وب‌سایت فارین پالیسی در سرمقاله‌ای این پرسش را مطرح کرده است که آیا حسن روحانی در چارچوب تنگ نظری‌های دینی رهبران شیعه ایران قادر خواهد بود در دور دوم ریاست  جمهوری خود خواسته‌های اجتماعی- مذهبی مسلمانان سنّی کشور را برآورده کند؟

این وب‌سایت می‌نویسد: «اقلیت سنّی‌های ایرانی به شکل گسترده‌ای در انتخابات اخیر ریاست جمهوری در کشور شرکت کردند. حمایت اکثریت آنها از حسن روحانی وی را اکنون در رأس قوه مجریه کشور برای انجام اصلاحات اجتماعی- اقتصادی قرار داده است. اما پرسش اینجاست که آیا روحانی تنها به رأی آنها نیاز داشته یا واقعاً به حقوق و مطالبات سنّی‌های کشور رسیدگی خواهد کرد؟

مولوی عبدالحمید امام جمعه زاهدان در استان سیستان و بلوچستان که اکثریت شهروندان آن سنّی هستند اخیراً اعلام کرده است که شرکت گسترده پیروان او در انتخابات می‌بایستی راهگشای شرایطی باشد که سنّی‌های ایران بتوانند اهداف قانونی خود را در بالاترین سطوح حکومتی مطرح کنند».

این مقاله می افزاید: «اما این فقط استان سیستان و بلوچستان ایران نیست که اکثریت مردم آن سنّی هستند. کردستان ایران نیز دارای یک چنین ساختار جمعیتی- مذهبی است.

فقر شدید و بیکاری در میان اهالی این استان‌ها جوانان آنها را به سوی رادیکالیزه شدن و پیوستن به گروه‌های شبه‌نظامی مخالف حکومت مرکزی سوق داده است. اما دولت ایران همواره «قدرت‌های خارجی و دشمن» را مسبب این مسأله معرفی کرده و هیچ‌گاه مسئولیت سیاست‌های تبعیض‌آمیز خود نسبت به سنّی‌ها را به گردن نگرفته است.

حتی پیروزی نیروهای موسوم به اصلاح‌طلبان در کسب قدرت سیاسی در گذشته نیز نتوانسته است این سیاست ها را کاملاً برطرف کند.

با این حال مولوی عبدالحمید همواره از سنّی‌های کشور خواسته است تا مطالبات خود را در درون حکومت جستجو کنند.

حکومت ایران همواره از این موضوع وحشت داشته است که کشور شیعه ایران در میان کشورهای مسلمان سنّی در منطقه قرار گرفته است و گویا همیشه 'توطئه‌ای' از جانب آنها بر علیه شیعیان در حال  انجام  است. مشخصه این اختلافات را می‌توان در تیرگی رابطه میان ایران و عربستان سعودی دید  که از وقوع انقلاب اسلامی تا به امروز با جذر و مَد ادامه یافته است.

نیروهای سپاه پاسداران ایران اکنون به شکل گسترده‌ای در جنگ داخلی سوریه حضور دارند و داعش و نیروهای مخالف حکومت‌های سوریه و عراق را همواره با صفات تحقیرآمیزی که جنبه ضدمذهب سنّی دارد تعریف می‌کنند.

اما مولوی عبدالحمید خواستار و مشوق گفت وگو میان دو کشور برای رفع اختلافات میان دو ملت مسلمان بوده است.

هیچ چیز جز سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومتی عامل تشدید میان شیعیان و سنّی‌ها نبوده است.

مولوی عبدالحمید با تأکید بر این حقیقت می‌گوید: «اگر سیاستمداران کشور خواهان حمایت سنّی‌ها از خود هستند آنها می‌بایستی هزینه این درخواست را با رسیدگی به خواسته‌های قانونی و برحق سنّی‌ها و استفاده از آنها در پست‌های بالای تصمیم‌گیرنده درحکومت پرداخت کنند.»

https://www.iranhumanrights.org/wp-content/uploads/Molavi-Abdul-Hamid-1.jpg