ذره‌ذره جمع گردد، وانگهی دریا شود.

تحقیق تازه ده دانشمند برجسته اقلیم‌شناس که ازسوی آکادمی علوم آمریکا منتشر شده است، می‌گوید زمین به‌زودی آن‌چنان گرم خواهد شد که تمدن بشر ضربه‌ای مهلک خواهد خورد.

این محققان می‌گویند که فعالیت آدمی، نظام‌های طبیعت زمین را به آستانه‌ ۲ درجه سانتی‌گراد نزدیک ساخته که با گذر از آن، تعادل از اقلیم‌ها می‌رود، دما لجام‌گسیخته بیشتر می‌شود و درنهایت «زمینِ گرم‌خانه (Hothouse Earth)» باقی می‌ماند که حیات به‌شکل امروزی‌اش در آن وجود نخواهد داشت و بشر شاهد عبور از آستانه ۵ درجه سانتی‌گراد خواهد بود.

آستانه ۲ و ۵ درجه سانتی‌گراد، اشاره به مقایسه دمای میانگین زمین با دمای این سیاره، پیش از شروع عصر صنعتی شدن در اواخر قرن نوزدهم میلادی است و هم‌اکنون زمین نزدیک به یک درجه سانتی‌گراد، گرم‌تر از آن دوره است.

در تحقیق آن‌ها به‌طور خلاصه آمده است: «اگر از این آستانه بگذریم، نتایج اولیه پیش‌بینی‌های رایانه‌ای ما می‌گویند که با تخریب جدی زیست‌بوم‌ها، جوامع و اقتصادها روبه‌رو می‌شویم.»

این تحقیق، تصویر فروپاشی حیات بر زمین را شبیه به سقوط رشته‌ای دومینو نقش می‌زند: یخ‌ها بر خشکی‌ها به‌خصوص در قطب جنوب و گرینلند ذوب می‌شوند؛ آب دریاها و اقیانوس‌ها به‌طور فزاینده‌ای گرم‌تر می‌شوند؛ جریان رودخانه‌های اتمسفری مثل جت‌استریم و جریان‌های درون اقیانوس‌ها مثل گلف‌استریم متفاوت می‌شود؛ جنگل‌ها می‌میرند و انقراض گونه‌ها گسترش می‌یابد؛ ذوب زمین‌های یخ‌بسته مدار قطب شمال، منتهی به تولید و انباشت گاز متان در اتمسفر می‌شود؛ مشتی نمونه‌ خروار از رویدادهای آب‌وهوایی که از فعالیت صنعتی و سبک زندگی انسان ناشی شده است تا براساس این تحقیق، دمای میانگین زمین از هر زمانی در ۱/۲ میلیون سال گذشته بیشتر شود و سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها از هر دوره‌ای در عصر زمین‌شناسی هولوسین (the Holocene / عصر زمین‌شناسی کنونی زمین که مشتمل‌بر بیش‌از ۱۱هزار سال تاریخ تمدن بشر می‌شود) بالاتر خواهد آمد.

این دانشمندان هشدار می‌دهند که حتی با کاهش گام به گام سطح تولید گازهای گلخانه‌ای نمی‌توان جلوی گذر از این آستانه را گرفت و برای مهار تغییر، به «عمل جمعی بشریت» نیازمندیم.

«چنین عمل جمعی‌ای نیازمند راهبری تمامی نظام زمین - از زیست‌کره (biosphere) گرفته تا اقلیم تا جوامع - است تا تمامی اقتصاد زمین، از کربن رها شود، همچنین کربن از اتمسفر زمین گرفته شود. این عمل جمعی نیازمند این است که سبک‌ زندگی بشر تغییر کند، ابداع‌های فن‌آوری ممکن شود، قرارهای تازه‌ای برای اداره دولت‌ها وضع شود و ارزش‌های اجتماعی ارتقا یابد.»

تلاش پیمان پاریس بر این است که گرمایش زمین به ۱/۵ درجه سانتی‌گراد یا حداکثر ۲ درجه سانتی‌گراد محدود بماند - ولی برخی پیش‌بینی‌های رایانه‌ای می‌گوید زمین تا پیش‌از نیمه این قرن میلادی (یعنی دست‌کم ۳۲ سال دیگر) از این دو آستانه گذشته است.

برخی پیش‌بینی‌های رایانه‌ای می‌گویند بشر برای مهار گرمایش زمین بایستی تا ۲۰۳۰ میلادی، دست‌کم ۸۰ درصد از مصرف کربن خود بکاهد و تا ۲۰۵۰ میلادی، صنعت، زندگی و اقتصادی رها از کربن و سوخت‌های فسیلی داشته باشد.

این پیش‌بینی‌ها همچنین می‌گویند فن‌آوری‌هایی تازه باید خلق شود تا  از ۲۰۳۰ به بعد، هرسال دو برابر سطح تولید گازهای گلخانه‌ای بشر در سال ۲۰۱۶ میلادی، دی اکسید کربن و دیگر گازهای گلخانه‌ای از اتمسفر زمین بیرون بکشند.

وگرنه تمدن بشر متلاشی خواهد شد.