در خرداد ماه سال جاری، صدها نفراز رانندگان کامیون در اعتراض به پایین بودن نرخ کرایه حمل بار،‌ گران‌شدن عوارض و همچنین افزایش قیمت لوازم یدکی و نبود بیمه بازنشستگی، در کنار اتوبان‌های مختلف به صف ایستادند و خواهان افزایش دستمزد خود شدند. به تدریج دامنه این اعتراضات گسترده‌تر شده و دیگر رانندگان کامیون نیز به جمع معترضان پیوستند و از جابه جایی بار خودداری کردند.

فشار بر روی کامیونداران و اصرار به تعویض ماشین‌های سنگین قدیمی، تشکیل سندیکای منتخب از سوی حکومت و نفوذ ماموران وزارت اطلاعات در تشکل‌های اعتراضی رانندگان کامیون، در اختیار قراردادن لیست رانندگان معترض به پاسگاه‌های مرزی  و در نهایت ممانعت از خروج برخی رانندگان کامیون از مرز، همه نتیجه اعتراض و اعتصاب اخیر رانندگان کامیون است.

به گفته «علیرضا»، یکی از رانندگان معترض کامیون، هیچ افق روشنی برای آینده کامیون‌داران و رانندگان کامیون  وجود ندارد.

داریوش امانی، معاون سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای وعده داد که کمتر از ۳۰ روز به مشکلات کامیون‌داران و رانندگان کامیون رسیدگی خواهد کرد و از آن‌ها خواست که دست از اعتراض و اعتصاب بردارند.

وعده‌های گفته شده از سوی این مقام مسئوول باعث شد که اعتصاب برخی از کامیونداران شکسته شود.  این در حالی‌است که این اعتصاب از سوی بسیاری از کامیون‌داران همچنان ادامه دارد.

وبسایت «ایران‌اینترنشنال» با یکی از این رانندگان  معترض گفت‌و‌گویی کرده ، این راننده  نزدیک به  ۱۶ ساعت است که برای صدور مجوز ورود به افغانستان در مرزی که نخواست  نامی از آن ببرد، به انتظار نشسته است.

«علیرضا» راننده ترانزیت با ۱۰ سال سابقه کار می‌گوید: «از زمان اعتصاب خواسته ما و دیگر همکاران ما مشخص بود. اعتراض که گسترده شد بسیاری از مسئولانی که در سندیکا و تشکل‌ها فعالیت داشتند خواستار رسیدگی به خواسته‌های ما شدند. قرار شد که در کمتر از سی روز به اوضاع رسیدگی شود اما این امر نه تنها محقق نشد بلکه منجر به نفوذ ماموران حکومتی به داخل سندیکا و تشکل‌ها شد.

ایران اینترنشنال: این نفوذ به چه ترتیبی بر وضعیت شما تاثیر گذاشته است؟

علیرضا: با ورود ماموران وزارت اطلاعات آنها از مسئولان سندیکا خواستند که اسامی معترضان را در اختیارشان قرار دهند. در نتیجه دو لیست تهیه شد، اول لیست اسامی کسانی که اعتراض صنفی کرده بودند و با وعده مسئولان به اعتراض خود پایان دادند و دیگر کسانی که بر روی خواسته خود مصرانه ایستاده و به اطلاع‌رسانی از طریق  ارسال تصاویر در شبکه‌ها و رسانه‌های خبری کردند.

ایران اینترنشنال: نتیجه آن چه شد؟

علیرضا: اسامی رانندگان کامیون معترض در اختیار تمامی پاسگاه‌هایی که درمرز هستند قرار گرفت و اکنون در هنگام خروج از مرز، این افراد اگر نامشان در لیست معترضان آرام باشد اجازه خروج به آن‌ها داده می‌شود در غیر اینصورت کامیون آن‌ها را در پارکینگ نگه می‌دارند و شخص را برای پاره‌ا‌ی توضیحات به نهاد‌های امنیتی ارجاع می‌دهند.

از سوی دیگر، تشخیص این که چه کسی به‌راستی معترض بوده و چه کسانی آشوب و بلوا راه انداختند مشخص نیست و همین مسئله باعث دوگانه و تفرقه میان رانندگان کامیون و سندیکا شده است.

ایران اینترنشنال: آیا انتظار طولانی در مرزها، همیشگی بوده یا اینکه پس از اعتصابات بیشتر شده است؟

علیرضا: پیش از این اعتصابات نیز همه زیر ذره بین بودیم اما نه به این شدت. در حال حاضر که من با شما صحبت می کنم یکساعت پیش دو مامور آمدند و ماشین را کنترل کردند. محموله هیچ مشکلی نداشت اما آنها معترض شدند که چرا در داخل کامیون عکس خواننده و زنی که لباسش  بدن نماست چسبانده‌ای؟!

و ممکن است به این دلیل نیز اجازه خروج نداشته باشیم.

ایران اینترنشنال: شنیده شده که برای تعویض کامیون‌های قدیمی به جدید نیز تحت فشار قرار گرفتید آیا این مساله صحت دارد؟

علیرضا: دو سال پیش برای ما نامه‌ای به همین منظور ارسال شد. گفتند که ما با توجه به درآمد شما اقساط را تنظیم خواهیم کرد. برای آن‌ها توضیح دادیم که ما درآمد کافی نداریم گاهی اجازه خروج بار به ما داده نمی‌شود و ما باید بابت هر روز تاخیر به صاحب بار جریمه بپردازیم، گفتند ما با شما هماهنگ خواهیم شد. اما این اتفاق نیافتاد. آنقدر برای بازپرداخت اقساط ما را در تگنا قرار دادند که پدرم نتوانست این همه فشار را تحمل کند  و سال گذشته سکته کرد و او را از دست دادیم.

در هنگام گفت‌‌وگو ایران اینترنشنال با این راننده کامیون، او مجبور شد برای پاره‌ای توضیحات به دفتر پاسگاه مرزی فراخوانده شود و در نهایت او خبر داد که مجوز او برای ورود به افغانستان نه تنها صادر نشده، بلکه او می‌بایست فردا سه شنبه بیست‌ وسوم خرداد برای پاره ای توضیحات به پلیس امنیت اخلاق مراجعه کند.