روزنامه واشنگتن اگزامینر جمعه 20 بهمن ماه در سرمقاله‌ای می‌نویسد: « ایران بدون حاکمیت آیت‌الله‌ها بر آن اکنون کاملاً تصورشدنی است.»

در این سرمقاله آمده است: «اگرچه این هفته سالگرد ورود آیت‌الله خمینی، رهبر پیشین  از تبعید به ایران بود تا جنبشی را که در مخالفت با شاه شکل گرفته بود به گروگان بگیرد. اما در هفته‌های اخیر، بزرگترین جنبش اعتراضی مردم ایران از سال ۲۰۰۹ تا امروز نشان داد که ایرانیان اکنون آماده نگارش فصل جدیدی در تاریخ خود شده‌اند و این دگرگونی احتمالاً زودتر از آنچه لابی‌های حکومت ایران در واشنگتن فکرش را بکنند اتفاق خواهد افتاد.»

این سرمقاله می‌افزاید: «تعیین سیاست قدرت‌های غربی در مورد ایران به‌طور تاریخی یک معماری پیچیده بوده است. این موضوع به‌ویژه برای واشنگتن از ابعاد پیچیده‌تری برخوردار بوده و حتی می‌توان گفت از زمان انقلاب ۱۹۷۹سیاست آمریکا در مورد ایران همواره بین سیاه و سفید در میان دموکرات‌ها و جمهوریخواهان در نوسان بوده است.»

این روزنامه تصریح کرده است که دلیل این مسأله «دروغ‌پردازی‌های حکومت جمهوری اسلامی و لابی‌های آن برای دهه‌های متوالی بوده است.»

به نوشته این سرمقاله، « غربی‌‌ها و مقامات آمریکایی، چنین وانمود می‌کرده‌اند که گویا حکومت ایران از محبوبیت و حمایت اکثریت ملت ایران بویژه فقرا و تهی‌دستان برخوردار است، و این حکومت کاملاً با ثبات است که می‌تواند در امور سایر کشورها دخالت کند. یا آنکه همه نیروهای مخالف خود را سرکوب کرده و هیچ صدای مخالفی در داخل و خارج کشور علیه آن وجود ندارد و بخش‌های «میانه‌رو» و «تندرو» دارد که توافق هسته‌ای به قدرت‌یابی «میانه‌رو»ها می‌انجامد و آنها روابط کشور را با غرب ترمیم می‌کنند.  »

به نوشته این نشریه،‌ «اما اعتراضات اخیر  علیه حکومت ایران، عمدتاً از سوی همان فقرا و تهی‌دستان بوده است. درصورتی که دنیا این مبارزات و خواسته‌های واقعی مردم ایران را نادیده نگیرد، دلیلی وجود ندارد که حکومت آیت‌الله‌ها بر ایران به پایان ۴۰ سالگی خود نرسد.»