سازمان دیده‌بان حقوق‌بشر می‌گوید مقامات ایران می‌بایستی اتهامات خود علیه زنان معترض به حجاب اجباری را پس بگیرند و پی‌گرد افرادی که این قانون اجباری را قبول ندارند، باید در ایران متوقف شود.

از حدود دوماه پیش، زنان و دختران ایرانی، علیه حجاب اجباری، اقداماتی اعتراضی در پیش گرفته‌اند. اعتراضات اخیر زنان ایران علیه حجاب اجباری، درپی حرکت اعتراض‌آمیز و نمادین ویدا موحد آغاز شد. او که در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، به «دختر خیابان انقلاب» معروف شده است، چهارشنبه ۶ دی ماه، روسری خود را برسر چوبی گره زد و در خیابان انقلاب تهران، بر روی سکویی ایستاد و با تکان دادن آن چوب، به‌نوعی اعتراض خود را به حجاب اجباری، به نمایش گذاشت. پس از او، زنان دیگری نیز حرکات اعتراضی مشابهی انجام دادند و تصاویر خود را در رسانه‌های مجازی منتشر کردند که به بازداشت بسیاری از آن‌ها انجامیده و اظهارنظرهای مختلفی را برانگیخته است. در آخرین اظهار نظر، نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، روز شنبه ۵ اسفندماه، اعلام کرد که بدون حجاب حاضرشدن در انظار عمومی و تشویق مردم به نداشتن حجاب، یک تا ۱۰ سال حبس درپی خواهد داشت.

• آخرین واکنش ها به موضوع «اعتراض به حجاب اجباری » با سارا تهرانیان :

براساس گزارشی که روز شنبه ۵ اسفندماه در وب‌سایت سازمان دیده‌بان حقوق بشر منتشر شده است، سارا لیا ویتسون (Sarah Leah Whitson)، مدیر بخش خاورمیانه‌ی دیده‌بان حقوق بشر، گفته است: «برای دهه‌های متوالی، مقامات ایرانی، پوششی اجباری را برای زنان کشور تعیین کرده‌اند که ناقض حقوق اولیه‌ی انسانی و آزادی‌های فردی آن‌ها بوده و هرکس که این محدودیت‌ها را قبول نداشته است، از دسترسی به فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی محروم مانده است».

خانم ویتسون اضافه کرده است: «اکنون که زنان ایران به‌طور مسالمت‌آمیزی علیه حجاب و نوع پوشش اجباری، اعتراض خود را آغاز کرده اند، مقامات ایرانی با دستگیری این زنان به اعمال خلاف خود علیه آن‌ها افزوده‌اند. حجاب اجباری نقض حقوق بشر بین‌المللی است»و

سازمان دیده‌بان حقوق بشر، همچنین با یادآوری عضویت رسمی ایران در «میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی»، از مقامات جمهوری اسلامی ایران، خواسته است تا دستگیری و پی‌گرد زنانی را که حجاب خود را در شهرهای ایران و در ملاء عام درمی‌آورند، متوقف کنند.

«میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی» یکی‌از عهدنامه‌های سازمان ملل‌متحد بر پایه‌ی اعلامیه‌ی جهانی حقوق‌بشر و در زمره‌ی مهم‌ترین اسناد بین‌المللی در حمایت از حقوق‌بشر و آزادی‌های اساسی انسانی است. دولت ایران در سال ۱۳۴۷، این میثاق بین‌المللی را امضا کرده و در سال۱۳۵۴، آن را از تصویب مجلس شورای ملی گذرانده‌ و به‌عنوان یک قانون، به آن متعهد شده‌است. میثاق‌های بین‌المللی که ایران پیش از انقلاب ۱۳۵۷ به آن‌ها متعهد شده است، در حال حاضر نیز همچنان جزو تعهدات بین‌المللی دولت ایران محسوب می‌شود.