در ادامه بازی‌های هفته سوم لیگ برتر ایران، استقلال در دیداری که کاملا بر حریفش برتری داشت، در ورزشگاه آزادی تهران پیروز میدان شد تا نشان دهد درفوتبال مهمترین موضوع هماهنگی و کار تیمی است.

تراکتورسازی با حضور بازیکنان ستاره‌ای همچون اشکان دژاگه، مسعود شجاعی و دو بازیکن بریتانیایی خود هری فورستر و آنتوان استوکس، از لحاظ بازیکن بر استقلال برتری داشت اما مهمترین ضعف تراکتورسازی نبود هماهنگی بود که در سه هفته گذشته پاشنه آشیل این تیم پرمهره محسوب می‌شد.

اما توشاک بدون در نظر گرفتن این مشکل یک‌باردیگر ترکیب تیمی خود را تغییر داد. دژاگه و شجاعی درحالی‌که به‌تازگی به تراکتورسازی اضافه شده‌اند، بااین‌حال جان توشاک سرمربی کاملا حرفه‌ای فوتبال دنیا، در حرکتی کاملا غیرحرفه‌ای از این دو بازیکن که از لحاظ فیزیکی هم به‌هیچ‌عنوان آماده نبودند، در ترکیب اصلی خود استفاده کرد تا مشکلات تراکتورسازی دو چندان شود.

در مقابل شفر بدون در نظر گرفتن اسامی بازیکنانی که به‌تازگی به این تیم اضافه شده‌اند، تنها مرتضی تبریزی را در ترکیب اصلی قرار داد. محرومیت دانشگر مدافع مرکزی استقلال در دیدار گذشته موجب شد تا شفر تنها یک تغییر اجباری در ترکیب هفته گذشته‌اش به‌وجود بیاورد و به‌همین دلیل تبریزی در ترکیب اصلی قرار گرفت.

در مقاله پیشین به تفاوت دو مربی در شناخت ار فوتبال ایران اشاره کرده بودم و این مسابقه نشان داد شفر بخوبی از این موضوع نهایت استفاده را کرد.

آرایش تیمی استقلال و‌تراکتورسازی در هفته سوم لیگ 

آرایش تیمی تراکتورسازی:

نیمه اول تراکتورسازی با سیستم ۱-۱-۵-۳ به میدان آمد. تنها تفاوت این سیستم با سیستم ۲-۵-۳ نوع جایگیری استوکس و فورستر بود. استوکس تک مهاجم شده بود و فورستر با کمی فاصله پشت او و در جلو سه هافبک مرکزی بازی می‌کرد. در مرکز زمین شجاعی، نقی زاده و دژاگه سه هافبک تراکتورسازی بودند. شجاعی بیشتر به‌عنوان بازی‌ساز اصلی از خط دفاعی نزدیک به سه مدافع مرکزی بازی می‌کرد. عدم آمادگی مناسب شجاعی و دژاگه موجب شده بود تا این دو بازیکن کمتر توان اضافه شدن به حمله را داشته باشند. نقی زاده نیز کاملا سردرگم بود و با حضور دو مدافع-هافبک تراکتورسازی (شربتی و اسماعیل‌فر) در زمان حمله تراکتورسازی در ضد حملات کاملا غافلگیر می‌شد.

شربتی و اسماعیل‌فر نیاز داشتند تا دژاگه و نقی‌زاده نزدیک‌تر به آنان بازی کنند تا بتوانند به اتفاق هم و با بازی ترکیبی به خط حمله اضافه شوند و‌ خط هافبک استقلال را از جریان بازی خارج کنند اما این همکاری در بین این بازیکنان به‌هیچ‌عنوان دیده نمی‌شد. به‌همین‌دلیل فورستر و استوکس در بین مدافعین استقلال به‌خوبی تغذیه نمی‌شدند و همواره در بین مدافعین استقلال که بر آنان برتری عددی داشتند، نتوانستند در جریان بازی تاثیرگذار باشند.

هر سه گل استقلال از اشتباه فاحش بازیکنان تراکتورسازی به‌دست آمد. در گل اول عدم پوشش مناسب طیبی و عبدالله زاده و درحالی‌که تبریزی در شرایط گلزنی قرار نداشت موجب شد تا عبدالله زاده با بی‌دقتی دروازه خودی را باز کند.

