اندیشکده‌ی «میدل ایست انستیتو» (Middle East Institute)، امروز، یکشنبه ۱۱ تیرماه، در مقاله‌ای به بسته شدن دفتر فرهنگی و اقتصادی سفارت ایران در شهر خجند (Khujand) در تاجیکستان اشاره کرده و می‌نویسد این موضوع از تیره‌تر شدن روابط دیپلماتیک میان تهران و دوشنبه سرچشمه می‌گیرد.

در این مقاله آمده است: «هفته‌ی گذشته، مقامات تاجیکستان به مسؤولان سفارت ایران در شهر دوشنبه اطلاع دادند که آنها باید هرچه زودتر دفتر امور فرهنگی و اقتصادی خود را در شهر خجند تعطیل گنند.

این تصمیم در راستای جلوگیری از فعالیت‌های ایران در جمهوری تاجیکستان در دو سال گذشته صورت می‌گیرد که طی آن ده‌ها مرکز خیریه و سازمان و گروه وابسته به جمهوری اسلامی در این کشور از فعالیت منع شده‌اند.

روابط میان دو کشور از دسامبر ۲۰۱۵ و پس از دعوت دولت ایران از یکی از رهبران اپوزیسیون تاجیکستان برای شرکت در «کنفرانس جهانی اتحاد اسلامی» در تهران، رو به تیرگی گذاشت . ایران از محی‌الدین کبیری (Muhiddin Kabiri)، رهبر حزب مقاومت اسلامی تاجیکستان (IRPT) دعوت کرده بود تا در آن کنفرانس به‌عنوان «مهمان ویژه» شرکت کند. حکومت تهران در یک حرکت تحریک‌آمیز حتی ملاقاتی را میان محی‌الدین کبیری و آیت‌الله خامنه‌ای برگزار کرد و جریان این دیدار به‌طور وسیعی در رسانه‌های حکومتی پخش شد».

به نوشته‌ی مقاله‌ی «میدل ایست انستیتو»، این حرکت نمایشی تهران از سوی دولت تاجیکستان به‌عنوان یک تهدید امنیتی قلمداد شد و از آن روز تاکنون، این جریان سیر قهقرایی پیدا کرده است.

مقاله می‌افزاید: «منظور واقعی ایران از دعوت از محی‌الدین کبیری، مخالفت با نزدیک‌شدن تاجیکستان به عربستان سعودی، رقیب اصلی ایران در جهان اسلام بود.

بسیاری از سازمان‌های خیریه و گروه‌های فرهنگی ایرانی که در خارج از کشور فعالیت دارند، پوششی برای فعالیت‌های امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی‌اند. دولت تاجیکستان با آگاهی از این واقعیت، اکنون دستور بستن دفتر امور فرهنگی و اقتصادی ایران را در خجند صادر کرده است.

به گفته‌ی ساکنان شهر خجند، بسیاری از مردم این شهر، روزانه برای استفاده از کتابخانه و کامپیوترهای آن به ساختمان دفتر  مراجعه می‌کرده‌اند.

خبرگزاری Akipress در تاجیکستان، هفته‌ی پیش اعلام کرده بود: «مسؤولین اداره‌ی دفتر سفارت ایران در خجند به بسیاری از نویسندگان تاجیک کمک مالی می‌کردند تا کتاب‌های خود را منتشر کنند و مخارج سفر دانشجویان و اساتید دانشگاه به ایران و بازگشت به کشورشان را پرداخت می‌کردند».