نشریه آتلانتیک در شماره روز پنجشنبه 27 مهرماه خود و همزمان با آغاز کنگره حزب کمونیست چین، می‌نویسد این کشور باتوجه به ابعاد بی‌نظیر و گسترده تغییرات زیربنایی و تجارت خارجی خود و آثار آنها بر روابط بین‌الملل، به‌آرامی در حال تغییر جهان است.

در این گزارش آمده است: «شهر گوادر در پاکستان تا همین اواخر یک منطقه فقیر و عقب‌افتاده در روی کره زمین بود که خانه‌های گل‌آلوده آن محل زندگی 50 هزار ماهیگیر بود. اکنون اما این شهر به یُمن طرح عظیم ' کمربند و جاده' (جاده ابریشم نوین) که چین برای پیوند خود از طریق آسیا به اروپا به‌راه انداخته است به یک مرکز مهم تجاری تبدیل شده است.

اکنون گوادر به یک شهری در زیر توفان ساختمان‌سازی تبدیل شده است. یک بندر عظیم جدید، هتل‌های لوکس متعدد و 1800 مایل شاهراه‌های ویژه و قطارهای سریع‌السیر برای وصل این شهر به استان‌های غربی چین.

چین و پاکستان به دنبال تبدیل گوادر به یک دهلی نو با جمعیتی برابر 2 میلیون نفر هستند. همه این تلاش‌ها بیانگر این واقعیت است که چین اکنون به‌عنوان بزرگترین امپراتوری تجاری جهانی درآمده است.

از نظر تاریخی، تنها مقایسه‌ای که می‌توان با این سرمایه‌گزاری‌ها و برنامه‌های اقتصادی چین داشت طرح مارشال (Marshall Plan) از سوی آمریکا در پایان جنگ دوم جهانی است که در طی آن ایالات متحده 800 میلیارد دلار خرج بازسازی کشورهای اروپایی کرد. اکنون اما نوبت چین است.

تا امروز فقط 300 میلیارد دلار خرج طرح ' کمربند و جاده' شده است و چین برنامه‌ای برای هزینه‌ای در حدود یک هزار میلیارد دلار بیشتر در ده سال آینده برای این طرح دارد.

به گزارش سیا CIA (سی‌آی‌ای)، 92 کشور جهان در سال گذشته چین را مهمترین و بزرگترین شریک تجاری خود معرفی کرده‌اند. تنها 57 کشور این نسبت را به آمریکا داده‌اند. اکنون 7000 متخصص و کارشناس و مهندس چینی فقط در پاکستان در حال اجرای طرح ' کمربند و جاده' هستند و 15 هزار مأمور امنیتی پاکستان مسئول مراقبت از انها و امور ساختمانی آنها هستند.

غرب هرگز در موقعیت کنونی اقتصاد آن توانایی سرمایه‌گزاری یک هزار میلیارد