مبارزه با خشونت جنسی در شکل «یک سلاح» جایزه نوبل گرفت
نادیا مراد، از اقلیت ایزدی استان موصل عراق و یکی از قربانیان سوءرفتار داعش و دنیس موکویگی، پزشک اهل جمهوری دموکراتیک گنگو برنده مشترک جایزه نوبل صلح ۲۰۱۸ شدند.
کمیته نوبل در توییت خود نوشت که این دو «برای تلاشهایشان برای پایان دادن به خشونت جنسی به عنوان یک سلاح در جنگ و در میان نیروهای مسلح» برنده این جایزه شدهاند.
دو فعال مبارزه با خشونت جنسی در قالب یک سلاح برندگان امسال این جایزه اعلام شدند.
در سالهای اخیر، استفاده از رفتارهای جنسی بهعنوان یک سلاح در صحنههای جنگ و همچنین در زمان بازجویی در کشورهای جنگزده، خواه از طرف ساکنان محلی یا نیروهای خارجی، بیشتر از گذشته رواج یافت و همزمان تلاشهای جهانی برای پایان دادن به استفاده از این سلاح مخرب که فرد را برای تمامی عمر میتواند ویران کند، بیش از پیش افزایش یافته است.
امسال نیز چهرههای سیاسی خبرساز همانند دونالد ترامپ، رییسجمهور آمریکا و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، بهعنوان نامزدهای این جایزه کاندید شده بودند.
نادیا صدای زنان گمشده ایزدی شد
نادیا مراد، ۲۵ ساله، در روستای کوجو در سنجارِ استان موصل عراق بدنیا آمد. خانوادهاش کشاورز و از اقلیت ایزدی و همچنین کرد هستند. او ۱۹ ساله بود که داعش بخشهای شمالی عراق از جمله دهکده آنان را تصرف کرد. شبهنظامیان داعش۶۰۰ نفر از اهالی دهکده او را از جمله شش نفر از خانواده او را کشتند و دختران جوان را به بردگی جنسی بردند.
مراد یکی از هزاران زن ایزدی است که مورد تجاوز شبهنظامیان داعش قرار گرفتند. مراد میگوید او را به موصل بردند و در آنجا او کتک خورد، شکنجه شد. عاقبت تلاشهایش پس از سه سال برای فرار همراه با عقبنشینیهای داعش به نتیجه رسید. او در قالب یک برنامه نجات زنان ایزدی همراه با یک هزار زن دیگر در ۲۰۱۵ میلادی وارد آلمان شد.
در همین زمینه بخوانید: چهار سال پس از فاجعه شنگال؛ بر قربانیان ایزدی چه گذشت؟
او در این کشور صدای زنان ایزدی شد و در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۵ در شورای امنیت سازمان ملل سخنرانی کرد.
کمیته نوبل صلح مستقر در نروژ در معرفی مراد گفت «او شاهدی است که روایت سوءرفتار علیه خودش و دیگران را بیان کرد. او در کنار موکویگی و هر کدام به روش خودشان، کمک کردند تا خشونت جنسی در زمان جنگ آشکارتر دیده شود.»
پزشکی که یک عمر مشغول خدمت به درمان زنان قربانی تجاوز گروهی است
دکتر دنیس موکویگی، عمری را در خدمت درمان قربانیان خشونت جنسی گذراند. او در ۲۰۰۸ میلادی بیمارستان پانزی را در بوکاوو باز کرد. او که در کنگو تحت استعمار بلژیک متولد شده بود، سپس شاهد جنگهای داخلی و خشونت نظامیان و شبهنظامیان در جمهوری دموکراتیک کنگو بود. در بیمارستان پانزی، او و کارمندانش میزبان هزاران زن بودند که قربانی تجاوز و سوءاستفاده جنسی قرار گرفته بودند. دکتر موکویگی، هماکنون نمادی ملی و بینالمللی برای پایان دادن به خشونت جنسی در جنگ شده است.
کمیته نوبل در مورد او گفت «اصل کار او بر پایه، عدالت، کسبوکار همگانی است، بنا شده؛ مردان و زنان، پلیسها و سربازها، مقامات محلی، ملی و بینالمللی همگی بار این مسئولیت را بر دوش دارند تا اینگونه جنایات جنگی را گزارش کنند و با آن بجنگند.»