سمیرا زرگری، سرمربی تیم ملی اسکی آلپاین زنان ایران که به دلیل ممنوع‌الخروج شدن از سوی شوهرش از همراهی این تیم در مسابقات قهرمانی جهان در ایتالیا بازماند، خواستار کمک مقام‌های جمهوری اسلامی در این زمینه شد.

زرگری روز جمعه در حساب اینستاگرام خود نوشت: «من فقط به حمایت مسئولان محترم نیاز دارم، چون سال‌هاست برای پرچم کشورم زحمت کشیده‌ام و عاشق کشورم هستم.»

او در بخش دیگری از این متن که در استوری خود منتشر کرده، ادامه داد: «روزها و ماه‌ها و سال‌هاست که شغل من از طرف شوهرم مسخره می‌شود. شوهری که آمریکا به دنیا آمده و ایران هم بزرگ نشده است.» 

این ورزشکار زن ایرانی اضافه کرد که دلایل دیگر ممنوع‌الخروجی خود را در آینده خواهد گفت.

تیم ملی اسکی آلپاین زنان و مردان ایران روز سه‌شنبه به رقابت‌های قهرمانی جهان ایتالیا اعزام شدند.

پیشتر یک منبع آگاه در فدراسیون اسکی که نامش ذکر نشد، به روزنامه شرق گفت تلاش‌های مسئولان فدراسیون برای رفع ممنوع‌الخروجی و اعزام زرگری به مسابقات ایتالیا به نتیجه نرسید.

زرگری پیشتر در برخی مسابقات بین‌المللی شرکت کرده است.

مربی‌گری زرگری از راه دور

مسئولان فدراسیون اسکی تا روزهای منتهی به اعزام، امیدوار بودند ممنوعیت زرگری برطرف شود، به همین دلیل مربی دیگری را جایگزین او نکردند.

آسوشیتدپرس در گزارشی از تیم اعزامی ایران به ایتالیا، از مربی‌گری از راه دور سمیرا زرگری خبر داده است. به نوشته این خبرگزاری، با وجود ممنوع‌الخروجی توسط همسر، زرگری با تلفن به کار خود از دور ادامه داد.

بر اساس این گزارش، در حالی که تیم ملی اسکی آلپاین روز پنج‌شنبه در مسابقات اسکی مارپیچ زنان شرکت کرد، زرگری در این روز سه بار با چهار عضو تیمش تماس گرفت؛ یک بار قبل از شروع مسابقات، یک بار در میانه مسابقات و یک بار نیز در پایان آن. 

او در تماسی اس‌ام‌اسی با آسوشیتدپرس گفت: «من همچنان به همه دختران ایرانی افتخار می‌کنم. من آنان را دوست دارم.»

زرگری ۳۷ ساله اعلام کرد که شوهرش اکنون با یکی از بهترین دوستانش رابطه دارد و خواستار طلاق توافقی شده است.

این ورزشکار ادامه داد: «من رضایت ندادم و او مرا ممنوع‌الخروج کرد.»

زرگری که از پنج سال پیش با همسرش زندگی می‌کند، گفت که همسرش در آمریکا به دنیا آمده و دارای دو تابعیت آمریکایی و ایرانی است. 

کارزار برای تغییر قانون

بند۳ ماده ۱۸قانون گذرنامه به صراحت صدور گذرنامه برای زنان شوهردار را به موافقت کتبی شوهر موکول می‌کند. تنها استثنایی که مطرح می‌شود زنانی هستند که با شوهر خود مقیم خارجند و زنانی که شوهر خارجی اختیار کرده و به تابعیت ایرانی باقی مانده‌اند.

در موارد اضطراری نیز در صورت اجازه دادستان شهرستان امکان صدور گذرنامه وجود دارد، اما این شرایط ضروری تعریف نشده و تشخیص آن به اختیار دادستانی است. همچنین بر اساس نظریه شورای نگهبان زنانی که عازم سفر حج تمتع‌اند نیز از این قانون استثنا شده‌اند.

سمیرا زرگری به آسوشیتدپرس گفت که قصد دارد برای تغییر این قانون یک «کارزار» به راه بیندازد.

او گفت: «من خیلی غمگینم و نمی‌توانم آن را باور کنم.» این ورزشکار اضافه کرد که قصد دارد از فدراسیون جهانی اسکی درخواست کمک کند.

فدراسیون جهانی اسکی با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد با هر کدام از اعضای تیم‌ها که نتوانسته‌اند در مسابقات جهانی حضور یابند، ابراز «همدردی» می‌کند، اما در موقعیتی نیست که علیه قوانین داخلی کشورها اعتراض کند.

فروغ عباسی، یکی از اعضای تیم اسکی زنان ایران درباره مربی خود به آسوشیتدپرس گفت: «این اولین بار نیست. ما چنین مشکلی را پیشتر نیز داشته‌ایم. اما امیدوارم بتوانیم آن را تغییر دهیم، همه‌زنان در ایران، همه با هم، امیدوارم بتوانیم آن را تغییر دهیم.»

او ادامه داد: «ما تلاش می‌کنیم. من مطمئنم که زنان قوی مطمئنا می‌توانند این قوانین را تغییر دهند و قوی‌تر از قبل خواهند بود. ما واقعا به او افتخار می‌کنیم.»

موارد مشابه در گذشته

پیش از این چندین زن ورزشکار متاهل توسط شوهران خود ممنوع الخروج شده بودند.

شهریور سال ۹۳، نیلوفر اردلان کاپیتان تیم فوتسال زنان ایران، به دلیل ممنوع‌الخروج شدن نتوانست در مسابقات جام ملت‌های آسیا شرکت کرد. او سال ۹۴ با اجازه دادستانی در مسابقات قهرمانی فوتسال زنان جهان در گواتمالا شرکت کرد.

سال ۹۶ نیز اعلام شد که زهرا نعمتی، کماندار معلول و قهرمان دو دوره بازی‌های پارالمپیک، از سوی همسر خود ممنوع‌الخروج شده است.

رهام شهابی‌پور، همسر زهرا نعمتی، گفته بود که «به دلیل ترک خانه از سوی زهرا و درخواست طلاق» او را ممنوع‌الخروج کرده و از فدراسیون تیر و کمان نیز درخواست کرده که به اردوهای تیم ملی دعوتش نکنند.

طیبه سیاوشی، نماینده مجلس دهم، مهرماه سال ۹۶ گفته بود که هشت زن ملی پوش از سوی همسرانشان ممنوع‌الخروج شده و از شرکت در بازی‌های بین‌المللی بازمانده‌اند.

بخش عمده‌ای از ورزش زنان پس از انقلاب ایران، به دلیل محدودیت‌های اعمال شده از سوی حکومت تعطیل شد. با این حال، زنان ایرانی در سال‌های اخیر توانسته‌اند که با وجود دشواری‌های بسیار از جمله حجاب اجباری حین ورزش، در برخی رشته‌ها فعالیت کنند.