گروهی از محققان دانشکده پلی‌تکنیک لوزان سوئیس، با همکاری تیمی از دانشگاه هاروارد، موفق شده‌اند شیوه‌ای ابداع کنند که با تجزیه عکس‌های تار می‌تواند برش‌هایی واضح و فریم به فریم از صحنه‌های منجمد‌شده در تصاویر تهیه کند.

نداشتن نقطه کانونی یکی از دلایل عمده تاری عکس‌های دیجیتال به حساب می‌آید، اما در اغلب مواقع، به لطف سیستم‌های پیشرفته تمرکز خودکار در دوربین‌های امروزی، دلیل تاری تصاویر ثبت شده کندی سرعت شاتر است. سرعت نامناسب شاتر باعث می‌شود دوربین نتواند صحنه‌ مربوطه را به‌صورت کامل تثبیت کند.

اگر دستتان را مقابل دوربین حرکت دهید و سرعت شاتر را روی یک ثانیه بگذارید، خواهید دید که نتیجه کار عکسی تار می‌شود که حرکت دستتان از نقطه‌ای تا نطقه‌ دیگر را ثبت کرده است. همین قابلیت حسگر دوربین برای ثبت موجی از حرکات در فریم عکسی واحد حالا به کمک محققان آمده است تا «تکنیک فریم مجازی» را ابداع کنند.

این تکنیک اما هنوز آن‌قدرها که باید، کامل نیست. به گزارش وب‌سایت گیزمودو، در شیوه معرفی‌شده امکان اعمال مهندسی معکوس برای تبدیل عکس رنگی تار به ویدیوی صحنه‌آهسته وجود ندارد. به عبارتی دیگر، تکنیک فریم مجازی تنها محدود به عکس‌هایی می‌شود که قالب رنگی سیاه و سفید با کنتراست بالا داشته باشند.

محققان با محدود کردن رنگ‌ها به دو گزینه سیاه و سفید توانسته‌اند از قابلیت عمق رنگ موجود در حسگر دوربین‌ها، که توانایی تشخیص سایه‌های مختلف هر طیف رنگ را دارد،  برای افزایش تعداد فریم‌های یک عکس واحد استفاده کنند.

از طرف دیگر، تکنیک فریم مجازی نیازمند آن است تا سوژه عکس نورپردازی مناسبی داشته باشد. بنابراین فعلا اعمال این شیوه روی عکس‌هایی ممکن است که در استودیوها یا شرایط خاص آزمایشگاهی تهیه شده باشد.

هر‌چند خروجی این شیوه در تبدیل عکس‌های تار به فیلم‌ صحنه‌آهسته کیفیت و خروجی مشابه با فیلم‌های صحنه‌آهسته معمول را ندارد، اما کماکان برای پژوهشگرهایی که می‌خواهند صحنه‌ای خاص از فریم عکسی تار را مطالعه و بررسی کنند بسیار کاربردی خواهد بود.