در گل دوم هم یکبار دیگر اهل شاخه یکی دیگر از سه مدافع مرکزی تراکتورسازی در دفع توپ اشتباه فاحشی داشت تا تبریزی در محوطه جریمه و با ضربه‌ای زیبا گل دوم را بزند.

نیمه دوم اشتباه شجاعی کار تراکتورسازی را تمام کرد. بازیکنان استقلال با پرس او‌ در یک سوم دفاعی تراکتورسازی موجب شدند تا شجاعی به‌راحتی توپ را از دست بدهد تا اسماعیلی در تقابل یک در مقابل یک طیبی را مغلوب کند و با ضربه‌ای دیدنی گل سوم را بزند.

آرایش تیمی استقلال:

همان‌طوری که انتظار می‌رفت شفر با کمترین تغییرات سیستم ۱-۳-۲-۴ خود را شکل داد.

در این دیدار و با توجه به آرایش تیمی تراکتورسازی فضای بین مدافعین مرکزی و دو مدافع-هافبک کناری این تیم مورد توجه بازیکنان استقلال بود. مرتضی تبریزی، وریا غفوری و فرشید اسماعیلی در زمان حمله وظیفه داشتند تا بیشتر در این فضاها صاحب توپ شوند.

تبریزی به‌خوبی در این فضاها صاحب توپ می‌شد و در گل اول، حضور به‌موقع او‌ در محوطه جریمه، دلیل اصلی دست‌پاچگی عبدالله‌زاده شد تا او به اشتباه، دروازه خودی را باز کند.

در میانه میدان استقلال فرشید باقری با جنگدگی بی‌امان خود در تمامی درگیری‌های فیزیکی برنده بود تا علی کریمی نیز با خیالی آسوده در تنظیم آهنگ بازی و ارتباط با چهار بازیکن خط حمله استقلال بتواند بخوبی وظیفه خود را انجام دهد.

مهم‌ترین موضوع در استقلال سرعت این تیم در زمان ترانزیشن (انتقال) بود. در زمان انتقال توپ در دفاع و یا حمله استقلال بی‌نقص عمل می‌کرد. در نیمه اول سرعت استقلال در زمان ضد حمله که موجب شده بود تا چهار بازیکن استقلال در مقابل سه مدافع تراکتورسازی قرار بگیرند، نمونه‌ای از این تاکتیک بود که اگر کریمی کمی در پاس دادن دقت می‌‌کرد مطمئنا استقلال می‌تولنست تعداد گل‌هایش را بیشتر کند.

در زمان دفاع نیز حضور هشت بازیکن استقلال به تراکتورسازی اجازه نمی‌داد که بتواند دروازه این تیم را به‌خطر بیاندازد. تعداد نفرات کم تراکتورسازی نیز در حملات موجب شد تا استقلال به‌خوبی بتواند حملات کم اثر این تیم را مهار کند.

نتیجه‌گیری:

تراکتورسازی با انتخاب ترکیبی کاملا متفاوت نسبت به دو هفته گذشته و درحالی‌که نبود هماهنگی یکی از ضعف‌های اصلی این تیم بود در این دیدار نیز ترکیب تیمی خود را تغییر داد تا تیم بازنده میدان باشد. عدم آشنایی مدافعین مرکزی تراکتورسازی در دفاع سه نفره و نبود درک متقابل بازیکنان در زمان حمله نقطه ضعف اصلی تراکتورسازی است که توشاک باید هرچه زودتر این مشکل را برطرف کند. استقلال و شفر با تفکری کاملا حرفه‌ای در این بازی نشان دادند در فوتبال کار تیمی و هماهنگی تاکتیکی مهم‌ترین دلیل موفقیت است. بازیکنان استقلال کاملا در اختیار تفکرات سرمربی خود عمل می‌کردند و همین موضوع دلیل اصلی موفقیت استقلال در این دیدار حساس بود. شفر برخلاف توشاک بازیکنان جدیدش را در بهترین زمان ممکن وارد ترکیب کرد تا این بازیکنان بتوانند با خیالی آسوده در ترکیب تیم جای بگیرند.

سایر نتایج:

سپاهان ۰ - پیکان ۰

پدیده ۱ - نفت آبادان ۰

گسترش فولاد ۱ - سپیدرود ۱

نفت مسجد سلیمان ۰ - فولاد ۰