![](https://old.iranintl.com/sites/default/files/styles/articles_landing/public/184079_637.jpg?itok=EPys7T5H)
تهران برای مواجهه با اثرات زلزله آماده نیست
در سال ۸۴ برنامهای درخصوص چگونگی مدیریت بحران جامعه در مواقع حوادث غیرمترقبه مانند زلزله تدوین شد که کامبد امینیحسینی- رییس پژوهشکده مدیریت بحران پژوهشگاه زلزله، با اشاره به آن معتقد است با گذشت بیش از ۱۲ سال از اجرای طرح جامع پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران، این طرح همچنان در بلاتکلیفی است .
به گزارش ایلنا، امینی حسینی درباره شرایط امروز تهران درخصوص وقوع زلزله و همچنین شرایط اجرایی قوانین به تصویب رسیده در سازمان مدیریت بحران گفت: قوانینی که در این سازمان تدوین شد از چارچوب نسبتا قابل قبولی در زمان خود برخوردار بود، اما در اجرا با چالشهای زیادی روبرو شد و به دلیل محدودیتهای منابع انسانی و مالی نتوانست به اهداف از پیش تعیین شده خود برسد و در حال حاضر نیز این قانون بین دولت و مجلس در رفت و برگشت است و تکلیف نظام مدیریت بحران چندان روشن نیست. از این رو ضروری است با توجه به نظرات متخصصان امر، در بازنگری این قانون نقاط ضعف آن شناخته شده و تلاش شود از نظر ضمانت اجرایی و تامین منابع مورد نیاز، بندهای قانونی لازم در سند گنجانده شود.
او در ادامه با اشاره به شرایط تهران و افزایش جمعیت بی رویه و مشکلاتی چون نبود فرهنگ ایمنی توضیح داد:مشکل شهر تهران انباشت آسیبپذیری به دلیل دهها سال ساخت و ساز بیرویه، ضعف زیرساختها و همچنین نبود فرهنگ ایمنی در جامعه است و نشانگر این است که تهران برای روبرو شدن با اثرات زلزله آمادگی ندارد.
او همچنین از بلاتکلیفی قانون نظام مدیریت بحران و رفت و برگشت آن بین مجلس و دولت گفت: باید برنامههای کوتاهمدت، میان مدت و بلند مدت داشته باشیم و این برنامهها به اجرا گذاشته شوند نه اینکه به سرنوشت طرحهای اولویتدار قبلی دچار گردند. به عنوان مثال در برنامههای کوتاه مدت میبایست ظرفیتهای مقابله را بهبود بخشید و با ایجاد برنامههای محله محوری تلاش کرد در صورت رخداد زلزله غافلگیر نشویم و مردم بتوانند واکنش مناسب را بروز دهند. در میان مدت لازم است نسبت به بهسازی بافتهای فرسوده و ناکارآمد و نیز زیرساختهای شهری متمرکز شد به طوریکه بعد از پایان زمان اجرای این برنامهها (۵ تا ۷ سال) ساختار شهری در برابر زلزله ایمن باشد. در بلندمدت نیز باید ساختمانهای خصوصی را مقاومسازی و نوسازی نمود تا ریسک زلزله در تهران به حد قابل قبول کاهش یابد. البته در صورت تامین منابع انسانی و مالی این برنامهها را میتوان به صورت موازی دنبال کرد.
حسینی با انتقاد از شرایط بعداجرایی قوانین مرتبط با بحران در کشور گفت: ایران از نظر توانمندی علمی در جهان در خصوص موضوع زلزله جزو کشورهای صاحبنام است اما متاسفانه در بعد اجرایی رتبه مطلوبی نداریم. این مساله سبب شده که وضعیت ریسک زلزله در اغلب شهرهای ما نظیر تهران نامطلوب باشد. در شهر تهران به دلیل اینکه از نظر سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شرایط ویژهای حاکم است، شهرداری تهران و سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران به عنوان مسئول اجرایی در حوزه مدیریت بحران در قانون تعیین شده است. اقدامات این مجموعه برای کاهش ریسک زلزله و مدیریت بحران شهر تهران در سالهای اخیر چندان باعث دستیابی به اهداف مندرج در اسناد بالادستی نشده و متاسفانه در حال حاضر شهر تهران برای مواجهه با اثرات زلزله چندان آماده نیست.