وبسایت خبری- تحلیلی میدل ایست آنلاین در گزارشی امروز جمعه ۱۲ خرداد می‌نویسد انتظار هرگونه تغییر واقعی در ایران و از سوی حاکمیت آن نسبت به جهان تا روزی که آیت‌الله خامنه‌ای در قید حیات می باشد بیهوده است. اما تا آن‌روز، این امکان وجود دارد که ما شاهد آغاز عقب‌نشینی تدریجی نقش ایران در آشوب‌های منطقه باشیم.

میدل ایست آنلاین می‌نویسد: «بسیار خوب، حسن روحانی در  انتخابات اخیر ایران پیروز شده است. آیا این به تغییر رفتار ایران ختم خواهد شد؟ هرگز. زیرا تا روزی که مقام ریاست جمهوری در ایران تنها یک ظاهر و پرده‌ای بر روی مرکز قدرت واقعی در این کشور است هیچ تغییری از این حکومت نباید انتظار داشت. در عین حال، ما در پیروزی روحانی می‌توانیم آرزوها و خواسته‌های ملتی را مشاهده کنیم که می‌خواهد خود را از چنگال رژیمی که حاکمیت مذهبی بر آن غلبه دارد خلاص کند.

این رژیم ظاهراً بر این عقیده است که می‌تواند با تکیه بر سه استراتژی بر منطقه حاکم شود: نخست به نفرت‌های قومی دامن بزند؛ سپس در میان جوامع کشورهای مسلمان عرب با پشتیبانی از شبه‌نظامیان در استخدام خودش آشوب و تفرقه بیافکند، و دست آخر از ساده‌لوحی معمول آمریکا سوءاستفاده کند. البته ساده‌لوحی صفت درستی برای سیاست آمریکا نیست زیرا این سیاست منطقه را دائم در وحشت تهدیدهای ایران نگه داشته است. تهدیدات ایران واقعی هستند. آنها امروز در عراق، سوریه، لبنان و یمن آثار مخرب خود را نشان می‌دهند.

مقامات ایرانی با افتخار از حضور و نفوذ خود در پایتخت‌های کشورهای عربی یاد می‌کنند».

میدل ایست آنلاین می افزاید: «از هر جنبه که بنگریم، روحانی در ترم نخست خود شکست خورده است. تنها دستاورد او امضای قرارداد هسته‌ای است و درحقیقت این قرارداد با آمریکای بارک اوباما بوده است، نه جامعه جهانی. این قرارداد دست تهران را برای دخالت در امور منطقه باز گذاشته است. اوباما چشمان خود را بر روی دخالت‌های سپاه پاسداران در کشورهای عربی بست و به جنایات آنها در سوریه توجهی نکرد.

آن روزهایی که محمدجواد ظریف و همتای آمریکایی او جان کِری با یکدیگر لبخند رد و بدل می‌کردند افراطیون ایرانی به رهبری آیت‌الله خامنه‌ای برنده واقعی این بده و بستان‌ها بودند.

برای ۴۰ سال گذشته و پس از سقوط شاه ایران، هیچ‌یک از وعده‌های بنیانگذار جمهوری اسلامی آیت‌الله روح‌الله خمینی برای ملت ایران برآورده نشده است.

امروز رهبران و مردم کشورهای عربی کاملاً با چالش ایران آشنا هستند.

اعراب با هوشمندی تله‌ای را که رژیم ایران به اسم حمایت از ملت فلسطین برای آنها گسترده است شناخته‌اند.

امروز روحانی باشد یا نباشد، تنها پرسش این است: ایران چه وقت می‌خواهد مانند یک کشور عادی رفتار کند؟»