همه‌ کسانی که در ایالات متحده مخالفت یا تنفر خود از سیاست‌های ترامپ را در قالب مخالفت و تنفر از شخص او ابراز و تصور می‌کنند با حملات شدید‌تر، او را بازنده‌ انتخابات ۲۰۲۰ خواهند کرد و رقیب دموکراتش او را به‌آسانی شکست می‌دهد، براساس داده‌های موجود و تجربه‌های تاریخی، باید اندکی در تصورات خود تجدید‌نظر کنند. تقریبا همه‌ رسانه‌های آمریکا (به‌جز یک کانال تلویزیونی، چند کانال رادیویی و چند وب‌سایت) بیش از دو سال است که علیه ترامپ و رای‌دهندگان به او کار می‌کنند، تا‌ حدی که داستان‌هایی مثل کتک خوردن بازیگر سریال امپایر (که بعدتر مشخص شد صحنه‌سازی خودش بود) و رفتار دانش‌آموزان مدرسه‌ای در ایالات کنتاکی با کلاه کارزار ترامپ را بدون مستندات واقعی، نژاد‌پرستانه و مرتبط با طرفداران ترامپ جلوه دادند.

به هفت دلیل امکان باخت ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰، علی‌رغم همه‌ تبلیغات منفی در سراسر دنیا، بسیار اندک است.

سنت غالب دو دوره‌ای بودن روسای جمهور

از دوران پس از جنگ داخلی در قرن نوزدهم بدین سو، یک‌دوره‌ای شدن روسای جمهوری آمریکا بسیار نادر بوده است. در چند دهه اخیر، فقط کارتر و بوش پدر یک‌دوره‌ای بوده‌اند. همچنین، بعد از هری ترومن، دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات هر بار بعد از دو دوره ریاست جمهوری، جای خود را به حزب رقیب داده‌اند، به استثنای کارتر که یک‌دوره‌ای شد و ریگان و بوش، با هم، سه‌دوره‌ای شدند. از این رو، در این بستر تاریخی، احتمال انتخاب دوباره‌ ترامپ بسیار بالاست. مردم آمریکا برای این‌که رییس‌جمهوری بتواند برنامه‌هایش را به سر‌انجام برساند، معمولا به او دو دوره وقت می‌دهند، مگر این‌که ناکارآمدی‌اش عیان شود. حتی بوش پسر و اوبامایی که کارنامه‌ چندان چشمگیری نداشتند نیز یک دوره‌ دیگر انتخاب شدند.  

سنت میانه‌روی

بنابر سنتی تاریخی، مردم آمریکا به مقاماتی رای می‌دهند که در میانه طیف سیاست قرار می‌گیرند. ترامپ از منظر سیاسی، نه دموکرات تام و تمام بوده است، نه جمهوری‌خواه. بر‌خلاف تبلیغات چپ‌گراها، او با همجنس‌گراها مشکلی ندارد و رابطه‌اش با اقلیت‌ها (شهروندان آمریکایی، نه مهاجران غیر‌قانونی) خوب بوده است. از سویی، دیدگاه‌های مذهبی افراطی ندارد، هرچند با مواضع افراد مذهبی در احترام به ادیان و مخالفت با سقط جنین همراه بوده است. در طرف دیگر داستان، امروز اکثر نامزدهای دموکرات یا مواضع چپ افراطی دارند یا برای جذب چپ‌های افراطی این مواضع را بیان می‌کنند. در مورد مساله بیمه‌ بهداشت، شعار دولتی کردن کامل بیمه یک موضع افراطی در ایالات متحده به حساب می‌آید و ۱۶۰ میلیون آمریکایی بیمه‌شان با شرکت‌های خصوصی است. هر‌چند ماری‌جوانا در برخی ایالات آزاد شده است، این‌که دولت فدرال آن را آزاد کند، موضع چپ افراطی به شمار می‌آید. همچنین سقط جنین از موضوعات بحث‌برانگیزی است که تعداد زیادی از آمریکایی‌ها، حمایت از آزادی کامل آن را موضعی افراطی به‌شمار می‌آورند.   

