از شواهد برمی‌آید که مردم از دست‌کم ۲۵۰۰ سال پیش «گُل» می‌کشیدند. باستان‌شناس‌های چینی در بررسی زغال کاسه‌های چوبی به‌دست‌آمده از گورستانی باستانی در غرب چین، نشانه‌هایی یافته‌اند که این مساله را تایید می‌کند.

این یافته‌ها قدمت کاربرد مخدر ماری‌جوانا را نشان می‌دهد. مارک مرلین، پروفسور گیاه‌شناسی در دانشگاه هاوایی، در این‌باره می‌گوید: «می‌دانستیم که ماری‌جوانا یکی از قدیمی‌ترین گیاهان کاشتنی در شرق آسیا است، به‌خصوص برای روغن‌کشی و کنف‌کشی. حالا می‌دانیم که گذشتگان به این گیاه به‌خاطر خاصیت روان‌گردانش هم اهمیت می‌دادند.»

پژوهشگرها در رسوب ۹ منقل از مجموع ۱۰ منقل چوبی که از هشت گور به دست آمده است، بقایای شیمیایی ماری‌جوانا یافته‌اند. این منقل‌ها سنگ‌های کوچکی دارند که ظاهرا آن‌ها را داغ می‌کردند تا گیاه را بسوزانند.

به گفته یی‌مین ینگ، یکی از پژوهشگرهای این تحقیق، از محل کشف این ابزارها چنین برمی‌آید که از دودِ ماری‌جوانا در مراسم‌های تدفین استفاده می‌شده، احتمالا برای برقراری ارتباط با طبیعت، ارواح یا درگذشتگان، و با موسیقی همراه بوده است.

شواهد استفاده از ماری‌جوانا در مراسم‌های تدفین را می‌توان در گورهای یخ‌زده رشته‌کوه‌ آلتای در روسیه یافت و در نوشته‌های مورخ یونانی هرودوت در قرن پنجم قبل از میلاد، که می‌گوید سکاها پس از تدفین، در مراسم تطهیر از دود ماری‌جوانا استفاده می‌کردند.

برخی بر این باورند که ماری‌جوانا از اولین کالاهایی باشد که در هزاره دوم قبل از میلاد به فلات پامیر، که قطب تجاری دنیای باستان بود، آورده شده است. اما این فقط یک احتمال است و پژوهشگرها مطمئن نیستند بنگی‌های دوران باستان از کجا ماری‌جوانا می‌آوردند. با توجه به میزان پایین تی‌اچ‌سی، ترکیب اصلی محرک روان‌گردان ماری‌جوانا، در گیاهان وحشی، سوال این‌جاست که آیا گونه‌ای وحشی وجود داشته که میزان تی‌اچ‌سی آن بالاتر بوده است یا طی فرایندهایی این میزان را در گیاهان افزایش داده بودند؟

کاربرد غذایی و الیافی ماری‌جوانا آن را در زمره قدیمی‌ترین گیاهان کشت‌شده در شرق آسیا قرار می‌دهد، اما درباره کاربرد مخدر آن قضیه فرق می‌کند. یافته‌های پژوهشگرها نشان می‌دهد که استفاده از ماری‌جوانا به‌عنوان ماده مخدر احتمالا از جایی دیگر نشات می‌گیرد، از دشت‌های مرتفع آسیای مرکزی.