گرسنه‌اید و با این‌حال دست از غذا خوردن می‌کشید یا گرسنه نیستید ولی همچنان به خوردن ادامه می‌دهید. کلید ضروری لاغر شدن و یا لاغر ماندن در همین نکته است. تشخیص احساس سیری گاهی پیچیده است و نکته‌ای مجزا از سیر شدن. چگونه پرخوری را از به اندازه خوردن و روی رژیم غذایی ماندن تشخیص دهیم؟

احساس سیری در مقابل میل به غذا خوردن

آیا شکمی که پر شده باز هم احساس گرسنگی و میل به خوردن دارد؟ آیا امکان دارد احساس سیر نشدن در من وجود نداشته باشد؟ اگر این احساس برایتان پیش می‌آید نشانه‌ای از دیوانگی نیست، به قدر کفایت خوردن و دست از غذا کشیدن دو احساس کاملا متفاوت هستند. در غیر این صورت لاغر شدن و لاغر ماندن بدون رژیم غذایی مناسب بیشتر از شوخی کودکانه‌ای نخواهد بود.

در واقع احساس سیری یک حالت ذهنی است. ارگانیسم بدن شما بعد از دریافت انرژی لازم از غذایی که می‌خورید به مغز سیگنال سیری می‌فرستد. حالا مشکل کجاست؟ سیگنال سیری به راحتی توسط یک نیاز روانی دور می‌شود، میل به یک ماده غذایی که احساس لذت بردن در بدن را به وجود می‌آورد و یا در پروسه‌ی خوردن لذت بیشتری به شما می‌دهد. این میل مداوم به غذا خوردن است. برای به اصطلاح چشم و دل سیر شدن از غذا، باید همان اندازه که بدن از غذا سیر می‌شود ذهن نیز سیر شود.

 گرسنگی

کمبود انرژی باعث گرسنگی می‌شود. کمبود تغذیه میل به خوردن غذا و یا خوراکی خاصی را در ما به وجود می‌آورد. نیاز به آرامش ما را به سمت پرخوری می‌برد. در واقع وقتی غذا می‌خوریم ذهن ما احساس شادی و آرامش می‌کند به همین دلیل بعد از خوردن غذا خوش‌خلق می‌شویم. این حالت بدترین زمانی است که ما را در مقابل رژیم غذایی سست می‌کند. در این حالت ذهن احساس سیری را نادیده می‌گیرد و می‌تواند بدن را در مقابل خوردن غیر قابل کنترل کند.

سوال این‌جا است که در واقع مصرف مواد غذایی مورد نیاز بدن، احساس گرسنگی را از بین می‌برد و یا لذت طعم و رضایت غذایی احساس سیری را به وجود می‌آورد؟ جواب این سوال را می‌توان این‌گونه داد آیا شما هنگامی که دلتان استیک می‌خواهد، می‌روید و یک بشقاب لوبیای سبز می‌خورید؟ اگر این کار را می‌کنید، نیاز واقعی خود را از بین برده‌اید.

گرسنگی را برای تشخیص سیری بشناسید

دو نوع گرسنگی وجود دارد: گرسنگی واقعی و گرسنگی ذهنی. آن‌چه آزاردهنده است گرسنگی ذهنی یا کاذب است. قدم اول برای مهار گرسنگی، شناخت همین گرسنگی ذهنی است. یادتان باشد زمان زیادی باید صرف شناخت احساس گرسنه شدن کنید. باید با خودتان صحبت کنید و سعی کنید راه‌هایی برای کنترل‌اش پیدا کنید. باید ذهنتان را فریب دهید مثلا به خود بگویید اگر امروز به همین‌مقدار اکتفا کنی، می‌توانی فردا کمی از خوراکیی که دوست داری بخوری. ذهنتان را مجاب کنید از شما حرف‌شنوی داشته باشد. اما اگر کنترلش از دستتان در رفت خود را سرزنش نکنید، دوباره شروع کنید. یادتان باشد هر روز فرصتی جدید برای شروع دوباره است و باید تلاش کنید و صبر داشته باشید. قدم بعدی این است که میان‌وعده‌ها و غذاهایی که دوست دارید را از برنامه غذایی خود حذف نکنید، چون ذهنتان را برای خوردن آن‌ها حریص‌تر می‌شود. بهترین راه کم کردن میزان مصرف آن‌ها است. برای مثال اگر دلتان شکلات می‌خواهد، تنها یک تکه کوچک شکلات بخورید. اما زمانی که شکلات را می‌خورید چیزی نخوانید، با کسی صحبت نکنید و تلویزیون نگاه نکنید. از خوردن شکلات لذت ببرید و به آن فکر کنید. در واقع به ذهنتان فرصت دهید لذت خوردن را به تمام و کمال دریافت کند.