چپ‌گراها طی سه سال گذشته، تلاش کرده‌اند ترامپ را فردی رادیکال و جنگجو و نژاد‌پرست معرفی کنند که از جریان عمومی سیاست آمریکا فاصله دارد، اما هم سوابق ترامپ علیه این ادعاست و هم رفتارش در کاخ سفید. ترامپ سال‌ها دموکرات بوده است و بعد از آن هم به هر دو حزب کمک مالی کرده است. سیاست‌هایش در کاخ سفید نیز اثری از تندروی ندارند؛ مخالفت با مهاجرت غیر‌قانونی به کشوری که قانون بر آن حاکم است تندروی نیست؛ ممانعت از صدور ویزا برای شهروندان کشورهایی که تهدیدی برای آمریکا به حساب می‌آیند وظیفه‌ رییس‌جمهوری است؛ دروغگو و قلابی خواندن رسانه‌هایی که دروغ می‌گویند و خبر می‌سازند نیز بیان واقعیت است، نه تندروی. رسانه‌های آمریکا در سه سال اخیر به‌اندازه‌ ترامپ دروغ گفته‌اند یا حقایق را آشکار نکرده‌اند، در حالی‌که وظیفه‌شان گزارش بی‌طرفانه‌‌ واقعیت است.

سرگشتگی دموکرات‌ها

درست است که ترامپ در نظر‌سنجی‌ها محبوبیتی کمتر از ۵۰ درصد دارد، اما میان رقبایش نیز کسی نیست که بالای ۵۰ درصد محبوبیت عمومی داشته باشد. میدان نامزدهای دموکرات‌ شلوغ است و هر روز دارد شلوغ‌تر می‌شود و این امر کار ترامپ را آسان‌تر می‌کند، چون این‌طور نیست که همه‌ کسانی که در مرحله مقدماتی به نامزدهای دموکرات رای می‌دهند در انتخابات نهایی به نامزد نهایی دموکرات‌ها رای دهند. در انتخابات ۲۰۱۶ از میان طرفدار‌های سندرز، در نهایت، حدود ۱۰ درصد به ترامپ رای دادند. از سویی، شکاف میان چپ میانه و چپ سوسیالیست آن‌قدر عمیق است که همه‌ دموکرات‌ها نمی‌توانند در نهایت، سر یک نامزد به‌گونه‌ای توافق کنند که همه به او رای بدهند.

اتحاد جمهوری‌خواه‌ها پشت سر ترامپ

در انتخابات ۲۰۲۰، هیچ شقاقی میان جمهوری‌خواه‌ها به چشم نمی‌خورد. اکثر آن‌ها پشت سر ترامپ‌اند و بقیه نیز با شنیدن مواضع سوسیالیستی دموکرات‌ها و انکار دستاوردهای دولت ترامپ، به تیم ترامپ خواهند پیوست. هیچ عاملی وجود ندارد که بتواند جمهوری‌خواه‌ها را از ترامپ جدا کند. ۹۰ درصد از کسانی که به ترامپ رای داده‌اند هنوز از او حمایت می‌کنند. تعداد کسانی که «هرگز ترامپ» نامیده می‌شدند میان جمهوری‌خواه‌ها کمتر و کمتر شده است. به قول جِف فِلِیک، سناتور قبلی آریزونا، امروز حزب جمهوری‌خواه حزب ترامپ است. زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که چهره‌هایی ترامپ را برای انتخابات مقدماتی به چالش می‌کشند، اما در عالم واقع، این‌ها جدی نیستند، چون رای‌دهندگان جمهوری‌خواه از آن استقبال نخواهند کرد.

