سارانسک؛ شهری کوچک، کمی‌ پرجمعیت‌تر از دزفول و کمی کم جمعیت‌تر از کاشان.

شهری با جمعیتی که به سیصد هزار نفر نمی‌‌رسد اما ورزشگاه تازه سازش برای جام جهانی‌ در خود نزدیک به ۴۲ هزار نفر جای می‌دهد.

ورزشگاهی که بعد از میزبانی ۴ بازی از جام جهانی‌ روسیه ۲۰۱۸  میزبان بازی‌های خانگی باشگاه فوتبال شهر، اف سی‌ موردوویا خواهد بود.

باشگاهی که فصل گذشته تازه موفق شد از دسته سوم به دسته دوم لیگ سراسری روسیه راه پیدا کند.

سارانسک  روزی که به عنوان یکی‌ از میزبان‌های جام جهانی‌ انتخاب شد، تعجب بسیاری را برانگیخت. شهری که «خیلی فوتبالخیز» نیست و برای «فوتبالدوستان» چیز زیادی برای ارایه ندارد.

بسیاری از منتقدان  در روسیه می‌‌گویند انتخاب سارانسک انتخابی سیاسی بوده‌است و ربطی به قابلیت‌های شهر ندارد.

منتقدان انتخاب‌های بحث‌برانگیز میزبانی را هدیه‌ای می‌داند که حاکمیت روسیه به  جمهوری‌های داده‌ است که جمعیتی انبوه از اقلیت‌ها را دارند اما عمدتا به ولادیمیر پوتین وفاداری نشان داده‌اند.

سارانسک پایتخت جمهوری موردویا است که نزدیک به نیمی از مردمانش موردویایی‌اند و در حدود ۹۰ درصد آن به حزب روسیه واحد، حزب حامی ریس‌جمهور، رای داده‌اند.

خیلی‌های دیگر از منتقدان خارج از روسیه می‌‌گویند، ساخت ورزشگاهی عظیم با معماری شکوهمند در این شهر که باشگاه فوتبالش در بالاترین سطح از لیگ داخلی بازی نمی‌‌کند، پول دور ریختن است. آن‌ها به تجربه‌های پیشین و ساخت ورزشگا‌هایی بسیار پرهزینه  اشاره

می‌‌کنند که بعدا بی‌استفاده ماند؛ پروژه‌هایی که آن‌ها را به سادگی می‌توان یک «شکست مفتضحانه در اقتصاد ورزشی» خواند.

یادآوری کنم در برزیل، میزبان پیشین، « کشوری بسیار فوتبالی»، ورزشگاه تاریخی ماراکانا، که با هزینه بسیار برای جام‌جهانی ۲۰۱۴ بازسازی شد، تبدیل به متروکه شده‌است و ورزشگاه تازه ساز شهر برازیلیا تبدیل به یک ترمینال اتوبوس.

باید اعتراف کنم در این یکی‌ دو روزی که به سارانسک آمده‌ام، بیشتر از قبل نگرانی‌های منتقدان را درک می‌کنم.

این شهر برای اسکان هزاران گردشگر فوتبال جام‌جهانی به اندازه کافی‌ هتل و مسافرخانه ندارد و پیدا کردن یک اتاق خالی کاری بسیار سخت است.

بسیاری از طرفداران تیم‌ملی فوتبال ایران در شهرهای اطراف  مستقرند یا در مسکو تا بعدا خود را روز بازی با پرتغال به این شهر برسانند.

به علاوه به نظر می‌رسد حوصله آنهایی که  خود را به این جا رسانده‌ا‌ند بسیار سررفته‌ است. به خصوص ایرانی‌هایی‌ که پیشتر زیبائی‌های سن پترزبورگ و هیجان کازان را تجربه کرده‌اند و خیلی‌ از آنها می‌گویند: « سارانسک غیر از یکی‌ دو خیابان چیز دیگری ندارد».

سارانسک نه فقط روی کاغذ که در واقع بهترین شهر برای میزبانی یکی از بزرگترین رویداد‌های جهانی نیست.

اما  اگر منصف باشم باید بگویم مردمانش دو چیز را که به داشتنش مفتخرند خالصانه بر سینی تعارف گذاشته‌اند؛ صفا و صمیمیت.