بخش اول برنامه ۲۰ میلیون دلاری پاکسازی اقیانوس آرام از پلاستیک، نتوانست‌ زباله‌ای در خود نگه دارد و از کار افتاد. حالا مهندس‌های پروژه «پاکسازی اقیانوس» (The Ocean Cleanup) به دنبال یافتن راه‌حلی برای این مشکل‌اند تا شاید بتوان تنها برنامه زباله‌زدایی از آب‌های این اقیانوس را نجات داد.

زباله‌های پلاستیکی به‌ شکل‌های گوناگون راه‌شان را به دل اقیانوس‌های زمین باز می‌کنند: از رودخانه‌ها یا سواحل به آب‌ها نشت می‌کنند، برخی افراد، شرکت‌ها یا دولت‌ها این زباله‌ها را در آب‌ها رها می‌کنند و یا اینکه از محل‌های دفن زباله به داخل آب‌ها سرریز می‌شوند.

به‌ طور میانگین، آدمی هر دقیقه معادل یک کامیون زباله پلاستیکی در آب‌های زمین خالی می‌کند و تا نیمه این قرن میلادی، پیش‌بینی شده است که آدمی تا هر دقیقه معادل سه کامیون زباله را در این آب‌ها رها کند، چون مصرف پلاستیک، به‌خصوص پلاستیک یک‌بار مصرف در همه‌ جای زمین رو به گسترش است.  

نتیجه‌اش شکل‌گیری گرداب‌های غول‌پیکر لبریز از زباله در داخل آب‌های این اقیانوس‌ها است و یکی از بزرگ‌ترین آنها در فاصله سواحل غربی آمریکا تا جزایر هاوایی قرار گرفته و وسعت آن بزرگ‌تر از وسعت ایالت تگزاس در آمریکا است. این ایالت ۶۹۷ هزار کیلومتر مربع است و بزرگ‌تر از نیمی از مساحت ایران  یا تقریبا برابر مجموع مساحت استان‌های کرمان، سیستان و بلوچستان، یزد، خراسان رضوی، فارس و اصفهان است.

این برنامه ۲۰ میلیون دلاری آزمودن یک ایده است که در اولین قدم پاسخی نداشت: آیا می‌توان شناورهایی بر آب‌های اقیانوس آرام قرار داد و زباله‌های پلاستیکی شناور را جمع کرد؟ شبیه‌سازی رایانه‌ای می‌گوید اگر این پروژه با تمام ظرفیت پیش‌بینی شده‌اش کار کند، نزدیک به ۵۰ درصد زباله‌های گرداب پلاستیکی نزدیکی سواحل سان‌فرانسیسکو را می‌تواند جذب خودش کند.

تست اولیه بر یک شناور ۶۰۰ متری انجام گرفت که با نور خورشید انرژی جذب می‌کند. با این‌ حال شبکه برق آن درست کار نکرد و تمام زباله‌هایی که جمع شده بودند، دوباره به آب اقیانوس برگشتند. حالا مهندس‌های این تیم در حال یافتن راه‌حلی برای این مشکل‌اند.

این پروژه یک جوان آمریکایی است که بعد از سال‌ها تلاش به این نقطه رسیده است. برایان اسلت ۲۴ ساله، مدیر این پروژه، امیدوار است که رویایش بتواند تست‌هایی موفق را در آینده‌ای نزدیک از سر بگذراند و عاقبت آدمی کاری برای پاکسازی اقیانوس‌ها از زباله‌های پلاستیکی انجام داده باشد.

وگرنه نگرانی سازمان ملل به حقیقت خواهد پیوست: در ۲۰۵۰ میلادی (۳۱ سال دیگر) بیشتر از ماهی‌ها، زباله‌های پلاستیکی در آب‌های زمین شناور خواهند بود.