بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها در مقاله‌ای زیر عنوان 'چرا غرب از انتخاب دوباره روحانی باید نگران باشد' می‌نویسد اگر آیت‌الله خامنه‌ای موافق انتخاب روحانی نبود بدون شک در آرای مردم ایران تقلب می‌کرد.

در این مقاله آمده است: «از زمان امضای قرارداد هسته‌ای تاکنون حسن روحانی با حمایت آیت‌الله خامنه‌ای یک استراتژی بُرد را برای برداشتن همه تحریم‌های علیه ایران دنبال کرده است.

درحالی که آدام زوبین مسئول اجرای تحریم‌های بین‌المللی در وزارت خزانه‌داری آمریکا قرارداد هسته‌ای را یک معاهده بین‌المللی و نه یک چک سفید به ایران خوانده بود، اما دولت روحانی ادعا می‌کند که برای ادامه این قرارداد وی به امتیازهای بیشتر اقتصادی نیاز دارد.

این همان سیاستی است که دولت او در طول دوره دوم ریاست جمهوری وی دنبال خواهد کرد و برای پیشبرد این سیاست سعی خواهد کرد در بین کشورهای طرف قرارداد هسته‌ای یعنی آمریکا و اروپا تفرقه بیاندازد.»

مقاله می‌افزاید: «البته باید قبول کرد که روحانی به مردم ایران قول‌هایی داده است که برآورده کردن آنها تنها با موفقیت در بهبود اقتصاد ایران امکانپذیر است. اما برای رسیدن به این مقصود رژیم جمهوری اسلامی می‌بایستی یک تغییر استراتژیک بنیادین در سیاست خارجی خود در منطقه بدهد، امری که در مکانی دورتر از دفتر ریاست جمهوری درباره آن تصمیم گرفته خواهد شد.

به هر حال با انتخاب روحانی رژیم تهران نشان داده است که در ضمن انقلابی‌گری، در مواردی یک دوره عقب نشینی و سکوت را به تن دادن به تغییر ترجیح می‌دهد. اما اکنون که انتخابات به پایان رسیده است، روحانی و ساختار رژیم دوباره برای رسیدن به اهداف خود در داخل و خارج ایران به قدرت نمایی روی خواهند آورد. از این جهت، آمریکا دیر یا زود از انتخاب مجدد روحانی متأسف خواهد شد.