تحقیقات نشان می‌دهد عضله‌­های صورت حیوانات به ویژه سگ‌­ها به نحوی تکامل یافته است که انسان‌­ها را به لحاظ احساسی به شدت تحت تاثیر قرار می‌­دهد. کافی است نگاهی به چشم­‌های سگی که مقابل­تان قرار گرفته بیندازید تا دلتان برای نگاه التماس‌­آمیزش ضعف برود و با او احساس نزدیکی کنید. یا احتمالا، این مثل معروف به گوش­‌تان خورده است که «فلانی چشم­‌هایش سگ دارد» و در وصف کسی به کار می‌­رود که نگاهش درجا مسحور و مجذوب­مان می­‌کند.

نشریه گاردین گزارش می‌دهد که در پروژه­ای علمی که به سبک داستان‌­های کلاسیک رولد دال – نویسنده بریتانیایی ادبیات کودک – انجام شده است، محققان جوابی برای این معمای قدیمی یافته‌­اند که چه خاصیتی در چشم­‌های سگ‌­ها وجود دارد که آنها را نزدیک‌­ترین یار و رفیق انسان‌­ها ساخته است.

محققان می­‌گویند طی ۳۳ هزار سال گذشته، از زمانی که سگ‌­سانان از سوی انسان‌­ها اهلی شده­‌اند، حالت مغموم و ملتمسانه‌­ای که در چشم‌­های این حیوان موج می­‌زند چنان تاثیر نیرومندی بر احساسات انسان­‌ها داشته است که عمق این ارتباط دو طرفه، همزمان، تغییر و تکامل عضله­‌های صورت سگ­‌ها را به دنبال داشته است.

نتایج این مطالعه نشان می‌­دهد به تدریج و در طول زمان، یک لایه عضله جدید به پیشانی سگ‌­ها اضافه شده است که به اختصار از آن با عنوان «لائوم» (LAOM) یاد می‌­شود. محققان می­‌گویند سگ‌­ها با استفاده از همین عضله پیشانی است که انسان­‌ها را در برابر جادوی نگاه محزون و التماس‌­آمیزشان به زانو در می‌­آورند. لائوم باعث می‌­شود ابروهای سگ به نحوی بالا برود که در بعضی موارد، حتی معنای کاملا دراماتیک به انسان القا کند. حرکات این عضله همچنین باعث می­‌شود چشم‌­های سگ‌­ها درشت‌­تر به نظر برسد و به چهره­‌شان حالتی کودکانه ببخشد.

این در حالی است که انسان‌­ها نیز از عضله­‌هایی متفاوت برای بروز حالت غم و اندوه برخوردارند و همین توجیه مناسبی است برای احساس توجه و مراقبتی که در انسان برانگیخته می­‌شود.

پروفسور بریجت والر، رییس مرکز روان­شناسی تکاملی و تطبیقی در دانشگاه پورتسماوث (Portsmouth)، در توضیح نگاه مسخ­‌کننده سگ‌­ها می­‌گوید: «قدرت سگ‌­ها در به دست آوردن دل انسان نظیر ندارد. حالت‌­های صورت توجه ما را زیاد به خود جلب می­‌کند، چون برایمان معنادار است و همین حالت نگاه است که سبب می‌­شود سگ‌­ها طفلکی و غمگین به نظر برسند. به همین ترتیب، این حس در انسان برانگیخته می‌­شود که سگ را زیر بال و پر خود بگیرد و مانند بچه ازش نگهداری و مراقبت کند. فاکتور شیرین و دلنشینی هم محسوب می‌­شود.»

علاوه بر این، لازم به یادآوری است که برای انجام این تحقیق، هیچ حیوانی کشته نشده است. تیم تحقیق بریتانیایی-آمریکایی که هدایت این پروژه را بر عهده داشته، با جمع‌­آوری تعدادی لاشه خشک‌­شده (تاکسیدرمی‌­شده) گرگ و سگ، نحوه تکامل عضله­‌های صورت سگ‌­سانان در طول تاریخ را بررسی و مقایسه کرده­‌اند.

در جریان کالبد شکافی لاشه شش سگ، شامل ژرمن شپرد، سیبرین هاسکی، شی هواهوا، لابرادور، بلادهوند و مانگرل (چند نژادی)، عضله لائوم در همه نژادها یافت شد، حال آن­‌که لاشه چهار گرگ خاکستری که مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند، فاقد چنین عضله‌­ای بودند.

از آن­‌جایی که سگ‌­ها همگی از تیره گرگ‌­ها محسوب می­‌شوند، چنین مقایسه‌­ای نشان می‌­دهد، شکل‌­گیری و تکامل عضله لائوم (LAOM) به فرآیند اهلی­‌سازی از سوی انسان بر می‌شود. با این حال، آن­چه دانشمندان را حیرت‌­زده کرده، «شدت اثرگذاری حالت نگاه و چهره» سگ‌­ها است.

والر باور ندارد که حالت چهره و نگاه سگ‌­ها اساسا با هدف دل بردن و خلع سلاح احساسات انسان تکامل و بروز یافته باشد. او می­‌گوید، محتمل­‌تر آن است که با آغاز هزاره زندگی گروهی و قبیله‌­ای، این حالت چهره و نگاه در سگ‌­ها به دلیل رابطه متقابل با انسان‌­ها تکامل یافته باشد. به عبارت دیگر، عادت چهره­‌خوانی در انسان‌­ها باعث شده سگ‌­ها در پاسخ و واکنش به نگاه صاحبان­‌شان به این نحو تکامل یابند.