حسین ذوالفقاری، معاون امنیتی وزارت کشور، تاکید کرد که آمار رسمی کشته‌شدگان در اعتراض‌های آبان ماه ۹۸ همان عدد ۲۳۰ نفر است و آمار ۴۰۰ نفر «کذب» است.

او در مصاحبه با خبرگزاری ایرنا اضافه کرد: «برخی مسئولان اخیرا تعداد جان‌باختگان را ۴۰۰ نفر اعلام کردند که بسیار تعجب کردم. در حالی که این گزارش خلاف واقع و کذب بود.»

ذوالفقاری توضیح بیشتری درباره این گزارش نداد.

معاون امنیتی وزارت کشور همچنین گفت که این اعتراضات «به لحاظ نوع حوادث رخ داده، نوع خسارت وارد شده و نوع خشونت‌ها» در صحنه اعتراضات «تلخ‌ترین حادثه امنیتی یا اجتماعی- امنیتی» بود.

حسن روحانی، رییس‌ جمهور ایران، چندین بار از پزشکی قانونی، نهاد وابسته به قوه قضاییه، خواسته بود که آمار کشته‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸ را اعلام کند. این نهاد اما اعلام کرد که اعلام آمار بر عهده دولت است.

مقام‌های جمهوری اسلامی با گذشت بیش از ۱۸ ماه از این اعتراض‌ها تاکنون حاضر به انتشار گزارشی رسمی از شمار کشته‌شدگان و بازداشت‌شدگان این اعتراضات نشده‌اند.

عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور ایران، خرداد ۹۹ گفته بود که بین ۲۰۰ تا ۲۲۵ نفر در این اعتراضات کشته شدند.

بعد مجتبی ذوالنوری، رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس، آمار کشته‌شدگان را ۲۳۰ نفر اعلام کرد.

خبرگزاری رویترز آمار کشته‌شدگان اعتراضات آبان ماه را ۱۵۰۰ نفر اعلام کرده بود، اما مقامات جمهوری اسلامی این گزارش را تکذیب کرده‌اند.

وزارت خارجه آمریکا در تازه‌ترین گزارش خود از وضعیت حقوق بشر، آمار معترضان کشته‌شده در اعتراض‌های آبان را دست‌کم ۳۰۴ نفر اعلام کرده است. 

این رقم را سازمان عفو بین‌الملل هم منتشر کرده است. این سازمان با انتشار جزییات کشته‌شدن دست‌کم ۳۰۴ مرد، زن و کودک در اعتراضات آبان و به دست نیروهای امنیتی ایران و با تاکید بر مفقود شدن بسیاری از معترضان، اعلام کرد که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در اعتراضات آبان «سیاست شلیک به قصد کشتن» را علیه معترضان به کار گرفتند.

در گزارش سال گذشته وزارت خارجه آمریکا اما تعداد کشته‌شدگان آبان ۹۸ حدود ۱۵۰۰ نفر اعلام شده بود.

در جریان اعتراضات آبان ۹۸ همچنین هزاران نفر از معترضان بازداشت شدند که حسین نقوی حسینی، سخنگوی وقت کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، شمار بازداشت‌شدگان را بیش از هفت هزار نفر اعلام کرد.

تعدادی از بازداشت‌شدگان این اعتراضات در تهران، شیراز، اصفهان به اعدام محکوم شده‌اند و شمار بسیاری از آنها در شهرهای مختلف از جمله در زندان بزرگ تهران در شرایط بسیار بد همچنان در بازداشت بوده و احکام سنگینی برای آنها صادر شده است.