الیوت ایبرمز از اعضای نهاد غیردولتی و نومحافظه‌کار «موقوفه ملی برای دمکراسی» و عضو ارشد شورای روابط خارجی آمریکا، که قرار است به جای برایان هوک، مسئولیت امور ایران در وزارت خارجه آمریکا را برعهده گیرد، دارای سوابق طولانی در زمینه سیاست‌گذاری برای حکومت‌های مخالف آمریکاست.

ایبرمزکه در سال ۱۳۲۷ شمسی در نیویورک به دنیا آمده، طی چهار دهه اخیر، مقام‌های مختلفی را در عرصه سیاست خارجی آمریکا به عهده داشته است.

این سیاستمدار باسابقه آمریکایی در سال‌های جوانی از نظر سیاسی خاستگاهی دموکرات داشت اما در دهه هفتاد میلادی به سوی حزب جمهوری‌خواه آمریکا سوق پیدا کرد.

او تا پیش از ورود به وزارت خارجه آمریکا به کار وکالت مشغول بود و فعالیت‌های دیپلماتیک خود را در دوران ریاست جمهوری دونالد ریگان، به عنوان معاون وزیر خارجه در امور بین‌المللی آغاز کرد.

اواسط ۱۳۶۰، ریگان او را به سمت معاون وزیر خارجه در امور حقوق بشر و مسائل بشردوستانه نیز منصوب کرد و در بیانیه‌ انتصاب ایبرمز نوشت که آمریکا از «همه کسانی که به دنبال آزادی‌اند» حمایت می‌کند.

او در همان دهه، در این مقام به ترکیه هم سفر کرد و خواستار رعایت حقوق بشر، آزادی‌های بیشتر و هموارتر شدن مسیر دموکراسی در آن کشور شد.

ایبرمز در سال ۱۳۶۱ از کودتای ژنرال افراین ریوس مونت در گواتمالا حمایت کرد. او همچنین از حکومت نظامی السالوادو در آن زمان حمایت می‌کرد.

نقش ایبرمز در  ماجرای ایران‌-کنترا

در دهه ۱۳۶۰، تلاش برای سرنگونی حکومت ساندینیستاها در نیکاراگوئه و فروش مخفیانه سلاح به جمهوری اسلامی ایران برای تقویت مخالفان دولت نیکاراگوئه منجر به رسوایی «ایران گیت» یا «ایران کنترا» شد. 

او که متهم بود در این زمینه اطلاعاتی را از کنگره آمریکا پنهان کرده، مجبور شد مقابل کمیته تحقیق کنگره حضور یابد و در این زمینه پاسخگو باشد. ایبرمز در نهایت محکوم شد، اما جرج اچ. دابلیو بوش، رییس جمهوری پیشین آمریکا او را بخشید.

ایبرمزکه خود برآمده از یک خانواده یهودی بود، در زمان بیل کلینتون نسبت به افول سیاسی یهودیان آمریکا هشدار داد.

او در سال ۱۳۷۶ در پایه‌گذاری «پروژه‌ برای قرن آمریکایی جدید» که یک اندیشکده نومحافظه‌کاران بود شرکت داشت. این اندیشکده در سال ۱۳۸۵ منحل شد.

او در اولین دوره ریاست جمهوری جورج بوش پسر بار دیگر وارد دولت شد و به سمت دستیار رییس جمهوری و رییس شورای امنیت ملی در امور خاورمیانه و شمال آفریقا منصوب شد.

در سال ۱۳۸۶، نیویورکر فاش کرد که کاخ سفید دستوری را به پنتاگون داده بود که  بر اساس آن می‌بایست طرحی برای حمله به ایران در عرض تنها ۲۴ ساعت پس از دستور رییس جمهوری آمریکا تدوین شود.

نیویورکر نوشت یکی از افراد پشت پرده این دستور کاخ سفید، ایبرمز بود.

او در آن دوره در طرح‌ریزی جنگ عراق و سرنگونی صدام حسین نقش عمده داشت. همچنین روزنامه گاردین از نقش او در کودتا علیه حکومت هوگو چاوز در ونزوئلا نوشت.

در دوره دوم ریاست جمهوری بوش، او به مقام مشاور امنیت ملی در امور استراتژی‌های دموکراسی جهانی رسید.

ایبرمز در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، منتقد سیاست آمریکا در قبال ایران بود و حتی سال‌ها پیش از امضای برجام، اعتقاد داشت که آمریکا در برابر جمهوری اسلامی ایران «ضعیف» شده است. او همچنین نسبت به تغییرات دولت در جمهوری اسلامی از جمله انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری، خوشبین نبود.

ایبرمز به اوباما هشدار داده بود مذاکره با جمهوری اسلامی که به هیچ قانون و پیمان بین‌المللی پایبند نیست، چندان ممکن نخواهد بود. 

در مبارزات انتخاباتی درون حزبی دونالد ترامپ در سال ۱۳۹۵، ایبرمز مخالف ترامپ بود. به همین دلیل ترامپ نیز پس از پیروزی در ابتدا با ورود او به دولت مخالفت کرد.

بالاخره در سال ۱۳۹۸، مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا از انتصاب ایبرمز به سمت نماینده ویژه آمریکا در امور ونزوئلا خبر داد.

او روز شانزدهم مرداد ۱۳۹۹ به عنوان جایگزین برایان هوک برای به عهده گرفتن مسئولیت امور ایران در وزارت خارجه آمریکا معرفی شد.