پیش‌بینی می‌شود که تا سال۲۰۳۰ میلادی (تا۱۱سال آینده)، ۷۹میلیون نفر دیگر برروی زمین، به دیابت مبتلا شده باشند، درحالی‌که انسولین کافی تنها برای نیمی از آنان در دسترس خواهد بود.

تحقیقی که این هفته در ژورنال لنسِت منتشر شد، تخمین زده است که تعداد افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ در ۲۰۳۰ میلادی به دست‌کم ۵۰۰ میلیون نفر رسیده باشد؛ ولی زیرساخت تولید و عرضه انسولین به‌همان سرعت پیشرفت نکرده باشد.

نبود انسولین به‌معنای گسترش نابینایی، قطع دست و پا، از کار افتادن کلیه و سکته قلبی بیماران دیابتی خواهد بود.

دیابت یا بیماری قند، دو گونه کلی دارد.

دیابت نوع یک، وقتی است که سیستم ایمنی بدن سلول‌های تولیدکننده انسولین را دشمن می‌پندارد و آن‌ها را پاک‌سازی می‌کند. دیابت نوع دو، وقتی است که بدن به‌اندازه کافی انسولین تولید نمی‌کند، یا اینکه سلول‌ها دیگر نسبت‌به انسولین موجود، عکس‌العملی نشان نمی‌دهند.

انسولین یکی‌از هورمون‌های کامل‌کننده روند متابولیسم در بدن انسان و کار اصلی‌اش کنترل قند خون ازطریق کبد است، تا عضله‌ها به‌مقدار کافی انرژی دریافت کنند و آنچه که اضافه آمده است، در قالب چربی در بدن ذخیره شود.

افراد بیشتر به‌واسطه مصرف بالای انواع شکر، چربی و نمک، همچنین اضافه‌وزن و به‌خصوص چاقی مفرط، به دیابت نوع ۲ دچار می‌شوند. نزدیک به ۹۰درصد افراد مبتلا به دیابت، از این نوع آن رنج می‌برند.

خبر کمبود انسولین در آینده، درحالی منتشر شده است که نزدیک‌به ۳۳میلیون بیمار، هم‌اکنون هم دسترسی منظم و کافی به انسولین ندارند.

در ایران، ۲۲ درصد مردم به چاقی مفرط دچارند و برابر آمار انجمن دیابت ایران، ۴۸/۵ درصد جمعیت بالای ۱۸ سال کشور، رژیم غذایی ناسالم دارند.

این انجمن اعلام کرده است که ۱۲درصد جمعیت بالای ۱۸ سال ایران، به یکی از انواع دیابت مبتلایند و پیش‌بینی شده است که این جمعیت در ۲۰سال آینده، دوبرابر شود.

در بیشتر موارد، می‌توان با مراجعه به‌موقع به پزشک، با تغییر عادت‌های زندگی، از ابتلا به دیابت جلوگیری کرد؛ ولی بیشتر افراد وقتی سراغ درمان می‌روند که دیابت در آنان شکل گرفته است.

شکور امیدی، رییس خیریه حمایت از بیماران دیابتی، اخیرا گفت که ۷۰درصد بیماران دیابتی در ایران، از بیماری خود خبر ندارند.