با ادامه اعتصاب سراسری کارگران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی، تاکنون بیش از ۶۱ شرکت و واحد کارگری به این موج اعتراضی پیوسته‌اند. شش تشکل از جمله سندیکاهای کارگران نیشکر هفت تپه و کارگران اتوبوسرانی تهران، اتحاد بازنشستگان و فرهنگیان اسلامشهر نیز در بیانیه مشترکی از این اعتصاب حمایت کردند.

این درحالی است که کارگران شرکت گاما در پایانه جاسک، کارگران شرکت سازه پاد در پتروشیمی بوشهر، مهندسان پرتونگار در عسلویه و آبادان، پیشتازان آریا و پیشگامان فنون فارس نیز ضمن حمایت از «کمپین ۱۴۰۰» به اعتصاب پیوستند و اکنون کارگران بیش از ۶۱ شرکت در هشت استان ایران دست به اعتصاب زده‌اند.

همزمان شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در بیانیه سوم خود بر «اتحاد کارگران» مقابل آنچه توطئه کار فرمایان، مقام‌های حکومتی و امام جمعه خواند تاکید کرد و گفت که پاسخ  تهدیدات و «اخراج کارگران» را با گسترش اعتصاب خواهد داد.

در این بیانیه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت با اشاره به اینکه «توطئه کارفرمایان» برای اخراج کارگران اعتصابی، افزود که در برخی مناطق نفتی ما کارگران در محیط کار و خوابگاه‌هایمان باقی مانده‌ایم تا مستقیما پیگیر مطالبات‌مان باشیم و هر جا که ممکن و لازم بود برای پیگیری خواسته‌ایمان تجمعاتی داشته باشیم اما «کارفرمایان با قطع آب و غذا و دسترسی به سرویس برای رفتن به شهر و تهیه نیازهای غذایی‌مان دارند فشار می‌آورند که خوابگاه‌ها را تخلیه کنیم.»

این شورا افزود که در برخی مراکز اعتصاب نفتی، مقامات حکومت و امام جمعه‌ها اقداماتی را برای برگزاری جلسه با کارگران انجام داده‌ و گفته‌اند که «حق شماست اعتصاب کنید و خواستار افزایش حقوق‌هایتان شوید ولی این تقصیر دولت نیست که سطح دستمزدها پایین است بلکه پیمانکاران درصد بسیار کوچکی از پول دریافتی از دولت را به کارگر می‌دهند و باید حقتان را از آنها بگیرید.»

در بیانیه شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت همچنین آمده است که کارگران اعتصابی را «به‌طور ضمنی تهدید کرده‌اند که نباید تجمعی صورت گیرد و اگر تجمع شود موضوع از سطح مطالبه‌گری فراتر رفته و سیاسی می‌شود و تاکید اکیدشان بر پرهیز از کشاندن اعتراض به خیابان بوده است.»

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت تاکید کرد که «این اخبار تاکیدی بر حفظ اتحاد و همبستگی سراسری ماست و در عین حال تاکید بر این است که خواست بازگشت به کار کارگران اخراجی نفت را باید به لیست مطالبات‌مان اضافه کنیم.»

بیانیه سوم شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت افزود که «باید در مقابل همه این تعرضات متحدانه بایستیم. اخبار توطئه‌گری‌ کارفرمایان را وسیعا رسانه‌ای کنیم و در برابر هر تعرضی سراسری بایستیم.»

این بیانیه تاکید کرد که اگر در جایی کارگران اعتصابی را «تحت عنوان اینکه باید کار خود را در پروژه تمام کند و بعد اعتصاب کند، تهدید به اخراج می‌کنند، باید پاسخ این باشد که اعتصاب ما سراسری است و ما به شرط و شروط شما تن نمی‌دهیم و اگر اخراج‌مان کنید با اعتراض چندین هزار کارگر نفت که وارد اعتصاب شده اند طرف خواهید بود.»

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در بیانیه سوم خود تاکید کرد که اگر تا برج پنجم، مرداد ماه، پاسخ نگیریم، در اشکالی گسترده‌تر اعتراض خود را به جلو خواهیم برد.

