در ادامه فعالیت‌های کمپین «توقف سلول انفرادی» گروه دیگری از فعالان مدنی و سیاسی علیه آمران و عاملان نگهداری زندانیان در سلول انفرادی اعلام شکایت کردند. پیش از این نیز دو بار تعداد دیگری از کنشگران اقدام مشابهی را انجام داده بودند.

به گزارش کانون مدافعان حقوق بشر، این گروه از زندانیان سابق همانند دو گروه پیشین در شکایت خود نوشتند که زندانی کردن زندانیان در سلول انفرادی، ناقض رای وحدت رویه دیوان عدالت اداری در سال ۸۲ است و  بر این اساس آمران و عاملان «این شکنجه غیر انسانی» باید تحت پیگرد قانونی قرار گیرند.

در این حرکت اعتراضی جعفر عظیم‌زاده، شهناز اکملی، محمد‌ رسول‌اف، امیرخسرو دلیرثانی،‌ بهزاد عرب‌گل،‌ حوری فرج‌زاده،‌ معصومه دهقان،‌ راحله راحمی،‌ مزدک علی‌نظری،‌ مجید دری، محمدرضا معمارصادقی، بهزاد همایونی، پوران ناظمی، شکرالله مسیح‌پور،‌ روح الله مردانی، ویدا ربانی و نرگس محمدی حضور داشتند.

۲۳ فعال مدنی و  سیاسی روز  ۱۱ اسفند ماه ۹۹ شکایتی را علیه آمران،‌ عاملان و مامورانی ثبت کرده بودند که آنها را در زمان بازداشتشان به سلول انفرادی منتقل کرده بودند. 

آنها بیانیه‌ای هم با عنوان ««سلول انفرادی، شکنجه است، باید متوقف شود» منتشر کردند که در آن آمده «اخذ اعتراف و اقرار تحت شکنجه روحی و روانی حاصل از سلول انفرادی، موجب صدور احکام سنگین زندان و حتی اعدام توسط دادگاه ها شده و تحمل حبس انفرادی بسیاری از متهمان را به بیماری های جسمی و روحی دچار کرده است.»

روز اول اردیبهشت نیز ۱۸ زندانی سیاسی در زندان‌های اوین و رجایی‌شهر شکایت مشابهی را به صورت رسمی در دفاتر بندهای این زندان‌ها ثبت کردند.

نرگس محمدی، نایب رییس کانون مدافعان حقوق بشر، در مصاحبه با نشریه «خط صلح» با محکوم کردن استفاده از سلول انفرادی برای زندانیان، گفته است که سلول انفرادی برای هر موجود زنده‌ای شکنجه است. 

او با اشاره به نمونه هایی که در دوره زندان خود مشاهده کرده، گفت که برخی زندانیان به دلیل فشار انفرادی به قرص‌های اعصاب پناه می‌برند.

 به گفته محمدی، گاهی برخی از زندانیان هنگام انتقال از انفرادی به بند عمومی جعبه قرص‌های خود را به همراه داشتند که در آنها حدود ۱۵ قرص وجود داشت.