کارنامه‌ موفق و عمل به وعده‌ها

پرونده‌ کاری ترامپ طی دوره‌ اول بسیار موفق‌تر از کسانی مثل کارتر و بوش پدر است که یک‌دوره‌ای شدند. رونق اقتصادی آمریکا با رکود دوران کارتر (تورم بالا، نرخ سود ۲۰ درصدی، مالیات و بیکاری گسترده) قابل مقایسه نیست؛ ترامپ، بر‌خلاف بوش پدر، جنگی را نیز به راه نینداخته است. بوش پدر وعده‌ وضع نشدن مالیات‌های تازه را داد، اما آن را نقض کرد. ولی ترامپ برای انجام وعده‌هایش سرسخت بوده است. ترامپ کارنامه‌ قابل دفاعی دارد. مالیات‌ها را کاهش داده و اصلاح قضایی را به سرانجام رسانده، با مساله مهاجران غیر‌قانونی برخورد جدی کرده، قیمت نفت را حدود یک‌سوم پایین آورده و پایین نگه داشته است؛ مواجهه‌‌اش با ایران، کره شمالی، ونزوئلا و روسیه بسیار جدی‌تر و موفق‌تر از اوباما و بوش پسر بوده است؛ در موضوع تجارت موضع ایالات متحده را در نفتا و با چین ارتقا بخشیده است؛ همچنین با منع ویزا برای شهروندان هفت کشور، آمریکا را امن‌تر ساخته است. بر‌خلاف حدس و گمان‌های اقتصاد‌دان‌های سوسیالیست، در ۱۸ ماه آینده هم بعید است اقتصاد آمریکا یک‌باره دچار رکود شود.

آمارها

بنابر نظر‌سنجی گالوپ، ترامپ امروز هم در ۳۰ ایالتی که در سال ۲۰۱۶ اکثریت آرا را به دست آورد دارای نرخ تاییدی حدود ۴۵ درصد است. اوباما، ریگان و کلینتون با همین نرخ تایید دوباره انتخاب شدند. در چهار ایالت از ایالاتی که ترامپ انتخابات ۲۰۱۶ را باخت نرخ تاییدش نزدیک به ۴۰ درصد است، که از شانس بردش در این ایالت‌ها حکایت دارد.

دستور‌العمل شکست

دموکرات‌ها بدون این‌که برنامه‌ای برای بهبود زندگی مردم در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ داشته باشند ــ غیر از وعده‌های بزرگ، اما غیر‌عملی، مثل رساندن کربن ناشی از سوخت به صفر طی ۱۲ سال، مجانی کردن دانشگاه، حذف بخش خصوصی از بیمه‌های بهداشت و درمان ــ تصور می‌کنند همه‌ مردم، مثل ساکنان حبابی که آن‌ها در آن زندگی می‌کنند و رسانه‌هایی که در اختیار دارند، ترامپ را شکست خواهند داد. اکثر رسانه‌ها هیچ تردیدی در شکست ترامپ به خود راه نمی‌دهند، همان‌طور که در سال ۲۰۱۶ می‌گفتند هیلاری کلینتون ۵ درصد جلوتر از ترامپ است. ریزش مخاطبان روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی که علیه ترامپ‌اند، از جمله نیویورک تایمز، واشنگتن پست و سی‌ان‌ان، هنوز آن‌ها را به ناکامی تبلیغات سیاسی علیه ترامپ مجاب نکرده است.

آن‌ها هنوز از شوک شکست سال ۲۰۱۶ در برابر ترامپ خارج نشده‌اند و نفهمیده‌اند از یک تازه‌کار در سیاست شکست خورده‌اند، نه از پوتین. انتساب علت شکست به روسیه آن‌ها را همچنان در خواب غفلت نگه داشته است. مرزهای باز، ۷۰ درصد مالیات، آزادی ماری‌جوانا در سراسر کشور، پرداخت پول به آفریقایی‌تبارها برای جبران بردگی از جیب نسلی که هیچ نقشی در آن دوره نداشته است، قانونی کردن کشتن نوزادان در نتیجه آزادی سقط جنین، بخشیدن وام‌های دانشجویی، پیگیری سیاست سبز تا ممنوعیت استفاده از سوخت فسیلی در اتومبیل و هواپیما و گوشت گاو در ۱۲ سال آینده دستور‌العملی برای شکست است. ظاهرا نسل دموکرات‌‌های میانه، مثل بیل کلینتون، رو به انقراض است.