مادر و پدر نوید افکاری، در نامه‌ای به قاضی ناظر بر زندان عادل‌آباد شیراز، با اعلام اینکه دو فرزند دیگرشان وحید و حبیب افکاری از یک هفته قبل از اعدام نوید افکاری به سلول انفرادی منتقل شده‌ و تحت شکنجه قرار گرفته‌اند، بر بازگرداندن فوری آنها بعد بیش از ۴۷ روز انفرادی به بند عمومی تاکید کردند و  از مقام‌های قضایی خواستند  درباره شکنجه‌ آنها، پاسخگو باشند.

نوید افکاری، از بازداشت‌شدگان اعتراض‌های مرداد ۹۷، در بیست و دوم شهریور ماه و با وجود اعتراضات گسترده به صدور حکم اعدام، از سوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی اعدام شد. دو دو برادر نوید،  حبیب و وحید افکاری که از نیمه شهریور ماه همزمان با او به انفرادی منتقل شدند هنوز با گذشت ۴۷ روز در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شوند.

بهیه نامجو و حسین افکاری روز دوشنبه بیست و هشتم مهر ماه در نامه‌ای که به محمد هاشمی، معاون دادستان شیراز و قاضی ناظر بر زندان نوشتند: «فرزندانم نوید، وحید و حبیب افکاری در تاریخ ۱۳ و ۱۵ شهریور ۹۹ با ضرب و شتم به انفرادی منتقل شدند. به همین دلیل خواستار رسیدگی به شکایت خود شدند و همچنین خانواده نیز خواستار رسیدگی به ضرب و شتم و شکنجه آنها توسط علی خادم الحسینی و گارد زندان شد.»

در این نامه تاکید شده است که نوید، وحید و حبیب افکاری به سلول انفرادی در نیمه شهریور ماه و شکنجه آنها و درخواست خانواده برای رسیدگی به این شکنجه‌ها «پزشکی قانونی با مراجعه به زندان، جراحات و صدمات وارده به فرزندانم را ثبت کرد که در مورد نوید ۱۷ مورد و در مورد وحید و حبیب حدود ۱۵ بوده است.»

در نامه پدر و مادر برادران افکاری آمده است که «با وجود گذشت ۴۷ روز، هنوز هیچ اقدامی انجام نشده و دفتر رضایی‌دانا، رییس  زندان عادل‌آباد ادعا می‌کند شکایات توسط آقای رضایی‌دانا ثبت شده اما مرجع رسیدگی، تاریخ ثبت شکایت و شماره نامه را به ما نمی‌دهد.»

بهیه نامجو و حسین افکاری، مادر و پدر برادران افکاری در نامه خواد از محمد هاشمی قاضی ناظر زندان خواستند که «در صورت ثبت شکایت، مدارک آن را تحویل دهید تا پیگیری‌های لازم صورت گیرد و همچنین دلایل تاخیر در ثبت شکایت را توضیح دهید، و اگر ثبت نشده، دلیل جلوگیری از ثبت شکایت را توضیح دهید.»

مادر و پدر برادران افکاری در این نامه تاکید کردند که وحید و حبیب افکاری با گذشت هفته‌ها از اعدام برادرشان نوید افکاری و «بعد از ضرب و شتم، همچنان در انفرادی نگهداری می‌شوند.»

بهیه نامجو و حسین افکاری در نامه خود به محمد هاشمی، قاضی ناظر زندان عادل آباد شیراز  نوشتند: «اگر تصمیم گیرنده شما هستید علاوه بر ارجاع فوری آنها به بند عمومی، دلایل تحمیل انفرادی و شرایط شکنجه آنها را توضیح دهید و اگر تصمیم گیرنده شما نبوده‌اید، مقامی که به شما دستور این اقدامات را داده، معرفی کنید.»

نوید افکاری، جوان گچ‌کار و کشتی‌گیر چند هفته قبل از اجرای حکم اعدام، با ارسال فایل‌های صورتی و نامه از زندان عادل آباد شیراز، تاکید کرد که «من بی‌گناهم و به همین دلیل هیچ سند و مدرکی دال بر مجرمیت من وجود ندارد، تنها ابزارشان همین است؛ اقرار زیر شکنجه.»

او با بیان اینکه «من از ابتدای دستگیری‌ام بی‌گناهی‌ام را فریاد زدم»، به تشریح انواع شکنجه‌ها و تهدیدها اعمال‌شده از سوی دستگاه‌های امنیتی برای وادار کردنش به اعترافات اجباری پرداخت.

نوید افکاری در همان فایل‌های صوتی گفت که طی این دو سال بازداشت «جز قانون‌شکنی و ظلم و توهین و شکنجه و پرونده‌سازی و دروغ چیزی ندیدیم»، اما دیوان عالی کشور در حکم نوشته است که «ادعای شکنجه متهم نوید افکاری مدلل به دلیل قاطع نیست».

نوید افکاری با تاکید بر اینکه «من فقط ادعای شکنجه شدن نکردم»، گفت: «عکس رادیولوژی،گزارش پزشکی قانونی و شهادت شهودی که مطابق موازین شرعی قسم خوردند و شهادت دادند اثبات‌کننده ادعای من است ولی کو گوش شنوا».

علاوه بر این نوید افکاری گفت که «در بی‌دادگاه محمود ساداتی کاملا بی‌توجه به دفاعیات ما و اینکه حتی سرسوزنی دلیل و مدرک علیه ما وجود ندارد، گفت اینجا دادگاه انقلاب است ما نیاز به دلیل و مدرک نداریم.»

وحید افکاری نیز که به ۲۵ سال زندان محکوم شده پیش از اعدام برادرش، در فایل صوتی با تشریح شکنجه‌ها و بازداشت پدر و دامادش، و تهدیدات علیه خانواده‌شان، گفت: «به شرافتم به انسانیتم من بی‌گناهم. پرونده من موجود است و هیچ مدرکی علیه من وجود نداشته، ندارد و نخواهد داشت چرا که من بی‌گناهم.»

مقام‌های قوه قضاییه جمهوری اسلامی و سازمان زندان‌ها برادران افکاری را طی روزهای ۱۳ و ۱۵ شهریور ماه به سلول‌های انفرادی منتقل کردند و درحالی که به نوید افکاری وعده انتقال به تهران و رسیدگی پرونده و شکنجه‌های اعمال شده را داده بودند، در اقدامی ناگهانی او را در بامداد ۲۲ شهریور اعدام کردند و برادرانش نیز تاکنون همچنان در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شوند.