 این شورای اضافه کرد که «ما بر سر خواست‌هایمان ایستاده‌ایم. دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد و میزان رده‌های مختلف مزدی باید بنا بر تخصص کارگر و در هماهنگی با خود کارگران تعیین شود.» ضمن اینکه «دستمزدها باید به‌موقع پرداخت شوند و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز مرخصی مطالبه فوری ماست» و با این خواست‌ها «کاری می‌کنیم که دست پیمانکاران کوتاه شود و قوانین ویژه اقتصادی و پادگانی در محیط‌های کارمان» کنار زده شود.

بیانیه مشترک شش تشکل کارگران، بازنشستگان و فرهنگیان در حمایت از اعتصاب کارگران صنعت نفت

همزمان شش تشکل شامل سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری، کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر و اتحاد بازنشستگان در بیانیه مشترکی از اعتصاب کارگران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی حمایت کردند.

این شش تشکل تاکید کردند که اعتصاب سراسری، متحد و نیرومند کارگران پروژه‌ای‌ و پیمانکاری‌ صنایع نفت و پتروشیمی محصول مطالبات و اراده مشترک آنها برای دستیابی به خواست‌هایشان، همچنین به میدان آمدن کارگران رسمی و اعلام پشتیبانی از خواست‌های مشترک همدیگر، همچون سیل خروشانی به راه افتاده و پرتوان ادامه دارد.

در بیانیه شش تشکل کارگران، بازنشستگان و فرهنگیان آمده است که «اعتصاب بزرگ کارگران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی را ناشی از شرایط بسیار بد محیط‌های کار در صنایع نفت و گاز و همچنین حقوق و دستمزد ناچیز» است و این وضعیت شرایط را برای کارگران پروژه‌ای و پیمانکاری نفت و پتروشیمی در سراسر کشور بسیار غیرقابل تحمل کرده است.

آنها افزودند که اعتصاب گسترده کارگران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی بیانگر اتحاد و همبستگی این کارگران و نوید بخش اتحاد وسیع‌تر کارگران مزدی در کارخانه‌ها، معادن، کارگاه‌های ساختمانی، حمل و نقل، بندرها، کارکنان بخش‌های مختلف آموزش و بهداشت، کارگران شرکت‌های کشت و صنعت و غیره در دیگر مناطق است. 

در بیانیه حمایت این شش تشکل آمده که بخشی از خواست‌های کارگران صنعت نفت و پتروشیمی مربوط به شرایط شغلی ویژه آنهاست اما بخش گسترده‌ای  ازخواسته‌های آنها از جمله «حداقل دستمزد ۱۲ میلیون تومانی، حق ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری، منع اخراج، حق اعتراض و اعتصاب، پرداخت به‌موقع مزدها، بهبود شرایط کار و محیط کار، برقراری استانداردهای لازم بهداشتی و ایمنی» خواست مشترک همه کارگران در سراسر کشور است.

آنها با تاکید بر حمایت از اعتصاب کارگران، افزودند که «بیش از هر چیز ما کارگران باید متحدانه و سراسری عمل کنیم، نیازمند به تشکل هستیم و تنها با اتحاد و همبستگی می‌توانیم قدمی برای دستیابی به سمت مطالبات‌مان» برداریم.

شش تشکل کاری، فرهنگیان و بازنشستگان همچنین خواهان «هوشیاری در مبارزه و شناخت ترفندهای کارفرما و نهادهای قدرت و همچنین تلاش برای ایجاد صندوق همیاری برای کمک به کارگران اعتصابی و خانوادهای آسیب پذیر» تاکید کردند.

در پایان این بیانیه تاکید شده است: «ما از همۀ کارگران، بازنشستگان، معلمان، دانشجویان، روشنفکران، هنرمندان، خبرنگاران و از همۀ زنان و مردان زحمتکش و شرافتمند جامعه می‌خواهیم از این حرکت کارگری حق طلبانه پشتیبانی کنند و کارگران اعتصابی را برای دستیابی به خواست‌هایشان که خواست همه کارگران است، بی‌دریغ یاری کنند.»