صدها شهروند افغانستان از جنوب این کشور، پس از روزها راهپیمایی، ۶۰۰ کیلومتر را طی کردند تا برای سردادن شعار صلح‌خواهی به پایتخت افغانستان برسند. راه هلمند در جنوب تا کابل پایتخت، از ناامن‌ترین مناطق افغانستان می‌گذرد، اما با این وجود، این افراد تمام ماه رمضان را روزه گرفتند و این راهپیمایی را به کابل رساندند.

این معترضان از دانشجویان و آموزگاران گرفته تا مردم روستا، کشاورزان و بزرگان محل، عمدتاً کسانی‌اند که یا در جریان جنگ‌های بی‌وقفه خسارات شدیدی متحمل شده‌اند و یا اعضای خانواده‌ و بستگانشان را از دست داده‌اند.

راهپیمایی آن‌ها که از ولایت هلمند در جنوب افغانستان شروع شد، حدود یک‌ماه طول کشید و آن‌ها بیش از ششصد کیلومتر مسیر ناامن جنوب به پایتخت را با پای پیاده و با شکمی گرسنه، زیر گرمای آفتاب و در سایه حملات مخالفان مسلح دولت، پیمودند.

خیبر، یکی از شرکت‌کنندگان این راهپیمایی که رسانه‌های افغانستان از آن به‌عنوان «راهپیمایی گسترده صلح» یاد کرده‌اند، می‌گوید که در جریان راهپیمایی، مسیرهای ناامن را انتخاب کردند تا مردم را تشویق و ترس را از آن‌ها دور کنند. به گفته او، در مسیر راهپیمایی، در یکی از محلات به نقطه تحت کنترل گروه طالبان رسیدند و این گروه تصمیم داشتند که بمب‌گذاری کنند و حملاتی را در محل سازمان بدهند.

او می‌گوید: «افراد مسلح طالبان به ما گفتند که نباید به این‌جا می‌آمدید؛ چون محل ناامن است و ما تصمیم داریم حمله کنیم؛ بعد از گفت‌وگو با آن‌ها دیدیم که آن‌ها هم از همه این کارها (بمب‌گذاری‌ها) و درکل از جنگ خسته شده‌اند و ما را به‌طرف راه امن‌تری راهنمایی کردند».

انگیزه این راهپیمایی طولانی، بمب‌گذاری سه ماه پیش در ولایت هلمند بود که جان دست‌کم ۱۴ نفر را گرفت، اما هیچ گروهی مسؤولیت آن را نپذیرفت.

معترضان وقتی با پاهای زخمی و خسته به کابل رسیدند، با استقبال پایتخت‌نشین‌ها روبه‌رو شدند؛ اما خیلی از آن‌ها می‌گویند این خستگی در مقایسه با خستگی از جنگی طولانی و ناتمام، چیزی نیست و به راهپیمایی خود به سایر ولایت‌های افغانستان ادامه خواهند داد. شعار آنها «جنگ بس» و «آتش بس» و «صلح می‌خواهیم» است.

دولت افغانستان و گروه طالبان همزمان در روزهای عید فطر، آتش‌بس اعلام کردند. این فرصتی شد برای افراد گروه طالبان تا به مراکز شهرها بیایند، با سربازان افغان از نزدیک دیدار کنند و همدیگر را در آغوش بگیرند. اما آتش‌بس کوتاه، دیر نپایید و در دود جنگ ناپدید شد. دولت افغانستان با این وجود، آتش‌بس یک‌جانبه خود را ده روز دیگر تمدید کرد، تا مگر گروه طالبان کوتاه بیاید. اما گروه طالبان، با انتشار اعلامیه‌ای گفت که آتش‌بس به مناسبت عید بود و ربطی به فراخوان آتش‌بس دولت ندارد و آتش‌بس را تمدید نمی‌کند و جنگ را با شدت بیشتری ازسر خواهد گرفت.

خبرگزاری رویترز در پاکستان، همزمان گزارش کرده است که رهبری گروه طالبان، اخیراً جلسه‌ای فوری تشکیل داده و اعلام کرده است که پس از اعلام آتش‌بس ازسوی این گروه،‌ مقام‌های پاکستان خواسته بودند که آتش‌بس، نیروهای بین‌المللی را نیز شامل شود؛ اما این گروه نپذیرفته است.

مقام‌های ناشناس طالبان به رویترز گفته‌اند که رهبری گروه طالبان همچنین تصمیم گرفته است نیروهایی را که با مقام‌ها و سربازان افغان سلفی و عکس یادگاری گرفته‌اند، مجازات کند.

با این وجود، معترضانی که مسیر طولانی جنوب افغانستان را تا کابل پیمونده‌اند، می‌گویند تا زمانی‌که صدایشان شنیده نشود، برای صلح و بر ضد جنگ، به راهپیمایی خود ادامه خواهند داد. با این سؤال که آیا با شکمی گرسنه، دلی خسته و گلی سرخ، می‌توان جنگ را نابود کرد؟