هادی ایازی، معاون اجتماعی وزیر بهداشت، از خیرین و نهادهای حمایتی «دوجنسیتی » خواست که به  کمک وزارت بهداشت آمده و این وزرات‌خانه را در امر بهبود بخشیدن به وضعیت «دوجنسیتی»ها، یاری کنند.

شاید این برای نخستین بار باشد که یک مقام مسؤول در ایران به طور شفاف و آشکار از مردم و نهادهایی که از دوجنسیتی‌ها حمایت می‌کنند، می خواهد که وزارت بهداشت را در این امر یاری بخشند.

ایازی، روز دوشنبه ۱۶بهمن، در یک نشست خبری از اقدامات وزارت بهداشت برای کمک و حمایت از «مبتلایان به اختلال» دو جنسیتی خبر داد. این اقدامات در قالب یک گزارش ارائه شدند؛ گزارشی که در آن به خدمات درمانی مورد نیاز برای تغییر جنسیت، ایجاد راهکار برای مشکلات این گروه از جامعه و همچنین نهادهایی که در این حوزه مشغول به ارائه خدمات هستند، پرداخته شده است.

به گفته معاون اجتماعی وزیر بهداشت، مشکلی که در حال حاضر وجود دارد این است که جامعه نگاه خوبی به این افراد ندارد. از یک سو «اختلال» این افراد یک نوع «بیماری» محسوب می‌شود و از سوی دیگر این افراد تحت پوشش خدمات بیمه ای نیستند.

نبود جایگاه اجتماعی و تحقیر افرادِ دوجنسیتی از سوی گروه‌های مختلف جامعه آن‌چنان مشخص و بارز است که ایازی، معاون اجتماعی وزیر بهداشت نیز در جلسه روز گذشته درباره آن سخن گفت و از این رفتار بال تاسف یاد کرد.

ترنس سکشوالیسم (TS) یا دوجنسیتی، عارضه‌ای است که به تعبیر علم بهداشت و روان، در آن فرد هویت جنسیتی خود را با توجه به خصوصیات جنسی بدنی‌اش که از هنگام تولد برای او تعیین شده، نمی پذیرد و از لحاظ روانی خود را جزو جنس مخالف می‌داند.

اگر چه در سال ۱۳۴۳ آیت‌الله روح‌الله خمینی به اصل تغییر جنیست فتوا داد و در میانهٔ دهه ۱۳۶۰ عمل جراحی تغییر جنسیت را برای مریم خاتون ملک‌آر مجاز دانست، اما پرداختن به مسائل جنسی و جنسیتی در ایران همواره با یک ممنوعیت و سانسور خبری روبرو بوده است.

چندی پیش، محمدعلی طاهرخانی، رئیس انجمن حمایت از بیماران «ملال جنسیتی»، در گفت‌وگو با ایسنا، به پاره‌ای از مشکلات افراد دوجنسیتی در ایران اشاره کرد. به گفته او در حال حاضر، هنوز هم خانواده‌ها با این موضوع کنار نمی‌آیند و فکر می‌کنند کسی فرزندشان را به انحراف کشانده است.

در بعضی از خانواده‌ها، اجازه جراحی به فرزندان‌ داده نمی‌شود. آن‌ها «بیماری» را نمی‌شناسند و آن را با دید انحراف و مسائل غیراخلاقی نگاه می‌کنند.

بررسی‌های صورت گرفته می‌گوید، این افراد از همان ابتدای زندگی با این «اختلال» روبرو هستند. آن‌ها می‌خواهند به عنوان عضوی از جنس مخالف پذیرفته شوند، اما از آن‌جایی که جامعه ایران به دلیل وجود فرهنگ سنتی و باورهای مذهبی با پذیرش این افراد مشکل دارد، بنابراین دوجنسیتی‌ها یا از جامعه طرد شده و یا مهاجرت می‌کنند و یا در نهایت تصمیم می‌گیرند با انجام عمل جراحی برای خود جنسیت جدیدی را تعیین کنند.

تا پیش از آن‌که مدیریت سازمان بهزیستی تغییر کند، این سازمان دولتی، تنها به تأمین هزینه‌های این جراحی کمک می‌کرد. بهزیستی و گاهی کمیته امداد، به صورت موردی برای بیماران در «مجتمع‌های مداخله در بحران» پرونده تشکیل می‌داد، اما بر اساس گفته‌های طاهرخانی اعلام شد که حمایت ازجراحی ترنس‌سکشوال دیگر به این سازمان ارتباطی پیدا نمی‌کند و وزارت بهداشت باید در این زمینه از آن‌ها حمایت کند، ولی بهزیستی حمایت‌های روانی و اجتماعی خود را ادامه خواهد داد.