بهروز بوچانی، نویسنده کرد ایرانی‌ برای کتاب خاطراتش، «رفیقی ندارم به جز کوهستان: نوشته‌هایی از زندان مانوس»، جایزه ادبی ویکتورین استرالیا (THE VICTORIAN PREMIER'S LITERARY AWARD 2019) را در دو بخش از آن خود کرد.

بوچانی برنده جایزه بهترین کتاب غیرداستانی سال، به ارزش ۲۵هزار دلار استرالیا شد و در کنار آن، جایزه ۱۰۰هزار دلاری ویکتورین برای ادبیات را نیز به‌دست آورد.

اما این نویسنده، اجازه ورود به استرالیا را ندارد و شش سال است که در اردوگاه پناهجویان جزیره مانوس در پاپوآ گینه نو محبوس است.

دولت پاپوآ گینه نو با استرالیا قراردادی امضا کرده است تا مهاجران به گفته استرالیا «غیرقانونی» را در اردوگاه‌ محبوس نگه دارد، تا دولت استرالیا احتمال اعطای پناهندگی به آنان را بررسی کند.

دولت استرالیا به‌رغم مخالفت‌های مردمی کشورش، می‌گوید حضور پناهجویان در داخل استرالیا، در زمان بررسی پرونده‌هایشان می‌تواند مشکلات امنیتی ایجاد کند.

بوچانی در کتاب خود، خاطرات مهاجرتش و سال‌های زندگی در اردوگاه جزیره مانوس را نقل کرده است.

«از کجا آمدم؟ از سرزمین رودخانه‌ها، سرزمین آبشارها، سرزمین سرودهای باستانی آمدم، از سرزمین کوهستان‌ها آمدم… کردها مگر رفیقی به‌جز کوهستان برایشان باقی مانده؟»

دولت استرالیا از سال ۲۰۱۳ میلادی او را در این جزیره محبوس نگه داشته است، در شرایطی که نوشتن هم کار ساده‌ای نیست.

او در ابتدا در زندان استرالیا در این جزیره محبوس بود و سپس به اردوگاه پناهجویان منتقل شد.

این کتاب را بوچانی به فارسی و از طریق تماس‌های تلفنی نقل کرده و سپس امید توفیقیان آن را به زبان انگلیسی برگردانده است و درنهایت نسخه کاغذی آن را انتشارات مک‌میلان استرالیا و نسخه الکترونیکی آن را آمازون منتشر کرده است.

توفیقیان به‌جای بوچانی در مراسم اهدای جایزه ویکتورین حاضر شد و جوایز او را دریافت کرد.

بوچانی در واکنش به برنده شدن گران‌قیمت‌ترین جایزه ادبی استرالیا، به روزنامه گاردین گفت: «واقعا نمی‌دانم چه بگویم. فقط این کتاب را برای بردن جایزه ننوشتم. هدفم این بود تا مردم استرالیا و مردمان جهان واقعا بفهمند که این سیستم چطور در شش سال گذشته، افراد بیگناه را در مانوس و نائورو به شکل نظام‌مند شکنجه کرده است. امیدوارم این جایزه بر وضعیت این مردم تاثیر بگذارد و تفاوتی ایجاد کند و به این سیاست وحشیانه پایان بخشد».