یکی از هیجان‌انگیزترین انتخابات‌های میان‌دوره‌ای در حوزه‌های قانون‌گذاری، اجرایی و قضایی در سطوح مختلف فدرال، ایالتی و محلی، در مهد دمکراسی دنیا برگزار شد. با مقایسه‌ فضای انتخاباتی این دوره با دوره‌های قبل، انتظار می‌رود که در این انتخابات بیش‌از ۵۰درصد از واجدان شرایط شرکت کرده باشند که برای انتخابات میان‌دوره‌ای یک رکورد به‌نظر می‌رسد. در سال ۲۰۱۴ تنها ۳۷درصد در انتخابات میان‌دوره ای شرکت کردند و در ۲۰۱۰ حدود ۴۲درصد.

در این انتخابات تا روز قبل از انتخابات، در ایالاتی که رای زودهنگام را مجاز می‌دانند (حدود ۳۳ ایالت) حدود ۳۶ تا ۴۰ میلیون‌نفر (بر اساس دو گزارش مختلف) رای داده بودند.

علاوه‌بر این، در انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۱۸، حدود پنج‌میلیارد دلار برای تبلیغات هزینه شده که برای انتخابات میان‌دوره‌ای بی‌سابقه بوده است.

اغلب روال انتخابات میان‌دوره‌ای این بوده که حزب رییس جمهوری که در قدرت است، در انتخابات میان‌دوره‌ای حدود ۳۰ کرسی در مجلس نمایندگان را از دست می‌دهد که به نظر می‌آید این سنت در این دوره انتخابات هم تکرار شده است.

موج آبی یا دیوار قرمز؟

دموکرات‌ها از ماه‌ها قبل به جامعه‌ آمریکا وعده می‌دادند که یک موج آبی در جریان است که نه‌تنها مجلس نمایندگان و سنا را دارای اکثریت دموکرات‌ها خواهد کرد، بلکه در ایالت‌های مختلف هم نیروهای جوان دموکرات که از چپ میانه فاصله گرفته و به سوسیالیسم نزدیک‌تر شده‌اند، فرمانداری‌ها و مجالس ایالتی را اشغال خواهند کرد. این اتفاق نیفتاد و آن‌ها فقط در چند ایالت توانستند اکثریت مجالس ایالتی را به‌دست بیاورند. دموکرات‌ها در ایالت‌هایی مثل اوهایو، فلوریدا، میزوری، تگزاس و آیوا (در انتخابات فرمانداری و سنا) شکست خوردند، با اینکه صدها میلیون دلار هزینه کرده بودند. موج آبی دموکرات‌ها به دیوار قرمز جمهوری‌خواهان برخورد کرد و تنها در مجلس نمایندگان اثر خود را گذاشت.

موضوع‌های اصلی

برای جمهوری‌خواهان موضوع‌های مورد تاکید در این انتخابات، اقتصاد، هویت ملی، مهاجرت و حق در اختیار داشتن سلاح بود. بهبود وضعیت اقتصادی در دو سال گذشته، امتیازی است که جمهوری‌خواهان در این انتخابات در اختیار داشتند: رساندن رشد اقتصادی به حدود چهار درصد و رساندن نرخ بیکاری به ۳/۷درصد که در پنجاه‌سال اخیر بی‌سابقه بوده است. حضور حدود ۱۱ تا ۲۲ میلیون مهاجر غیرقانونی (که دموکرات‌ها با ادبیات پاکیزه‌ سیاسی خود، آن‌ها را «مهاجران بی‌مدرک» می‌خوانند) و تداوم سیل مهاجران از مرزهای جنوبی، موضوعی بود که جمهوری‌خواهان از آن برای تشویق اعضای خود به شرکت در انتخابات باهدف گرفتن در اختیار گرفتن اکثریت سنا و مجلس نمایندگان، استفاده کردند.

دمکرات‌ها تا حدود چند هفته قبل از انتخابات، موضوعی غیر از مخالفت با ترامپ نداشتند؛ اما نزدیک به انتخابات، بیمه‌ درمانی را موضوع محوری خود قرار دادند، درحالی‌که قانون بهداشت اوباما در دوره‌ای که آن‌ها اکثریت داشتند به تصویب رسیده بود و جمهوری‌خواهان نیز نتوانستند در دوران ترامپ آن را لغو کنند. دموکرات‌ها برای محور قرار دادن این موضوع، مجبور بودند که به مخاطبان خود با گمانه‌زنی یا انتساب نادرست، بگویند که جمهوری‌خواهان می‌خواهند شرط بی‌توجهی به سابقه‌ بیماری در کسب بیمه‌ درمانی را بردارند. آنها همچنین بر بازسازی زیرساخت‌ها تاکید می‌کردند که امکان کار با ترامپ در این موضوع را دارند.

دموکرات‌ها به‌مدت یک‌سال و نیم روی موضوع دخالت روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ تمرکز داشتند، اما در دوران تبلیغات انتخاباتی از این موضوع فاصله گرفتند، چون دیدند عموم مردم دیگر این موضوع را نمی‌خرند.

