دست‌کم یک‌سوم ذخیره یخ و برف کوه‌های هیمالیا که منبع آب نزدیک به دو میلیارد نفر در سراسر دنیاست، به‌خاطر تغییر اقلیم در این قرن میلادی از دست می‌رود؛ حتی اگر پیمان پاریس به نتیجه برسد و گرمایش زمین مهار شود.

یخچال‌های طبیعی و ذخیره برف و یخ هیمالیا در منطقه هندوکش (بین کشورهای هند، چین، پاکستان و منطقه کشمیر) تا سال ۲۱۰۰ میلادی به‌نسبت امروز و در سناریوی به نتیجه رسیدن پیمان پاریس و مهار گرمایش زمین در آستانه ۱/۵ درجه سانتی‌گراد، دست‌کم ۳۶درصد کوچک‌تر می‌شود. در سناریو امتداد افزایش دمای میانگین زمین، این ذخایر در هشت دهه پیش‌رو، دو سوم کمتر از مقدار امروزی‌اش خواهد بود.

این ذخیره یخ و برف، آب مصرفی دست‌کم دو میلیارد نفر را در آسیا تامین می‌کند. ۲۵۰میلیون از این افراد در محدوده کوه‌های هیمالیا در منطقه هندوکش زندگی می‌کنند و آب مصرفی حداقل ۱/۶۵۰ میلیون نفر دیگر وابسته به رودخانه‌هایی‌ است که از این کوه‌ها سرچشمه می‌گیرند.

۲۰۰ دانشمند برای پنج سال بر روی این پژوهش کار کرده‌اند و ۱۲۵ محقق دیگر برای نوشتن این سنجش به آنان کمک کرده‌اند.

نویسندگان پژوهش «بررسی هیمالیا در منطقه هندوکش» می‌گویند مردمان این منطقه تاکنون به‌اندازه کافی در موضوع آسیب‌های ناشی از گرمایش زمین مد نظر دولت‌ها قرار نگرفته‌اند. به‌رغم این‌که این مردمان به‌اندازه ساکنان جزایر اقیانوس آرام (مانند جزایر مارشال که به زودی به زیر آب می‌روند) و زیست‌بوم‌های قطب‌های شمال و جنوب، در خطر آسیب‌های تغییر اقلیم قرار دارند.

ذخیره یخ منطقه هندوکش بر زندگی مردمان آسیا از افغانستان گرفته تا میانمار تاثیر می‌گذارد و دانشمندان به یخ‌های این منطقه «قطب سوم زمین» (پس از ذخایر قطب جنوب و شمال) لقب داده‌اند.

فیلپس وستر، نویسنده اصلی این پژوهش به گاردین گفت: «این یک بحران اقلیمی است که تاکنون چیزی در موردش نشنیده بودید. یافته‌های این پژوهش برای خودمان هم تکان‌دهنده بود. حتی در بهترین سناریوهای ممکن که در آن با حداکثر امیدواری تغییر اقلیم را مهار کرده باشیم، در این شرایط باز هم یک‌سوم یخچال‌های طبیعی این منطقه از دست رفته‌اند و میلیون‌ها نفر به‌خطر افتاده‌اند.»

از دهه ۱۹۷۰ تاکنون،  ۱۵ درصد از ذخایر یخ و برف این منطقه همراه با افزایش دمای میانگین زمین و تغییر رفتارهای آب‌وهوایی، از دست رفته‌اند. ذوب این یخ‌ها، حجم آب رودخانه‌ها و دریاچه‌های منطقه را افزایش داده است. این پژوهش می‌گوید تا دهه ۲۰۶۰ میلادی، این افزایش آب رودخانه‌ها ادامه پیدا خواهد کرد و سپس آنها بتدریج خشک خواهند شد.

کاهش آب این رودخانه‌ها علاوه بر خشکسالی، بر تولید برق‌آبی هم تاثیر خواهد گذاشت.

عمده ساکنان مناطقی که دچار کم‌آبی خواهند شد، مردمان فقیرتر جهان‌اند که با روزی کمتر از دو دلار درآمد، گذران روز می‌کنند.