داروین هرگز در مورد منشا اصلی پیدایش حیات اطمینان کامل نداشته است، اما فرضیه‌اش این بود که پیدایش حیات ممکن است در «حوضچه‌ای از آب‌ گرم با ترکیب شیمیایی مناسب» صورت گرفته باشد. با توجه به این‌که توضیح روشن‌تر و مقبول‌تری در این زمینه وجود نداشته است، در دو قرن اخیر، این نظریه را بیش از سایر نظریه‌ها پذیرفته‌ایم.

اما گروهی از پژوهشگران دانشگاه یو‌سی‌ال (UCL) بریتانیا فرضیه تازه‌ای را مطرح کرده‌اند. این گروه شرایطی را که ممکن است جرقه اولیه حیات در آن زده شده باشد باز‌آفرینی کردند. به باور این گروه پژوهشی، پیدایش حیات در زمین از چاه‌های گرمابی اعماق دریاها آغاز شده است. 

در پژوهشی که در هفته جاری منتشر شده، این تیم موفق شده است در محیطی قلیایی مشابه آب دریا، پروتوسل‌ها (پیش‌سلول‌ها) را ایجاد کند. به بیان دیگر، آن‌ها نشان داده‌اند که پیدایش خودبه‌خود حیات در چاه‌های اعماق اقیانوس‌ها امکان‌پذیر است، محلی که گرمای به‌دام‌افتاده سبب می‌شود مواد شیمیایی بچرخند و کنش و واکنش داشته باشند، مثل سوپ.

این پژوهش فرضیه داروین و سایر دانشمندان در مورد تکامل حیات از واکنش‌های شیمیایی در حوضچه‌های کم‌عمق را متحول می‌کند.

به گفته نیک لِین (Nick Lane)، پژوهشگر ارشد این گروه پژوهشی، «در مورد  منشا و چگونگی آغاز حیات نظریه‌های گوناگونی وجود دارد. چاه‌های گرمابی زیر آب از محتمل‌ترین مکان‌های آغاز حیات‌اند‌ــ اکنون یافته‌های با شواهد تجربی محکم و مستدل به این نظریه قوت می‌بخشد.»

اما در کنار نظریه‌های داروین و لِین موارد دیگری را هم باید در نظر گرفت. طبق نظریه داروین پیدایش حیات روی زمین برمی‌گردد به میلیون‌ها سال قبل، در چالابی کم‌عمق حاوی مواد آلی ضروری، در حالی که احتمالا آن زمان سطح زمین پوشیده از اقیانوس‌ بوده است. اما بر اساس نظریه لِین، حیات از چاه‌های گرمابی اقیانوس‌هایی آغاز شده است که زمانی سراسر سیاره زمین را پوشانده بود.

در این میان، زیست‌اخترشناسان نظریه دیگری دارند و معتقدند تکوین حیات در مریخ بوده و از طریق شهاب‌سنگ‌ به زمین منتقل شده است.

این‌که کدام نظریه محتمل‌تر است و پذیرش هر کدام بر درک ما از منشا حیات و تکامل ما و سایر موجودات زمین چه تاثیری می‌گذارد مساله‌ای است که احتمالا در آینده به آن پاسخی روشن‌تر داده خواهد شد.