با نزدیک شدن تاریخ اجرای تحریم‌های نفتی علیه ایران در چهارم ماه نوامبر و تهدیدی که متوجه اقتصاد ایران خواهد کرد، برخی حضور رییس جمهور ایران در مجمع عمومی سازمان ملل در ۲۵ سپتامبر را فرصتی برای ایران می‌دادند تا شاید رییس جمهور آمریکا تصمیمش را تغییر داده و تحریم‌ها را عملی نکند.  

بعضی دیگر نیز خوشبین نیستند که حضور هیات جمهوری اسلامی منفعتی برای این کشور داشته باشد در حالی‌که بدیهی است که رییس جمهور آمریکا تصمیم دارد که مداخلات ایران در منطقه را به‌صورت برجسته در نطق روز افتتاحیه خود در مقابل مجمع عمومی مطرح کند.  در تهران، روحانیون در قدرت مشغول نوشتن سخنرانی مقابله‌جویانه رییس جمهور ایران هستند که بتواند در بعد از ظهر ۲۵ سپتامبر در سازمان ملل متحد در پاسخ به آنچه که ترامپ خواهد گفت، قرائت کند.  

در روزهای اخیر، از زمانی که سفارت آمریکا در بغداد و سرکنسولگری این کشور در نزدیکی فرودگاه بصره مورد حمله گروه‌های شبه نظامی با خمپاره قرار گرفته، آمریکا، ایران را مسئول دانسته و هشدار داده است که در صورت تکرار آن را تلافی خواهد کرد.  

در واشنگتن، سناتورهای جمهوری‌خواه مشغول تصویب لایحه‌ای هستند که بتوانند با نفوذ در حال افزایش ایران در عراق مقابله کنند به این دلیل که حملات اخیر در عراق آنها را نگران کرده است، به‌خصوص با توجه به شبه نظامیانی که از سوی ایران تجهیز و اداره می‌شوند؛ موضوعی که یکی از نمایندگان سنا به آن اشاره کرد.  

این لایحه سنای آمریکا در نظر دارد که تحریم‌هایی را که با تروریسم در ارتباط است بر روی گروه‌های شبه‌نظامی نزدیک به ایران وضع کند و این تصمیم نیاز به آن دارد که ابتدا وزیر خارجه آمریکا فهرست گروه‌های مسلحی را که از طرف ایران به آنها کمک می‌رسد و یا در ارتباط با سپاه پاسداران جمهوری اسلامی هستند، منتشر کند.  

تنها شخصیت کاریزماتیک در نظام سیاسی ایران، آقای محمد جواد ظریف که می‌توانست در دوران پس از توافق هسته‌ای به موضوعات منطقه‌ای بیشتر بپردازد و روابط خود با کشورهای عرب را بهبود ببخشد این فرصت را از دست داد. آقای ظریف برای همسایگان دیگر جلوه و اعتبار پیشین را ندارد که بخواهد با وساطت آنها جلوی تحریم‌های ترامپ را بگیرد و یا تضمین‌هایی را جهت امنیت مراکز دیپلماتیک آنها در کشورهای زیر نفوذ ایران وعده دهد و یا از تنش‌ها در عراق و یمن بکاهد.  

برای مثال اگر امروز نیروهای شبه نظامی نزدیک به ایران می‌توانند به سفارت آمریکا در عراق حمله کرده و یا کشتی‌های نفتکش سعودی را در باب‌المندب هدف گیرند، این واهمه ایجاد شده که فردا نیز می‌توانند برای نمونه اگر سیستم بانکی که آلمان برای انجام مبادلات ارزی با ایران وعده داده است به کار نیافتد و یا فرانسه بار دیگر موضوع مذاکرات درباره برنامه موشک‌های بالستیک ایران را مطرح کند، این خشم تهدیدی برای امنیت مراکز دیپلماتیک آنها باشد.  

مردم ایران و جامعه بین‌الملل آیا از سوی حکومت ایران به گروگان گرفته شده و این گروگان‌ها به‌وسیله شبه نظامیان داخلی و خارجی زیر مراقبت‌اند؟

بخش دیگری از این داستان در سوریه می‌گذرد، جایی که حکومت ایران به‌صورتی عمیق درگیر است و هرگونه واکنش و حمله نظامی ارتش سوریه و یا عملیات نظامی روسیه در ادلب بدون حساب کردن بر روی گروه‌های ایرانی و وابستگان به آنها که پیاده نظام کمکی ارتش سوریه هستند، ممکن نخواهد بود.  

تنها چیزی که سیاستمداران ایرانی به آن نیاز ندارند، درشرایطی که عازم نیویورک هستند و نیاز به حمایت جامعه بین‌الملل دارند، بالا گرفتن خشونت‌ها در سوریه و جلب توجه افکار عمومی و جامعه بین‌الملل به موضوع سوریه و دخالت و درگیر بودن ایران در آن است.  

مطمئن هستم که به خاطر نشست در پیش روی سازمان ملل این فرصت به مردم ادلب داده می‌شود که طرف‌های درگیر، تصمیم به مذاکره و دیپلماسی با گروه‌های مسلح و شورشی داخل شهر را فعلا به جنگ ترجیح دهند.

آقای روحانی به سازمان ملل می‌رود تا از جامعه بین‌الملل بخواهد که علیه تحریم‌های ترامپ جانب ایران را بگیرند و این جانب بایستی ثابت کند که ایران درگیر مداخله در منطقه نیست.  

برگردان به فارسی از سی‌ان‌ان