پلاستیک‌های مهلک می‌توانند از طریق رسیدهای خرید به تن ما راه پیدا کنند، تعادل هورمونی‌مان را از بین ببرند و حتی ناباروری به‌همراه بیاورند.

رسید مغازه‌ها اغلب بر روی «کاغذهای حرارتی» چاپ می‌شوند که براق هستند و با «بیسفنول ای» (بی‌پی‌ای یا بی‌پی‌اس) پوشانده می‌شوند.

بیسفنول ای ماده‌ای پلاستیکی است که در برخی نقاط دنیا استفاده از آن برای تولید بطری‌های پلاستیکی ممنوع شده است، چون سلامت آدمی را به‌خطر می‌اندازد.

بیسفنول ای به حرارت عکس‌العمل نشان می‌دهد و بر روی کاغذ سفید رسید به‌شکل حرف و عدد به دست آدمی می‌رسد.

این کاغذها به‌راحتی خراشیده می‌شوند و این ماده شیمیایی را به‌دست آدمی منتقل می‌کنند و از طریق پوست جذب بدن می‌شوند یا اینکه با تماس انگشت به دهان، به تن آدمی وارد می‌شوند.

برخی محقق‌ها معتقدند بی‌پی‌ای به سرعت از بدن خارج می‌شود و در تن انسان باقی نمی‌ماند. آنها همچنین می‌گویند مقدار کمی از این ماده شیمیایی وارد بدن می‌شود و این حجم نمی‌تواند سلامتی انسان‌ها را به‌خطر بیاندازد.

در محیط لابراتوار، بایستی برای سروکار داشتن با بیسفنول ای از دستکش استفاده کرد و عده‌ای از محقق‌ها می‌گویند این ماده شیمیایی می‌تواند تا ماه‌ها در بدن باقی بماند و تعادل هورمنی را تغییر بدهد یا به مشکلات جسمی دیگری از جمله نابروری منجر شود.

کاغذهای رسیدی که در آنها از بیسفنول ای استفاده شده باشد، بازیافت نمی‌شوند و تلاش برای بازیافت‌شان می‌تواند به انتشار بی‌پی‌ای در محیط‌زیست منتهی شود.

به همین دلیل، این مدل رسیدها را مثل لیوان‌های کاغذی که پوشش پلاستیکی دارند و برای نوشیدنی‌های داغ استفاده می‌شوند، بایستی در سطل زباله انداخت تا دفن یا سوزانده شوند.

استفاده فراگیر از انواع پلاستیک در زندگی روزمره در دهه‌های اخیر رواج یافته است و هنوز تمامی اثرات این مواد شیمیایی بر بدن آدمی مشخص نشده‌اند.

پلاستیک همچنین از اصلی‌ترین زباله‌های تولید بشر است که به‌شکل گسترده عرضه می‌شود. بیشتر این تولیدات قابل بازیافت نیستند و تا صدها سال می‌توانند در محیط‌زیست باقی بمانند.