روزنامه‌ی نیویورک‌تایمز (The New York Times)، در سرمقاله‌ی امروز خود (دوشنبه ۲۳مرداد ماه) ضمن درخواست از دولت ترامپ برای پای‌بندی به توافق هسته‌ای با ایران، می‌نویسد که در حال حاضر، ایران مهم‌ترین دوران تاریخ خود را می‌گذراند؛ زیرا عمر رهبران انقلابی آن به پایان رسیده است.

در این سرمقاله آمده است: «مخالفان توافق هسته‌ای در آمریکا، از این مسأله شکایت می‌کنند که این توافق نتوانسته است رفتار مخرّب حکومت ایران را در منطقه را تغییر بدهد؛ اما این منتقدان فراموش می‌کنند که توافق هسته‌ای، تنها برای جلوگیری از دست‌یابی ایران به بمب هسته‌ای بوده است و مکانیسم این جلوگیری، درست کار می‌کند. آیا می‌توان تصور کرد اکنون که آمریکا با بحران بمب‌های هسته‌ای کره‌شمالی طرف است، اگر ایران هم یک چنین تهدیدی بود، با چه وضعیت بدتری روبرو بودیم؟

بخشی از رفتار مخرّب و دخالت‌های بی‌ثبات‌کننده‌ی ایران در خاورمیانه، از حمله‌ی آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ سرچشمه می‌گیرد؛ زیرا رژیم صدام، سد محکمی درمقابل توسعه‌طلبی ایران بود.

با این‌حال، این واقعیت دارد که سپاه پاسداران، با حمایت نیروی هوایی روسیه، رژیم جنایتکار اسد را در سوریه بر سر قدرت نگه داشته است. در یمن، ایران از شورشیان حوثی حمایت می‌کند که یک حکومت قانونی در جامعه‌ی جهانی را سرنگون کرده‌اند. در لبنان، ایران به حزب‌الله کمک مالی و تسلیحاتی می‌رساند و حیات اسرائیل را تهدید می‌کند. در افغانستان، حکومت تهران اکنون با دشمن قبلی خود، یعنی طالبان، هم‌دستی می‌کند و ازطریق آنها، علیه نیروهای آمریکایی می‌جنگد. در عراق، ایران این کشور را به یک منطقه‌ی تحت‌الحمایه و زیر نفوذ خود درآورده است. و ما اکنون موضوع بی‌تفاوتی حکومت ایران درمورد آزمایش موشک‌های دوربرد را داریم که سازمان ملل متحد، خواستار پایان آن شده است».

سرمقاله می‌افزاید: «اما با همه‌ی این مشکلات از سوی ایران، آمریکا هنوز می‌تواند از راه‌های دیگری با رفتار و اعمال آن کشور روبرو شود و آنها را خاتمه دهد. یکی از آن راه‌ها، گفت‌وگو با آنها برای تشویقشان به همکاری با کشورهای سنّی در بازسازی خاورمیانه‌ی جنگ‌زده است.

ایران کشور بزرگی است و امکان نادیده‌گرفتن آن وجود ندارد؛ اما اگر برخی مقامات دولت ما، خواهان تغییر رژیم آن باشند، ریسک‌های آن بسیار بزرگ است.

اکنون زمان مهمی در تاریخ ایران است؛ زیرا عمر رهبران انقلابی آن به پایان خود نزدیک شده است.

در داخل حکومت، نبردی میان تندروهای محافظه‌کار با نیروهایی که خواهان نزدیکی و رابطه با غرب هستند، در جریان است.

ازسوی دیگر، ما در ایران، با یک جمعیت ۸۰میلیونی طرفیم که بیشتر آنها را جوانانی تشکیل می‌دهند که خواهان سیاست‌های اعتدالی و تکامل جامعه‌ی خود به‌سوی اصلاحات هستند».