عباس امیر انتظام، سخنگوی دولت موقت پس از پیروزی انقلاب اسلامی ۱۳۵۷، صبح پنج‌شنبه ۲۱ تیرماه، در سن ۸۶ سالگی درگذشت.

علت مرگ او، ایست قلبی اعلام شده است.

امیرانتظام که متولد سال ۱۳۱۱ در تهران بود، نخستین و قدیمی‌ترین زندانی سیاسی پس از انقلاب ۵۷ ایران به‌شمار می‌‌رفت که از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۷۵، ۱۷ سال به اتهام جاسوسی در زندان اوین به‌سر برد.  او در سال‌های اخیر، به‌دلیل بیماری شدید، به‌عنوان مرخصی استعلاجی، خارج از زندان بود و به گفته خودش، هر بار دوران درمان را با ارائه گواهی پزشکان معالج، ازسوی مقامات امنیتی و دادگاه تمدید می‌کرد، اما در خانه‌اش به‌شکلی تحت‌نظر و در حبس خانگی بود.

در سال ۱۳۵۸، امیر انتظام مدتی سفیر ایران در کشورهای اسکاندیناوی بود. در همان دوره، پس از تسخیر سفارت آمریکا و گروگان‌گیری کارکنان آن سفارت در تهران، او را به ایران احضار و به اتهام ارتباط با آمریکا محاکمه کردند. دانشجویان تسخیرکننده سفارت، موسوم به دانشجویان خط امام، معتقد بودند که عباس امیر انتظام از عوامل نفوذی آمریکا در دولت بازرگان است.

او در تاریخ ۲۸ آذرماه ۵۸، به اتهاماتی چون توطئه برای انحلال مجلس خبرگان، مخالفت با نظام ولایت فقیه، فراری دادن سران رژیم سابق و ارائه اطلاعات سری به آمریکایی‌ها، دستگیر شده و پس از ۵۵۵ روز بازداشت در زندان انفرادی، در دادگاه انقلاب ابتدا به اعدام محکوم شد؛ اما بنابه گزارش‌ها، با تلاش‌های مهدی بازرگان، حکم او به حبس ابد تقلیل یافت.

عباس امیرانتظام از هواداران محمد مصدق، بود و پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به نهضت مقاومت ملی پیوست که پس از توقف فعالیت جبهه ملی ایران تشکیل شده بود. او در جریان انقلاب ۱۳۵۷، به‌عنوان نماینده‌ی مهدی بازرگان، با شاپور بختیار مذاکره متقاعدش کرد تا از نخست‌وزیری استعفا بدهد. در زمان نخست‌وزیری مهدی بازرگان، امیرانتظام، چندین مسؤولیت، ازجمله معاونت نخست‌وزیری، سخن‌گویی دولت و نمایندگی رییس دولت موقت در مذاکرات با ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی را برعهده داشت.