چرا دموکرات‌ها سنا را نبردند؟

دموکرات‌ها نه‌تنها اکثریت سنا را به‌دست نیاوردند، بلکه چند کرسی آن را نیز باختند. سه علت اصلی عبارت‌اند از اینکه:

۱) ترامپ با بیش از ۳۰ حضور در همایش‌های انتخاباتی تلاش کرد در ایالت‌هایی که خود رای بالایی آورده بود، هوادارانش را به رای‌دادن به نامزدهای سنا تشویق کند؛ این انتخابات، با حمله‌های دموکرات‌ها عملا به نوعی همه‌پرسی درمورد دولت ترامپ تبدیل شده بود و ترامپ حداکثر انرژی خود را در این همه‌پرسی گذاشت؛

۲) در این انتخابات ۲۶ کرسی دمکرات‌ها و ۹ کرسی جمهوری‌خواهان مورد رقابت بود. طبعا کار دموکرات‌ها برای کسب اکثریت سنا، بسیار دشوارتر از جمهوری‌خواهان بود؛

۳) نحوه‌ عمل دموکرات‌ها در جلسات رسیدگی به صلاحیت قاضی کاوانا به‌گونه‌ای بود که هم جمهوری‌خواهان را برای حفظ اکثریت سنا تحریض کرد و هم باعث شد برخی از سناتورهای دموکرات که از ایالت‌های قرمز (با اکثریت معمول رای‌دهنده به جمهوری‌خواهان) بودند، نتوانند دوباره رای بیاورند.

چرا دموکرات‌ها مجلس نمایندگان را بردند؟

دموکرات‌ها توانستند اکثریت مجلس نمایندگان را به‌دست آورند، به چهار دلیل:

۱) نامزد کردن زنان که در مناطق حاشیه شهری یک نیروی جدی سیاسی به‌شمار می‌روند؛ بخشی از کرسی‌های به‌دست آمده برای دموکرات‌ها را زنان اشغال خواهند کرد؛

۲) نامزد کردن کهنه‌سربازان که قدرت جذب آرای مستقل‌ها و برخی از جمهوری‌خواهان را نیز داشتند؛

۳) آن‌ها که تا چند هفته به انتخابات مانده، تنها علیه ترامپ تبلیغ می‌کردند، یک‌باره حمله‌ شخصی به ترامپ را کاهش دادند و بر موضوع بیمه‌‌ درمانی تمرکز کردند که برای شهروندان اهمیت داشت؛

۴) در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶، هیلاری کلینتون بیش‌از دو میلیون رای بیشتر از ترامپ داشت و تنها به‌دلیل الکتورال کالج از ترامپ شکست خورد. این تفاوت آرا در مجلس نمایندگان که حوزه‌هایش براساس جمعیت تفکیک شده‌اند (بر خلاف سنا)، خود را نشان داد.

کنگره و فرمانداران

انتخابات ۶ نوامبر ۲۰۱۸ فقط به کنگره محدود نبود. ۳۶ فرمانداری، صدها رفراندوم ایالتی و شهری (مثلا در مورد آزادشدن ماریجوانای طبی و تفریحی در چهار ایالت) و ده‌ها هزار کرسی قانون‌گذاری، اجرایی و قضایی در سطح ایالت‌ها و شهرها مورد رقابت قرار داشت، ازجمله اعضای شورای شهر، قضات، روسای پلیس، شهرداران، دادستان‌ها، مسئولان بودجه‌ ایالتی و مقامات سنا و مجالس ایالتی. به‌عنوان نمونه، نویسنده این مطلب، در برگه‌ رای خود در ایالت نیویورک به ۵ نفر در سطح ایالتی، دو نفر در حوزه‌ انتخابی کنگره و ۱۰ نفر در حوزه‌ محلی و شهری رای داد. در ایالات متحده بیش‌از سه‌هزار حوزه‌‌ محلی (کانتی) وجود دارد.

نقش رسانه‌ها

رسانه‌ها نه‌تنها قبل‌از انتخابات ۲۰۱۶، بلکه در دو سال بعد از آن هم موضعی ضدترامپ و ضد‌جمهوری‌خواهان داشته‌اند (به‌جز فاکس‌نیوز و تعداد اندکی از روزنامه‌های محلی). این موضع حتی تا روز انتخابات ادامه داشت. رسانه‌های بیشتر خبری و گزارشی مثل ان‌پی‌آر نیز در انتخاب موضوع و نوع انتخاب کلمات خود، به‌صورت بوق تبلیغاتی علیه جمهوری‌خواهان عمل کردند. نسل تازه‌ روزنامه‌نگاران همه دست‌پرورده‌ گفتمان پاکیزگی سیاسی، گرایش ضدملی‌گرایی، باور به باز بودن مرزها و دیگر اجزای ادبیات چپ در آمریکا محسوب می‌شوند و ادبیات ضدترامپ و ضدجمهوری‌خواهان برای آن‌ها نه یک انتخاب ویژه، بلکه عمل براساس پرورشی است که در طول عمر خویش داشته‌اند. اما این رسانه‌ها نقش زیادی در تعیین سرنوشت کرسی‌ها نداشتند، چون رای‌دهندگان به‌خوبی از بی‌طرف نبودن رسانه‌ها آگاه بودند.

دو سال آینده

اکنون دموکرات‌ها در برابر یک انتخاب بزرگ قرار گرفته‌اند: اینکه در دو سال آینده به براندازی ترامپ اقدام کنند (با استیضاح یا تحقیق و تفحص) یا با او کار کنند. از سخنان نانسی پلوسی در شب انتخابات برمی‌آید که رهبران دموکرات پس‌از شکست در سنا، خواهان همکاری با ترامپ‌اند. اما ازسوی دیگر، هنوز مشخص نیست که افرادی مثل پلوسی رهبر دموکرات‌های مجلس نمایندگان خواهند بود یا خیر.