از مسؤولان مختلف پیشین و فعلی جمهوری اسلامی ایران نیز اخیراً در این مورد اظهار نظر کرده‌اند. ازجمله، عزت‌الله ضرغامی، رئیس اسبق صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، ۱۱ شهریورماه، در برنامه‌ی تلویزیونی «جهان‌آرا»، در مورد مهدی کروبی گفت که اگر دوستان امنیتی حصر را کم‌کم بردارند، آرام‌آرام نگرانی‌های موجود در مورد آشوب‌ها کم می‌شود.

• تشکیل حفاظت اطلاعات سپاه

این فرمانده دفاع مقدس در بخشی از سخنان خود، به چگونگی تشکیل «حفاظت اطلاعات سپاه» در دوران جنگ پرداخت و گفت که پس‌از کشته‌شدن محمد بهشتی، جمعی از رفقای محسن رضایی که در آن زمان، نخستین مسؤول اطلاعات سپاه بود، نزد او رفتند و برای مقابله با ضد انقلاب، اعلام آمادگی کردند.

نجات افزود: «در سال ۶۱، آقای رضایی به من پیشنهاد داد مسؤولیت حفاظت اطلاعات سپا ه را برعهده بگیرم». به گفته‌ی او، زمانی که آن مسؤولیت را برعهده گرفت، تعداد کارکنان این بخش، شاید به ۱۰۰ نفر هم نمی‌رسید، اما کم‌کم حفاظت اطلاعات سپاه در اکثر استان‌ها شکل گرفت و اواخر سال ۶۲، پس‌از تصویب «قانون حفاظت اطلاعات» و تبدیل آن به سازمان، قرار شد رئیس آن ازسوی رهبری انتخاب شود که علی سعیدی، به‌عنوان نخستین رئیس آن سازمان انتخاب شد و با توافق او، نجات مسؤولیت «حفاظت اطلاعات قرارگاه سپاه یا همان نیروی زمینی سپاه در جنگ» را برعهده گرفت.

• اختلافات ارتش و سپاه در زمان جنگ

مسؤول حفاظت اطلاعات نیروی زمینی سپاه در دوران جنگ، درباره‌ی وضعیت ارتش و سپاه در آغاز جنگ گفت:‌ «ارتش در ابتدای شروع جنگ، دو مشکل را با خود یدک می‌کشید؛ یکی این که ارتش تسویه شده بود و تنها به‌اندازه‌ی انگشتان دست، سرتیپ تمام در ارتش وجود داشت و دیگری خیانتی بود که تیمسار مدنی انجام داد. او با تغییراتی که در نیروی انسانی ارتش انجام داد، کاملاً ارتش را در حالت عدم آمادگی قرار داد. یگان‌های سپاه نیز در آن زمان، عمدتاً یگان‌های مبارزه با ضد انقلاب بودند».

نجات با انتقاد از سیاست‌های بنی‌صدر، رئیس‌ جمهوری اسلامی ایران در آغاز جنگ، مبنی بر ندادن اجازه به سپاه برای تشکیل یگان، افزود: «به محض آن‌که در خرداد ۶۰، بنی‌صدر از فرماندهی کل‌قوا برکنار شد و از کشور گریخت، نخستین عملیات مشترک سپاه و ارتش (عملیات فرماندهی کل‌قوا، خمینی روح خدا) و بلافاصله عملیات‌های فتح‌المبین و ثامن‌ائمه (شکست حصر آبادان) و عملیات بیت‌المقدس انجام شد». او تأکید کرد که با کنار رفتن بنی‌صدر، سپاه تشکیل تیپ داد و در کنار ارتش حضور یافت و توانستیم دشمن را از مرزها خارج کنیم.

جانشن رئیس سازمان اطلاعات سپاه، درباره‌ی آن‌چه که به‌عنوان اختلاف میان ارتش و سپاه در زمان جنگ یاد می‌شود، گفت: «ارتش و سپاه هیچ‌گاه اختلافی نداشتند و اگر اختلافی وجود داشت، روی شیوه‌ی عملیات بود».

نجات نقش آیت‌الله هاشمی رفسنجانی را در ایام جنگ، نقش ویژه‌ای دانست که شامل ایجاد «هماهنگی میان ارتش و سپاه» و «وحدت فرماندهی نیروهای مسلح» و «پشتیبانی جنگ» بود که به‌گفته‌ی او، همگی به‌خوبی انجام می‌شد؛ اما او نقش و اثرگذاری هاشمی در دولت نخست‌وزیری وقت را ازجمله نکات منفی در اقدامات او دانست.