وب‌سایت خبری-تحلیلی المانیتور، در گزارشی پیرامون زمین‌لرزه‌ی اخیر در غرب ایران، می‌نویسد که واکنش مقامات و مسؤولان ایران در پاسخ‌گویی به این فاجعه، به‌هم‌ریخته و دستپاچه بوده است.

در این گزارش آمده است:در سراسر استان کرمانشاه در ایران، چادرهای اسکان زلزله‌زدگان در کنار جاده‌ها و پارک‌ها و خیابان‌ها دیده می‌شود. برخی از این چادرها، در اختیار خانواده‌هایی گذاشته شده است که منازل خود را از دست داده‌اند و برخی دیگر، متعلق‌به خانواده‌هایی است که از وحشت فروریختن منازلشان در یک تکان پس‌لرزه، ترجیح می‌دهند در کنار خیابان‌ها شب را به روز برسانند.

در این زمین‌لرزه، شهر سرپل‌ذهاب، شدیدترین تکان‌ها را به‌خود دید و زلزله‌ ۷/۳ ریشتری، در آن شهر، ۴۵۲ قربانی برجای گذاشت.

وقتی وارد اسلام‌آباد غرب می‌شوید، نخستین صحنه، دیدن صدها چادر سفید است که در پارک اصلی شهر برپا شده‌اند. این شهر که جمعیتی نزدیک‌به ۸هزار نفر دارد، نسبت‌به دیگر مناطق، خسارت کمتری دیده است. یک نفر از اهالی آن شهر می‌گوید: «این فقط لطف خداوند بود که ۱۵ خانواده‌ای که در یک آپارتمان کاملاً فروریخته در کنار بیمارستان شهر زندگی می‌کردند، کشته نشده‌اند».

با این‌حال، اکثر اهالی شهر، شکایت می‌کردند که دولت به نیازهای آن‌ها اهمیت نداده است.

یکی از اهالی آن‌ شهر، گلایه می‌کند که تمام تمرکز خدمات امدادرسانی دولت، به سرپل‌ذهاب محدود شده است.

او می‌گوید: «می‌دانیم که این تراژدی در سرپل‌ذهاب، وحشتناک‌تر از بقیه‌ی شهرها بوده، اما ما هم به کمک احتیاج داریم و هزاران نفر از ما در خیابان‌ها می‌خوابند».

اما یکی از همشهری‌هایش به او می‌گوید: «اگر سری به سرپل‌ذهاب بزنی، خدا را شکر می‌کنی. آنجا زمین به آسمان و آسمان به زمین، فرود آمده است».

بیمارستان صحرایی اضطراری در محل، بیش‌از ۶هزار مجروح را معالجه کرده است. دکتر معتمدی، مسؤول امور خدمات بهداشتی استان کرمانشاه می‌گوید: «ما به کمک مردم کشور، نیاز داریم. ما تمام تلاش خودمان را برای خدمت به مردم زلزله‌زده انجام می‌دهیم. از بیماران وحشت‌زده و روان‌پریش گرفته، تا جراحی روی زخمی‌های دست و پاهای شکسته».

ایرانی‌ها به‌شکل یک ملت، به کمک هم‌وطنان خود شتافته‌اند و اگر نبود کمک‌های آن‌ها، اکنون کشور با آمار قربانیان نزدیک‌به ۳۰هزار نفری که در سال ۲۰۰۳ در زمین‌لرزه‌ی بم کشته شدند، روبرو می‌شد.