سه سیاره تازه و شش سوپرنوآ (یا اَبَرنو-اختر) اولین یافته‌های ماهواره تِس هستند.

این ماهواره ناسا برای یافتن حیات در فضا یا یافتن سیاره‌هایی که بتوان مسکونی‌شان کرد، ۲۰۰ هزار ستاره نزدیک به زمین را می‌گردد.

ماهواره نقشه‌بردار و سیاره‌یاب فراخورشیدی (Transiting Exoplanet Survey Satellite یا TESS) در برنامه‌ای دو ساله، بخشی از برنامه ناسا برای یافتن سیاره‌هایی شبیه به زمین است و این یافته‌ها در سه ماهه نخست کنکاش این ماهواره به دست آمده‌اند.

این ماهواره در نور ستاره‌ها می‌گردد تا سیاره‌های تازه را بیابد و آن‌ها را فهرست کند.

هدف یافتن سیاره‌هایی است که جو آن‌ها به‌قدری غلیظ باشد که بشود در آن امکان حیات داشت. بااین‌حال، سیاره‌هایی که تاکنون پیدا شده‌اند، اغلب آن‌قدر به خورشید‌هایشان نزدیکند که دمایشان برای حیات بشر بی‌اندازه گرم است.

در سه ماهه نخست، ماهواره تِس علاوه بر این سه سیاره، شش انفجار ستاره‌ای را ثبت کرد که به شکل‌گیری سوپرنوآ منجر می‌شود. سوپرنوآ پایان عمر ستاره‌های پُر‌جرم است. در انفجار پایان عمر این ستاره‌ها، یک هسته کوچک نوترونی بر جای می‌ماند. فرآیند انفجار از دوردست و از زمین شبیه ابری درخشان است و برای همین این سوپرنوآها را مثل ابری رنگارنگ شبیه‌سازی می‌کنند.

بر پایه یافته‌های ماهواره تِس، اخترشناسان از روی زمین ۲۸۰ موقعیت را در دوردست فضا می‌سنجند، که احتمال دارد میان آن‌ها هم سیاره‌هایی تازه پیدا شود.

اولین سیاره‌ای که این ماهواره پیدا کرد پای مِنسِی سی (Pi Mensae C)‌ نام گرفته است، که تقریبا دو برابر زمین است و هر شش روز یک مرتبه دور ستاره‌اش، پای مِنسی، می‌چرخد. خورشیدِ این سیاره ۶۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و تقریبا هم‌اندازه و هم‌نور خورشید در منظومه شمسی است.

پیش‌تر سیاره پای مِنسی بی (Pi Mensae B)‌ دور این ستاره پیدا شده بود که بزرگی‌اش تقریبا ۱۰ برابر سیاره ژوپیتر است.

سیاره دوم ال‌اچ‌اس ۳۸۸۴ب (LHS 3884b) نام گرفته است و ابعادش تقریبا ۱/۳ زمین است و در فاصله ۴۹ سال نوری از زمین و در منظومه ایندوس (Indus) قرار دارد.

خورشید این سیاره یک‌پنجم خورشید زمین است و این سیاره صخره‌ای آن‌قدر به این ستاره نزدیک است که احتمال دارد در طول روز، در سمت رو به خورشیدش سنگ مذاب جاری باشد.

سیاره سوم - یا شاید چهارم، چون ممکن است دو سیاره نزدیک به هم باشند - دور ستاره اچ‌دی ۲۱۷۴۹ (HD 21749) می‌چرخد، که ابعادش ۸۰٪ ابعاد خورشید زمین است و ۵۳ سال نوری با منظومه شمسی فاصله دارد.

این سیاره سه برابر زمین است و اتمسفرش ۲۳ برابر جو زمین وسعت دارد، ولی دمای سطحش حدود ۱۵۰ درجه سانتیگراد است، چون فاصله چندانی با خورشیدش ندارد.

قرار است ماهواره تِس در دو سال آینده تمام آسمانی را که در دید زمین قرار گرفته است بسنجد.

سپس، سیاره‌هایی که تِس پیدا کند یا مکان‌هایی که حدس بزند ممکن است آن‌جا سیاره‌هایی وجود داشته باشند، از زمین مورد کنکاش بیشتر قرار خواهند گرفت.

ناسا امیدوار است نقشه‌ای کامل از فضای نزدیک زمین در دسترس باشد، تا هر زمان امکان سفر با سرعتی نزدیک به سرعت نور فراهم شد، بتوان به مکان‌هایی سفر کرد که شاید برای انسان سکونت‌پذیر باشند.

*تصویرهای این پست از ناسا است.